Subtelny j nastrojowy jazz amerykańskiego tenorzysty Scotta Hamiltona jest doskonałym przykładem, jak zgrabnie, bez zbędnego udziwniania i pseudo nowoczesności zagrać standardowy jazz  ubierając go w szaty przepięknych ballad. Album „ Nocturnes & Serenades” jest także doskonałym wabikiem, dla tych dla których jazz jest jeszcze niepoznawalny.

Scott Hamilton jest weteranem mainstreamowego jazzu. Jako nastolatek wybrał saksofon tenorowy, a za źródło wiedzy o grze na tym instrumencie posłużyły mu głównie płyty z kolekcji  ojca. Nagrali je jazzmani popularni w latach 30-tych i 40-tych, tak więc Scott zafascynował się stylistyką np. Bena Webstera i Lestera Younga. Publiczność przeświadczona, że styl ten odszedł już w zapomnienie, zaś wykonawcy przeszli do lamusa, przyjęła młodego ‘websterowskiego’ saksofonistę entuzjastycznie. Scott Hamilton pracował głównie w Nowym Jorku, grając często wraz z trębaczem Warrenem Vache. Pod koniec lat 70-tych sukcesy Hamiltona sprawiły,że zaczął grać z wieloma czołowymi jazzmanami, pojawiać się na największych festiwalach, w prestiżowych salach koncertowych i klubach, zarówno w USA jak i w Europie. Sukcesy te  przysporzyły mu – niestety- wielu problemów ( depresja, nałogi). Na początku lat 80-tych przezwyciężył jednak kłopoty i nałogi wracając do  „manierycznej gry i stylistyki Webstera”.  Większość swych płyt i koncertów  Scott Hamilton nagrał pod własnym nazwiskiem, pojawiał się jednak także jako sideman w  zespołach Benny’ego Goodmana, Woody’ego Hermana ( z big bandem tym odwiedził m.in. Poznań), Warrena Vache, Johna Buncha i Billa Berry’ego. Brał udział (obok  trębacza Ruby’ego Braffa) w czasie nagrania słynnego albumu  „ A First”,  nagrał z Charliem Byrdem „ It’s A Wonderful World”, a na albumach „Back To Back” i „Scott’s Buddy” wystąpił w duecie z weteranem saksofonu tenorowego Buddy’m Tate’m.  Wśród licznych albumów na szczególną uwagę zasługują z pewnością także „The Swinging Young Scott Hamilton”, „ Scott Hamilton Is A Good Wind”, koncertowy “ Live At Concord’ 77”, “Body And Soul”, “Scott’s New Band In New York City”, For Duke”- z Billem Berrym, “The Grand Appearance”, “Tenorshoes”, “Scott’ s Buddy” – kolejny album z B. Tatem, “Apples And Oranges”,  “Tour De Force” – z  B.Tate’m i Al Cohnem, “Close Up”,The Newport Jazz Festival All-Stars”, Scott Hamilton Plays Ballads”,  “At Last “z Genem Harrisem, “ Groovin’ High”, “Organic Duke”, “After Hours”. Swą popularność Scott Hamilton utrzymuję przez całe dekady i nadal cieszy się uznaniem wśród słuchaczy i krytyków. Jest także aktywny jako lider i główny solista w zespołach typu all-stars, np. w czasie Newport Jazz Festival All-Stars lub Concord Superband.

Album „Nocturnes & Serenades”, niezwykle charakterystyczny dla stylistyki saksofonisty, Scott Hamilton zrealizował w standardowym kwartecie ( John Pearce-fortepian, Dave Green –kontrabas, Steve Brown-perkusja), co jeszcze bardziej przybliżyło brzmienie do słynnego „websterowskiego” nastroju. Do tego znakomity wybór melancholijnego repertuaru: od standardów „ Man With A Horn”, „Chelsea Bridge” po specyficzne, jazzowe nokturny i serenady ( „ Autumn Nocturne”, „Flamingo”, „Serenade In Blue”).

Dionizy Piątkowski