John McLaughlin – legenda jazzowej gitary, współtwórca  kultowych formacji The Mahavishnu Orchestra i Shakti, muzyk zespołów Milesa Davisa, Ala Di Meoli, Santany, Paco De Lucii, Alexisa Kornera. John Mc Laughlin, Chick Corea, Al Di Meola, Joe Zawinul, a zwłaszcza kultowe dzisiaj formacje Return To Forever, Weather Report i The Mahavishnu Orchestra stały się hasłami wokół których twórczość McLaughlina jest najważniejszą cezurą a sam artysta postrzegany jest nie tylko jako genialny gitarzysta i kompozytor, ale przede wszystkim jako najszlachetniejszy, kreatywny innowator szeroko rozumianego  jazzu ostatnich kilku dekad.

Pierwsze  fascynacje gitarzysty związane były z  brytyjskimi   korzeniami  bluesa  oraz  inspiracjami  czerpanymi  wprost  z  muzyki   amerykańskiej a nawet latynoskiej. John McLaughlin  zauroczony był w równym stopniu muzyką Muddy’ego Watersa, Billa Broonzy’ego i Leadbelly’ego jak i wielkimi gitarzystami jazzu : Django Reinhardtem, Tal Farlowem, Jim  Hallemoraz  konwencja muzyki Milesa Davisa, i Johna Coltrane’a. Tak rozległe źródła  inspiracji  znajdą  później  swe odniesienie w wielu projektach gitarzysty. Udział w  muzyce  Milesa Davisa (  ,,In A Silent Way”, ,,Jack Johnson”   ,,Bitches Brew”) staje  się  dla  McLaughlina  nie  tylko   przepustką  w  świat  jazzu,  lecz  także  inspiracją dla własnych  kompozycji. Z autorską grupą  The Mahavishnu Orchestra upatruje w rodzącym się  fusion – jazzie   szansy  na  wylansowanie  własnej  koncepcji  muzyki. Kwartet  Shakti  przyniesie  potem muzykę Johna ‘Mahavishnu’  McLaughlina w świat hinduskiej ragi oraz egzotycznego instrumentarium. Jako autorskie projekty  realizuje nagrania  z  Carlosem Santaną, Chick’em  Coreą,  Tonym  Williamsem,  Stanleyem Clarkiem  i  Jackiem Bruce’em. W  1978 roku John McLaughlin odnajdzie się w diametralnie odmiennej  konwencji:  akustycznego  gitarowego  trio zdominowanego rytmami  flamenco,   samby,  latynoskiej  stylistyki.  Do  swego  pomysłu  pozyska  wspaniałych muzyków (Paco  De  Lucia, Larry’ego Coryella, później Al Di Meolę).  Komercyjnym  i  artystycznym  sukcesem okaże się album  ,,Friday  Night In San Francisco”. Wspaniałe recenzje zbierają także koncerty i nagrania z hinduskim wirtuozem instrumentów perkusyjnych Trilokiem Gurtu. Natomiast w ciekawej roli pojawia się w grupie Electric 4th Dimension Band : gitarzysta powraca tutaj do koncepcji jazzu elektrycznego, tego znanego doskonale z okresu The Mahavishnu Orchestra, budując brzmienie zawieszone gdzieś między  modern  jazzem  a  elektrycznym  rockiem.

Dzisiaj kariera brytyjskiego gitarzysty toczy się artystycznym i konsekwentnym rytmem. Choć fascynował się bluesem i nowymi formami rocka, to estetyka ta okazała się dla McLaughlina  zbyt ludyczna. Niemniej takie pojmowanie sztuki  stanowiło doskonałą trampolinę dla zainteresowania się światem  awangardowego rocka i nowoczesnego jazzu. Może właśnie dlatego należy do najbardziej podziwianych  twórców  jazzu a jego nazwisko wymienia się, gdy mowa o innowacjach ery jazz-rocka oraz fusion epoki Milesa Davisa.

Dionizy Piątkowski