Lee Konitz & Jazz Duo

6.04.2000 Poznań – Klub Blue Note

Skład zespołu

Lee Konitz – saksofon
Frank Wunsch – fortepian

Magiczną aurę nad widownią klubu Blue Note roztaczał Lee Konitz. I robił to z taką siłą, że momentami słyszałem oddechy współuczestników tego misterium… Ten specjalny, jedyny w Polsce koncert tym bardzie eksponował ów obszernie i często analizowany styl Konitza…
JAZZ FORUM, Andrzej Winiszewski

Galeria z koncertu


Lee Konitz & Jazz Duo

Swój kontakt ze sztuką Konitz rozpoczął od nauki muzyki klasycznej na klarnecie, potem przeszedł na saksofon altowy. W połowie lat 40. grywał w zespołach Jerry’ego Walda i Claude’a Thornhilla, brał udział w sesjach Milesa Davisa, równocześnie studiował u Lennie’ego Tristano (z którym również nagrywał). Na początku lat 50. pracował ze Stanem Kentonem i mimo ,że z zespołu tego odszedł przed końcem 1953 r., jego nazwisko zyskało rozgłos międzynarodowy. Od połowy lat 50. Konitz najczęściej pojawiał się z własnym zespołem, nagrywając i występując publicznie; na krótko (1954-55) powrócił do Tristana. W połowie lat 70. nagrał kilka albumów z Warnem Marshem, które spotkały się z aplauzem krytyki i słuchaczy oraz odniosły spory sukcesem komercyjny. Założył też 9-osobową grupę, wzorowaną na zespole Davisa sprzed 30 lat (w którym kiedyś grał).

Pozostał jednym z niewielu saksofonistów swej generacji, który nie poddał się stylistycznemu syndromowi Charliego Parkera. Udowodnił, że w elastyczny sposób potrafi podążać i rozwijać się w ślad za najnowszymi ideami muzycznymi. Brzmienie jego saksofonu zmieniało się w miarę upływu lat i trendów: pierwotnie grał dźwiękiem rozmyślnie chudym, nabierał on jednak stopniowo, w czasie pracy u Kentona, hardości. Zainteresowany i głęboko oddany edukacji, zachęcał swych uczniów, aby starali się grać własną muzykę, i chociaż na swych kursach nauczał improwizacji solowej, to grę w zespole uważał za najważniejszą. Jazz Konitza niezmiennie pozostaje przykładem nurtu muzyki współczesnej, lansującej przede wszystkim intelektualną kontrolę, niż instynktowne emocje.

Dionizy Piątkowski

Wybrana dyskografia

Subconscious Lee (1949-50), Lee Konitz Meets Gerry Mulligan (1953), Jazz At Storyville (1954), The Nonet (1976), Windows ( 1977), Timespan (1977), Pyramid (1977), Yes, Yes, Nonet (1979), Live At The Berlin Jazz Days (1980), Live And Laren (1980), Toot Sweet (1982), Dovetail (1984), Wild As Springtime (1984), Paul Motian On Broadway (1991;z Paulem Motianem), Once Upon A Live (1991), Zounds (1991), S’Nice ( 1991),Friends (1991;z Larsem Sjostenem), Lunasea (1992; z Peggy Stern), From Newport To Nice (1992), Rhapsody 91993),So Many Stars (1993),When It’s The Time (1994),Haiku (1994),City Lights (1994), Very Fool (1994;z Massimo Salvagninim),A Venezia ( 1994),Plays The Music Of Lars Gullin (1995;z L.Sjostenem),Thingin’ (1995),Lee Konitz In Harvard Square’55 (1996),It’s You (1996)Angel Song (1996),String For Holiday:A Tribute To Billie Holiday (1997), Alone Together (1997;z Charliem Hadenem)

2015-08-18T14:44:43+02:00
Przejdź do góry