Clark Terry ( 14.12.1920-21.02.2016) to jeden wielkich jazzu, którego grę można podziwiać na ponad 900 nagraniach, realizowanych z najważniejszymi tej muzyki. Doświadczenia jazzowe nabierał w rodzinnym St. Louis, grając na trąbce w miejscowych zespołach. Niesamowitą wprawę i wysoki poziom techniczny osiągnął jednak dopiero w trakcie służby w amerykańskiej marynarce. Ćwicząc posługiwał się nutami przeznaczonymi na klarnet co sprawiało, że brzmienie jego gry na trąbce było bardziej płynne. Po ukończeniu służby wojskowej grał z Charliem Barnetem (1947); później przez trzy lata był faworyzowanym muzykiem orkiestry i małych grup Counta Basiego (1948-51). W 1951roku na ponad osiem kolejnych lat dołączył do zespołu Duke’a Ellingtona. Pod koniec lat 50-tych jako jeden z pierwszych czarnych muzyków na stałe zajął się pracą studyjną w Nowym Jorku. Przez wiele lat grał w grupie Doc Severinsona, która występowała w programie telewizyjnym Johnny’ego Carsona. W tym czasie grywał także w klubach z różnymi zespołami jazzowymi i brał udział w nagraniach płyt, m.in. z Bobem Brookmeyerem, J.J. Johnsonem i Oscarem Petersonem. Prowadził również własną grupę, Big B-A-D Band, w której gościnnie wystąpiło wielu uznanych muzyków sesyjnych z Nowego Jorku. Na początku lat 70-tych zaczął grać na flugelhornie, który z czasem stał się jego podstawowym instrumentem. Często występował jako lider, okazjonalnych zespołów. Wysoki poziom techniczny jego gry nigdy nie dominował nad emocjonalną jej stroną, a całość zawsze przesycona była zaraźliwym humorem artysty. Koncerty w czasie których gra na flugerhornie i trąbce, niejako w duecie z samym sobą, w niezwykły sposób prezentują jego wyjątkowy talent. Genialnemu amerykańskiemu trębaczowi , pionierowi jazzowej gry na flugelhornie, innowatorowi, wokaliście, kompozytorowi i nauczycielowi jazzu towarzyszy słynna niemiecka orkiestra Petera Herbolzheimera. Nagrania pochodzą z września 1977 roku i oryginalnie jako LP ukazały się ze znaczkiem MPS Records w 1978 roku. Teraz w nieskazitelnym brzmieniu w ekskluzywnym wznowieniu MPS/Herzog Promotion.
Oficyna fonograficzna MPS Records należy do najznamienitszych katalogów światowego jazzu. Jest postrzegana na równi ze słynnymi i zasłużonymi dla rozwoju muzyki jazzowej wytwórniami z USA ( Verve, Blue Note, Prestige/Milestone) oraz Europy ( od duńskiej StepleChase po francuskąVogue). Firmę MPS Records założył w 1968 roku entuzjasta jazzu Hans Georg Brunner-Schwer. Wraz z grupą równie zafascynowanych jazzem przyjaciół ( mi.in. legendarny krytyk Joachim Ernst Berendt, oraz Willy Furth i Achim Hebgen) w ramach Musik Produktion Schwarzwald ( MPS) postanowili nagrywać nie tylko lokalnych, niemieckich muzyków, ale przede wszystkim wielkich i znanych jazzmanów odwiedzających Europę. Wkrótce w katalogu oficyny znalazły się unikalne nagrania najwybitniejszych jazzu a grupę najpopularniejszych artystów tworzyli m.in. Oscar Peterson, Clark Terry, Dizzy Gillespie, Hans Koller, Horst Jankowski, George Duke, Erwin Lehn,Volker Kriegel, Albert Mangelsdorf, The Singers Unlimited, Wolfgang Dauner, Kenny Clarke/Francy Boland Big Band, Jean-Luc Ponty, Lee Konitz, Charlie Mariano, Bill Evans, Alphonse Mouzon, Monty Alexander, Dave Pike. MPS Records był także pierwszą niemiecka oficyną, która zdecydowała się na jazzowy repertuar swoich produkcji. Realizowali nagrania gwiazd, promowali młodych muzyków, dokumentowali koncerty JazzFest Berlin, Donaueschingen Festival czy słynnego New Jazz Meeting Baden-Baden.
Po latach MPS Records ( teraz w grupie Herzog/Universal ) powraca ze wznowieniami swoich kultowych albumów. Precyzyjnie ( analogowo !) zremiksowane, wydane w nieskazitelnej i oryginalnej stylistyce stają się ponownie przebojem kolekcji wielkiego, światowego jazzu. Jedną z pierwszych ważnych płyt tej serii jest przepiękny, balladowy album legendarnego trębacza Clarka Terry’ego. ” Clark After Dark – The Ballad Artistry Of Clark Terry” jest zbiorem największych standardów jazzu, z gracją granych przez genialnego trębacza. Urokliwe ballady staja się balsamem brzmienia a „ Misty”, „Nature Boy”, „ Georgia On My Mind”, „November Song”, „Yesterdays”, „Angel Eyes” czy “ Girl Talk” ponad czasowymi „evergreenami”.
