Francuski gitarzysta Christian Escoude jest samoukiem, który nauczył się grać na gitarze w rodzinnym zespole ojca i wujka Gousti Malha. Już jako nastolatek koncertował w lokalnych knajpach oraz wraz z amerykańskimi muzykami w wojskowych bazach US Army. Przez kilka sezonów (w latach 1968-71) grał w duecie z Aime Barelli w Monte Carlo. Dopiero współpraca (1972-73) z trio Eddy’ego Louisa zapoczątkowała zwrot stylistyczny w muzyce Francusa i jazzową karierę gitarzysty. Przez kolejny rok grał w Recent History, swingowym zespole Steve’a Pottsa, by w latach 1973-74 promować już własne Christian Escoude Trio. Wraz z Didierem Levalletem prowadził (1975-76) Swing String System, z którym to zespołem koncertował aż do 1987 roku . W połowie lat siedemdziesiątych wraz z wiolonczelistą Jean-Charlesem Caponem założył duet, z którym przedstawił, oczekującej swingowego brzmienia publiczności, niezwykle nowatorski repertuar. Już jako wprawny i ceniony instrumentalista podjął współpracę z Michelem Portalem, Slidem Hamptonem, em Solalem, Jean-Claudem Fohrenbachem. Wielkim sukcesem okazały się koncerty w duecie z brytyjskim gitarzystą Johnem McLaughlinem oraz amerykańskim basista Charlim Hadenem . Christian Escoude grał także z big bandem M. Solala ( 1981), prowadził autorski kwartet (1982), grał w duecie z Didierem Lockwoodem (1983), w trio z Philipem Catherinem, Trio Gitanes (z Babik Reinhardten), w duecie z Michelem Graillierem (1987), z kwartetem z Jean-Michela Pilca (1988) , z warsztatowym zespołem francuskich gitarzystów . Sporym sukcesem zakończyły się wspólne koncerty z gigantem jazzu – Hankiem Jonesem (1990) oraz nagrania z innymi muzykami amerykańskimi ( Lou LevyBob Magnusson, Billy Higgins). Na początku lat dziewięćdziesiątych prezentował Gipsy Trio ( z B. Reinhardtem, i Birellim Lagrenem) oraz realizował autorskie projekty jazzowe dla serii „Jazz Gitanes”. Jego doskonałe, jazzowe albumy tomiędzy innymi „Duo” – z Charliem Hadenem, „Gipsy Waltz”, „ Plays Django Reinhardt”, „Cookin’in The Hell’s Kitchen”, “La Villa-Live In Paris”, „Standards in L.A”.
