Francuski gitarzysta Christian Escoude jest samoukiem, który nauczył się grać  na gitarze w rodzinnym zespole ojca i wujka Gousti Malha. Już jako nastolatek koncertował w lokalnych knajpach oraz wraz z amerykańskimi muzykami w wojskowych bazach US Army. Przez kilka sezonów (w latach 1968-71) grał  w duecie z Aime Barelli w Monte Carlo. Dopiero współpraca (1972-73) z trio Eddy’ego Louisa zapoczątkowała zwrot stylistyczny w muzyce Francusa i  jazzową karierę gitarzysty.  Przez kolejny rok grał w Recent History, swingowym zespole Steve’a Pottsa, by w latach 1973-74 promować już własne Christian Escoude Trio. Wraz z Didierem Levalletem  prowadził  (1975-76)  Swing String System, z którym to  zespołem koncertował  aż do 1987 roku . W połowie lat siedemdziesiątych wraz z wiolonczelistą Jean-Charlesem Caponem założył duet, z którym przedstawił, oczekującej swingowego brzmienia publiczności, niezwykle nowatorski repertuar. Już jako wprawny i ceniony instrumentalista podjął współpracę z Michelem Portalem, Slidem Hamptonem,  em Solalem,  Jean-Claudem Fohrenbachem. Wielkim sukcesem okazały się koncerty w duecie z brytyjskim gitarzystą Johnem McLaughlinem oraz amerykańskim basista Charlim Hadenem .  Christian Escoude grał także z big bandem  M. Solala ( 1981),  prowadził autorski kwartet  (1982),  grał w duecie z Didierem Lockwoodem (1983),  w trio z Philipem Catherinem,  Trio Gitanes (z Babik Reinhardten), w duecie z Michelem Graillierem (1987),  z kwartetem z Jean-Michela Pilca (1988) , z warsztatowym zespołem francuskich gitarzystów . Sporym sukcesem zakończyły się wspólne koncerty z gigantem jazzu –  Hankiem Jonesem (1990) oraz nagrania z innymi muzykami amerykańskimi ( Lou LevyBob Magnusson,  Billy Higgins). Na początku lat dziewięćdziesiątych prezentował  Gipsy Trio ( z B.  Reinhardtem,  i Birellim Lagrenem) oraz realizował autorskie projekty jazzowe  dla serii „Jazz Gitanes”. Jego doskonałe, jazzowe albumy tomiędzy innymi „Duo” – z Charliem Hadenem,  „Gipsy Waltz”, „ Plays Django Reinhardt”, „Cookin’in The Hell’s Kitchen”, “La Villa-Live In Paris”, „Standards in L.A”.

Dionizy Piątkowski