Zaskakująca kariera amerykańskiego muzyka tylko pozornie jest sezonową modą na funky , bowiem Maceo Parker jest od lat uznanym twórcą jazzu, skrywającym się przez ponad dwie dekady w zespołach towarzyszących  Jamesowi Brownowi. Przyłączył się do estradowego show Jamesa Browna w 1964 roku, by opuścić komercyjną estradę i charyzmatycznego lidera w 1985 roku (gdy  Brown, za narkotyki, poszedł – po raz kolejny- do więzienia ).  Początki kariery saksofonisty przebiegały typowo, jak na amatorskiego muzyka: zauroczony rhythm and bluesowym zespołem wujka,  Bobby’ego Butlera (Mighty Blue Notes) grał nie tylko w tym zespole, ale także tworzył różne mutacje własnych grup. Zyskał sporą, lokalną  popularność  i gdy pojawiła się oferta współpracy z idolem Czarnej Ameryki, Jamesem Brownem, natychmiast skorzystał z zaproszenia i pozostał w grupie muzycznej popularnego wokalisty przez ponad dwadzieścia lat. Z J.Brownem zrealizował nie tylko tysiące (!) koncertów, ale także wiele płyt. Przenikliwy, funkowy saksofon Maceo Parkera słuchać zarówno w  „Papa’s Got A Brand New Bag” oraz „I Got You – I Feel Good”, ale także na wszystkich albumach Jamesa Browna wydanych w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.

Po rozstaniu się z zespołem Browna, Maceo Parker natychmiast utworzył własną grupę lansującą funkowy jazz ze sporą dozą estradowego show. Koncepcja ta okazała się ślepym zaułkiem. Może właśnie dlatego saksofonista wrócił do ostrego, funkowego jazzu, ale już w otoczeniu   jazzmanów. Do pomysłu pozyskał puzonistę Freda Wesleya i saksofonistę Pee Wee Ellisa, z którymi wcześniej współpracował w zespole Browna. Z czasem okazało się, że formacja  The JB Horns jest stylistyczną syntezą muzyki Maceo Parkera. Odtąd jego „groove jazz” oraz „funky” nabierają bardzo osobistego brzmienia a sam artysta  i jego muzyka szybko stają się  faworytami publiczności i krytyków. Do swoich kolejnych zespołów zaprasza zarówno Freda Wesleya i Pee Wee Ellisa, ale także  holenderską saksofonistkę Candy Dulfer (oraz wokalistkę Kym Mazelle, hammondzistę Larry’ego Goldingsa, saksofonistęVincenta Henry’ego, gitarszystę Rodney’a Jones’a i perkusistę Kenwooda Dennarda). Koncertowy album „Live on Planet Groove” jest kwintesencją muzyki Maceo Parkera i jego funkowej ekipy.

Dionizy Piątkowski