„ Blues pomaga ci wstać rano z łóżka. Wstajesz wiedząc, że nie jesteś sam, że jest na świecie jeszcze coś ponadto. To coś, co wnosi piosenka. To byłby pusty świat bez bluesa. Biorę tę pustkę i próbuje ją czymś wypełnić” – to wyznanie kultowej śpiewaczki bluesa, bohaterki filmu „Ma Rainey: matka bluesa” z sugestywną muzyką Branforda Marsalisa. Film bezkompromisowo podejmuje temat systemowego rasizmu, wpisanego w relacje podległości między białymi i czarnymi mieszkańcami Stanów Zjednoczonych. Film George’a C. Wolfe’a nie jest banalną biografią legendarnej śpiewaczki bluesa, nie jest także – w popularnym tego słowa znaczeniu – filmem muzycznym. Znakomite oraz utrzymane w klimacie epoki kompozycje Brandforda Marsalisa, doskonały zespół oraz udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej wybitnych muzyków ( m.in. Don Vappie- nowoorleański wirtuoz gry na banjo, Doreen Kitchens – charyzmatyczna klarnecistka z Nowego Orleanu, basista Eric Revis, saksofoniści Louis Ford i Scott Johnson, puzonista Delfayo Marsalis oraz maestro Branford Marsalis).
Prawdziwa postać wokalistki i ówczesnej gwiazdy bluesa Ma Rainey jest ciekawą inspiracją oraz pretekstem do pokazania doświadczeń Afroamerykanów w świecie pełnym rasizmu i nierówności społecznych. Akcja filmu rozgrywa się w Chicago, w 1927 roku. Upalnego popołudnia w studiu nagraniowym grupa muzyków oczekuje na Ma Rainey – genialną artystkę i legendarną „Matkę Bluesa” ( niezwykle sugestywna rola Violii Davis). Grupa czarnoskórych muzyków spotyka się na próbie przed sesją nagraniową. Czekają na gwiazdę a spotkanie staję się okazją do dyskusji na temat muzyki, rasy i życia w Ameryce. Spóźniona na sesję gwiazda Ma Rainey wdaje się ze swoim białym menadżerem i producentem w spór dotyczący kontroli nad jej własną muzyką. W piwnicznym pomieszczeniu napięcie między muzykami, gwiazdą, producentami narasta czyniąc z rozmowy nerwową dyskusję o sporym ładunku wrogości, nienawiści i prawd o rasizmie w USA. Ambitny trębacz Levee (Chadwick Boseman), muzycy oraz Ma Rainey wciąga wszystkich w kakafonię rozmów, które obnażają amerykańską obłudę i stereotypy.
Film “Ma Rainey’s Black Bottom„ jest ekranizacją sztuki Augusta Wilsona z 1984 roku. August Wilson (dwukrotny laureat nagrody Pulitzera) napisał cały cykl sztuk, które opowiadają o życiu czarnoskórej społeczności w USA w XX wieku. Znana jest także ekranizację opowiadania „Płoty”, z główną rolą Violi Davis ( za którą otrzymała Oscara). „Ma Rainey: Matka bluesa„ to hołd na cześć potęgi bluesa i talentu artystów, którzy nie godzili się na to, by o ich wartości decydowały uprzedzenia i stereotypy. Niezwykle sugestywna gra aktorów ( Viola Davis, Chadwick Boseman, Colman Domingo, Glynn Turman, Michael Potts, Jeremy Shamos, Jonny Coyne, Taylour Paige, Dusan Brown) wspaniale legitymizuje tempo narracji oraz emocje filmu i muzyki.
