Krystalizację stylu oraz konsekwencję artystyczną Espen Eriksen odnalazł w autorskim trio. Początkowo zespół wtapiał się swoją muzyką w estetykę skandynawskiego jazzu, by wraz z debiutanckim albumem  “You Had Me At Goodbye”  ( 2010 ) stać się sensacją na lokalnym rynku i wiodącym zespołem dla Rune Grammofon Records. Realizowane w tej oficynie albumy stanowią doskonały dokument nie tylko kreacji Espen Eriksen Trio, ale także oczywistej jazzowej estetyki, jaką lansuje stylistyka wytwórni. Espen Erikson Trio zaproponowało muzykę określaną często jako „nordic sound”, z wielobarwnymi brzmieniami szukającymi odniesień do europejskiej klasyki, nowoczesnego jazzu i skandynawskich skojarzeń. Stąd sporo w muzyce Trio melancholijnej zadumy, jazzowej, wirtuozerskiej improwizacji  oraz pogodnych i melodyjnych  impresji. Ich jazz opiera się na bardzo melodyjnych strukturach kreowane niezwykle ascetycznym podejściem do muzycznej faktury. Koncepcja artystyczna określana przez muzyków jako „im mniej tym lepiej” stała się zgrabnym syndromem koncepcji jazzu Trio. Z czasem owo subtelne budowanie melodii oraz nastroju stało  się znakiem rozpoznawczym Espen Eriksen Trio oraz największym stylistycznym atutem, którego konsekwencją jest mocna pozycja Trio na  europejskiej scenie jazzowej.

Dyskografia Espena Eriksena obejmuje nie tylko autorskie nagrania, ale przede wszystkim te, realizowane w Trio („You Had Me At Goodbye”, „What Took You So Long”, „Never Ending January”) oraz „Perfectly Unhappy” –  album nagrany wraz z saksofonistą Andy’m Sheppardem, by – po raz pierwszy od lat – nadać swojej muzyce znamion i brzmień standardowego kwartetu jazzowego.

Dionizy Piątkowski