Al Di Meola & Dino Saluzzi

8.01.2000 Warszawa – Studio Koncertowe PR
9.01.2000 Poznań – Aula UAM

Skład zespołu

Al. Di Meola – gitary
Dino Saluzzi – bandoneon

Maleńkie stoliczki, a na każdym z nich zapalona lampka. Słychać dźwięki bandeonu, dołącza gitara. Grają tango, jak w argentyńskiej kafejce, jak w lokalu w Buenos Aires. Tak została zaaranżowana scena Studia im. Lutosławskiego w Polskim Radio….Połączenie dźwięku gitary i bandeonu w latynoskich rytmach tanga stanowi swoistą muzyczna alchemię. Bardzo dobrze działającą na publiczność, która owacją na stojąco dziękowała za koncert.
ŻYCIE, Anna Bernat

Galeria z koncertu


Al Di Meola & Dino Saluzzi

W ramach krótkiego, europejskiego tournee w ramnach ERA JAZZU zaprezentuje się polskiej publiczności arcyciekawy duet: wybitny gitarzysta Al Di Meola oraz legendarny argentyński bandeonista Dino Saluzzi. I choć artyści spotykali się na estradzie i w studio wielokrotnie, np. realizując wspaniały album „World Symphonia „, to recital „Tango” jest w ich karierach czymś nowym i nieszablonowym. Tym razem inspiracją stały się kompozycje Astora Piazzolli oraz ludowa muzyka latynoska.

Dino Saluzzi – wirtuoz gry na bandeonie zamiłowanie do muzyki czerpał wprost z argentyńskiego tango, z ludowej muzyki latynoskiej i jazzu. Stał się modnym i popularnym instrumentalistą oraz kompozytorem, o którego względy zabiegały argentyńskie orkiestry oraz grupy folkowe. Szczególnie ważną okazała się wielotetnia współpraca z saksofonistą Gato Barbierim, z którym Saluzzi konsekwentnie lansował nowe, jazzowe oblicze tango, samby i latin-jazzu. Kiedy w 1983 roku Saluzzi pojawił się ze swoim latynoskim kwartetem w Europie, instrumentalistę i jego jazzowe tango porównano do muzyki Astora Piazzolli. Nagrania zrealizowane dla słynnej ECM Records okazały się okazały się ważnym wydarzeniem europejskiego jazzu i pozwoliły bandeoniście zaistnieć także i na tym rynku.

Al Di Meola należy do najciekawszch współczesnych gitarzystów jazzowych, wyróżniającym się otwartością na inne obszary muzyki. Artysta zainspirowany jazzem, etniczną world-music, latynoskim rytmem i melodią zaskoczył muzyczny świat albumem „Heart Of The Immigrants”. To wówczas Meola zaprosił do współpracy wybitnego bandeonistę Dino Saluzzi’ego.Kolejny album „World Sinfonia” oraz póżniejsza płyta „DiMeola Plays Piazzolla” stały się dla gitarzysty syntezą muzycznych inspiracji: subtelną folkloryzującą, jazzową suitą, muzyką emocji i nastroju, improwizacją jazzu i melodyjnego rytmem tango. Artysta zawsze poszukiwał nowych brzmień i muzycznych skojarzeń. Szczególnego wymiaru nabrała muzyka Al Di Meoli, gdy nad jazzową improwizacją panować począł latynoski rytm oraz subtelnie asymilowany folklor.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

DINO SALUZZI:
Kultrum (1983), Vivencias (1984),Theatre(1984), Once Upon A Time-Far Away In The South (1986), Volver (1987;z Enrico Ravą), Andina (1989), Argentina (1990), Mojotoro (1992), Rios (1995), Fábula (1996;z Marią Joao),Cite De La Musique (1997),

AL DI MEOLA:
Where Have I Known You Before (1974; z Return To Forever);No Mistery (1975; z Return To Forever);Romantic Warrior (1976; z Return To Forever);Land Of The Midnight Sun (1976);Elegant Gypsy (1977);Casino (1978);Splendido Hotel (1979);Roller Jubilee (1980);Friday Night In San Francisco (1980; z Johnem McLaughlinem, Paco De Lucią);Electric Randevous (1981);Tour De Force Live (1982);Scenario (1983);Cielo e Terra (1983);Passion, Grace And Fire (1983; z McLaughlinem, De Lucią);Soaring Through A Dream(1985);Tiramu Su (1987);Heart Of The Immigrants (1993);Kiss My Axe (1993);The Best Of Al Di Meola (1993);World Sinfonia (1993);Orange And Blue (1994);The Rite Of Strings (1995; z Jean-Luc Pontym, Stanleyem Clarkiem);Di Meola Plays Piazzolla (1996);The Guitar Trio (1996; z De Lucią, McLaughlinem);Cielo e Terra (1996);This Is Jazz (1997);The Infinite Desire (1998);Winter Nights (1999);The Grande Passion (2000);Anthology (2000)

 

 

 

 

2021-01-20T16:43:43+01:00
Przejdź do góry