Jacques Loussier Trio

11.05.2001 Poznań – Aula UAM
12.05.2001 Wrocław – Filharmonia – 13.05.2001 Warszawa – Hotel Sheraton

Skład zespołu

Jacques Loussier – fortepian
Benoit Dunoyer De Segonzac
– kontrabas
Andre Arpino – perkusja

Burza oklasków i tylko jeden bis zakończyły wczorajszy koncert tria słynnego francuskiego pianisty Jacquesa Loussiera specjalizującego się w jazzowych interpretacjach dzieł klasycznych… Finałem koncertu było słynne „Bolero ” Ravela zagrane z taką pasją, jakby na scenie była orkiestra symfoniczna, a nie jazzowe trio. Na taką interpretację publiczność mogła odpowiedzieć tylko owacją na stojąco.
RZECZPOSPOLITA, Marek Dusza

Galeria z koncertu


Jacques Loussier Trio

Na zaproszenie ERY JAZZU przybywa – po raz pierwszy – do Polski Jacques Loussier, francuski pianista, aranżer i kompozytor, który do historii muzyki wszedł jako niedościgniony, jazzowy interpretator dzieł muzyki klasycznej.

Po raz kolejny ERA JAZZU prezentuje projekt, łączący muzykę klasyczną z jazzem. Znaczącymi wydarzeniami artystycznymi okazały się przecież m.in. recital The Kronos Quartet, koncerty „Tango” Dino Saluzziego & Al. Di Meoli, trasa koncertowa „Officium” Jana Garbarka i kwartetu wokalnego The Hilliards oraz – entuzjastycznie przyjęty „The Grande Passion ” – Al. Di Meola wraz z Orkiestrą Kamerlaną Amadeus – Agnieszki Duczmal. Francuski pianista, aranżer i kompozytor do historii muzyki wszedł jako niedościgniony, jazzowy interpretator dzieł muzyki klasycznej. Wielokrotnie czyniono próby połączenie muzyki klasycznej z jazzem. I choć pomysły te zazwyczaj stanowiły rodzaj artystycznego eksperymentu – to wiele z nich na stałe weszło do kanonu muzyki XX wieku. Najciekawiej wypadał mariaż wybitnych jazzmanów, którzy do swoich projektów zapraszali wirtuozów muzyki klasycznej (np. Stephane Grappelli nagrywał i koncertował z Yehudi Menuhinem ) lub byli solistami w orkiestrach kameralnych lub symfonicznych ( np. John Lewis, Dave Brubeck, Wynton Marsalis ). Jazzmani traktują zazwyczaj te projekty, jako kreatywne wzbogacania brzmienia i stylistyki.

Eksperymentom tym poddali się zarówno Chick Corea , Keith Jarrett, jak i Bobby McFerrin . Wirtuozem jazzowych interpretacji jest Jacques Loussier.Po raz pierwszy przedstawił swe niekonwencjonalne interpretacje w 1959 roku prezentując autorskie Bach Trio w programie dzieł wybitnego kompozytora ( w swingującej stylistyce). Zaskakująca popularność koncertów ” Bach na jazzowo ” stworzyła w muzyce rozrywkowej nową jakość. Dla francuskiego pianisty ( aspirującego przecież do miana twórcy jazzowego) była inspiracją, która niebawem przerodziła się w stylistyczną manierę. We wczesnych latach sześćdziesiątych J. Luossier nagrał cztery kolejne , jazzujące albumy z działami Bacha, by w latach siedemdziesiątych zainteresować się także twórczością innych kompozytorów. W kręgu zainteresowań znaleźli się zarówno Mozart, Vivaldi jaki i autorskie kompozycje łączące elementy muzyki klasycznej, jazzu a nawet rocka ( album ” Lumiers „). Nagrania z jazzowymi interpretacjami muzyki Bacha ( sprzedane w milionowych nakładach) utrwaliły popularność pianisty, ale także prowokowały artystę do realizacji innych, muzycznych wyzwań (takim była wspólna sesja z jazzowym pianistą Bobem Jamesem oraz ich brawurowa transkrypcja muzyki Bacha na syntezatory). Kiedy w 1995 roku pianista podpisał kontrakt z jazzową Telarc Records wiadomym było, że ta elitarna wytwórnia zobliguje Loussiera do realizacji kolejnych nagrań. W krótkim czasie powstały albumy z jazzowymi interpretacjami kolejnych dzieł J. S. Bacha; artysta przedstawił także własne wersje ” Czterech Pór Roku ” A. Vivaldiego, ” Gymnopedies ” oraz ” Gnossiennes ” Erica Satie oraz kolejny bestseller – ” Borelo ” M. Ravela. Coraz częściej sięgał do dzieł Bacha: w 1999 roku wydał kolejny album „The Bach Book” oraz „Take Bach”.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

Trio Bach (1959), Reflections Of Back ( 1972), The Best Of Play Bach (1975), Back To The Future ( 1986;z Bobem Jamesem), Plays Bach/5 (1987), In Loussier’s Mood ( 1988), Images ( 1990), Jacques Loussier Plays Bach ( 1992), Vivaldi : The Four Seasons (1997), Satie (1998), Ravel’s Bolero (1999), The Bach Book (1999), Take Bach ( 2000), Bach’s Goldberg Variations ( 2000)

2015-08-18T13:17:07+02:00
Przejdź do góry