Jak większość znamienitych grup wokalnych Południa USA także The Golden Gospel Singers w perfekcyjny sposób kultywują afro-amerykańska tradycję: wielbienia Boga i życia radosnym śpiewem, autentyczną religijną pokorą oraz ekspresyjnym, estradowym widowiskiem. Owa „religijność” w muzyce The Golden Gospel Singers jest na tyle ważna, bo podporządkowana została nie tylko sakralnemu spiritual i estradowemu gospel, ale przede wszystkim misyjnej działalności pastora Boba Singletona – lidera i założyciela zespołu. Na początku lat osiemdziesiątych pastor Singleton przemierzał całą, ubogą „Czarną Amerykę”, by śpiewem głosić „good news”. Był jednym z wielu,którzy misję gospel traktowali, jako wyznacznik własnego życia. W wielu miejscach pastorowi towarzyszyli lokalni śpiewacy, którzy niebawem tworzyć poczęli zręby estradowego zespołu. Pierwsi wokaliści The Golden Gospel Singers pochodzili z biednych dzielnic Chicago i Detroit, wielu z nowojorskiego Harlemu, małych miasteczek Południowej Karoliny oraz Ohio. W ciągu zaledwie kilku lat The Golden Gospel Singers stał się znaczącym zespołem zapraszanym na najważniejsze gospel – estrady całej Ameryki. Kiedy w 1990 roku pastor Bob Singleton zaprezentował wokalistów po raz pierwszy w Europie, euforia towarzysząca koncertom oraz zachwyt słuchaczy nie miały końca. Odtąd The Golden Gospel Singers są często zapraszani – zwłaszcza w okresie świątecznym – na największe estrady Europy. Jeden z europejskich magazynów nazwał grupę „true face of Afro-American gospel music” a interpretacje wielkich standardów tej muzyki (np. „Amazing Grace”, „When The Saint’s Go Marchin In”, czy pochodzący z repertuaru Mahalii Jackson „Upper Room”) stały się znakami firmowymi The Golden Gospel Singers.
