Coraz częściej w katalogu ECM Records pojawiają się nagrania tzw. muzyki kameralnej i seria ta wspaniale dopełnia stricto jazzowe “brzmienie powyżej ciszy” kreowane przez producenta Manfreda Eichera.  Album „Lontano” zrealizowała wybitna wiolonczelistka Anja Lechner  oraz francuski pianista i kompozytor François Couturier.

Niemiecka wiolonczelistka Anja Lechner  studiowała u Heinricha Schiffa i Jánosa Starkera. Choć jej korzenie są klasyczne (mówi często o pochodzeniu z „krainy zapomnianych pieśni ludowych”, gdzie melodie z dzieciństwa dostarczali Bach, Schubert i Schumann), jej muzyczne zainteresowania obejmują cały świat i szeroki wachlarz tradycji improwizacyjnych. Zachwyca ją muzyka ludowa, jej bogactwem pieśni, piosenek, które opowiadają prawdziwe historie. Projekty Anji Lechner dla ECM Records obejmują wieloletnią współpracę artystyczną z argentyńskim kompozytorem i bandoneonistą Dino Saluzzi („El Encuentro”, „Navidad de los Andes”, „Ojos negros”), z muzyką kompozytora-filozofa G.I. Gurdjieffa („Chants, Hymns and Dances”), nagrania dokonane we współpracy z greckim pianistą Vassilisem Tsabropoulosem. Od 1992 roku Anja Lechner była wiolonczelistką monachijskiego Rosamunde Quartet, którego nagrania dla  ECM New Series obejmują muzykę Mansuriana, Schoecka, Larchera, Weberna, Szostakowicza, Buriana, Haydna i Yoffe. Niezwykle ważne sa także projekty realizowane wraz z Tarkovsky Quartet, sesje z muzyką Komitasa, Mompou i Gurdjieffa oraz z projekty francuskim pianistą François Couturierem.

Współpraca Anji Lechner i François Couturiera jest jakby symbolicznym obrazem artystycznej drogi oraz określonej linii repertuarowej i brzmieniowej, jaką od lat prezentują na koncertach oraz w nagraniach  ECM New Series (zarówno w duecie, jak i z Tarkovsky Quartet). Ich udany i ceniony duet sesji „Moderato Cantabile” zawierał muzykę oscylującą między Orientem a Zachodem, teraz z nowym programem „Lontano” niemiecka wiolonczelistka i francuski pianista przemierzają szeroki muzyczny łuk – obejmując znane melodie Giyi Kancheli, Anouara Brahema, Henri’ego Dutilleux  oraz prezentując autorskie kompozycje. Taki zestaw daje sporą dozę interpretacyjną, prowokuje do improwizacji oraz autorskich odniesień. Na potrzeby albumu „Lontano” François Couturier skomponował nową muzykę dla duetu, która służy jako element jednoczący i zapewnia kontekst, w którym może rozgrywać się zarówno improwizacja, jak i dowolna interpretacja. Muzycy dopracowali sztukę intensywnego słuchania, nie grają np. o jedną nutę za dużo i zbyt oszczędnie, ale celowo używają improwizowanych fragmentów. Podsłuchują się przez długi czas i zwracają mikroskopijną uwagę na rozwój niuansów barw i dynamikę kompozycji.

Dionizy Piątkowski