Han Bennik (  Hendrikus Johanneds Bennink) – to  jeden z najciekawszych twórców awangardowego jazzu, najczęściej utożsamiany z tzw. europejską awangardą lat 60-tych ( okres free-jazzu oraz thrid stream music).  Równocześnie jeden z najwybitniejszych  i najbardziej wszechstronnych europejskich perkusistów. Choć nie odbył klasycznej edukacji muzycznej (uczył się  w szkole artystycznej) to jako samouk doszedł do niezwykłej elokwencji technicznej i ciekawej muzycznej ekspresji. Debiutował w różnych,  amatorskich zespołach rekomendowanych przez ojca,  muzyka studyjnego w holenderskim radio.  W 1966 roku  wraz Willemem Breukerem i Mishą Mengelbergiem – muzykami z kręgu nowej,  jazzowej awangardy-  założyli Instant Composers Pool,  niezależną wytwórnię płytową oraz agencję koncertową,  dla której  realizowali nie tylko rewolucyjne , jak na owe czasy , nagrania ( np.  solowe albumy perkusisty), ale angażowali się także w promocję nowego jazzu. W okresie tym powstawały skrajnie awangardowe formy muzyczne,  nie zawsze kojarzone z jazzem. Najczęściej  impulsywne improwizacje oraz happeningowe prezentacje muzyczne górowały nad artystycznym zamysłem twórców.  Dla takiej koncepcji jazzu Han Bennik zjednał sobie grono doskonałych muzyków niemieckich, holenderskich i francuskich  ( np.  Albert Mangelsdorf, Irene Schweizer, Peter Kowald, Peter Brotzmann) ale także często zapraszany był do udziału w nagraniach z wybitnymi jazzmanami amerykańskimi. To w czasie europejskich tras koncertowych awangardowy perkusista grał  m. in.  z zespołami Erica Dolphy’ego,  Bena Webstera,  Sonny’ego Rollinsa,  Dextera Gordona,  Steve’a Lacy’ego,  Cecila Taylora.  W kręgu muzyków z którymi współpracował znaleźli się także  Willem Breuker,  Alex Schlippenbach, Don Cherry, Paul Bley, Michel Portal, Derek Bailey, Conrad Bauer .

Muzyka Han Bennika  postrzegana jest nie tylko przez pryzmat nonkonformizmu twórcy,  ale także poprzez mnogość inspiracji etnicznych (np. wykorzystywanie muzyki wielu kultur,  w tym Afryki,  Japonii,  Tybetu) oraz umiejętne wplatanie ekspresji jazzu w formy skrajnie awangardowe.

Dionizy Piątkowski