Wśród niekomercyjnych grup wokalnych „a capella” gruziński Iberi jest szczególny. Nie jest ani tak popularny, jak Ladysmith Black Mambazoo, ani eklektyczny, jak korsykańska A Filetta czy dziewczęcy, afrykański Moipei Quartet lub klasyczny, specjalizujący się w muzyce średniowiecza, brytyjski The Hilliard Ensemble. Iberi to czerpiący z bogatej historii, tradycji oraz kultury Gruzji chór specjalizujący się w wielu stylach pieśni, często z akompaniamentem instrumentalnym. Śpiew polifoniczny jest ważnym elementem muzyki gruzińskiej i być może dlatego wielu uważa go za tak atrakcyjny i przyjemny. Technika śpiewu jest tak charakterystyczna dla Gruzji, że nie spotykana jest nawet w krajach sąsiednich. W gruzińskim śpiewie polifonicznym głos środkowy często niesie główną melodię, jednocześnie wyższe i niższe części wspierają lub przeplatają się, tworząc gobelin dźwięku, który jednocześnie może mieć surową jakość i wciąż subtelne wyrafinowanie. Być może jednym z bardziej ekscytujących aspektów gruzińskiego śpiewu jest wszechobecna improwizacji. Znaczenie tej wyjątkowej techniki śpiewu jest tak duże, że została umieszczona na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Iberi to męski chór prowadzony przez byłego gracza rugby i piosenkarza Bubę Murgulia. Jak większość młodych Gruzinów, Buba dorastał otoczony śpiewem. „Muzyka jest tu wszędzie” – wyjaśnia lider zespołu. Od dawna zainspirowany bogatym i różnorodnym muzycznym dziedzictwem swojej ojczyzny, w 2012 roku Buba zaprosił pieśniarzy i stworzyli Iberi. Grupa stała się nie tylko ekscytującym i zabawnym elementem spotkań kolegów, ale także okazją radosnych i żywiołowych koncertów. „Dążymy do bardziej ekstrawertycznej, otwartej i radosnej obecności na scenie. Lubimy wyjaśniać piosenki i zachęcać publiczność do wspólnego śpiewania” – wyjaśnia zapał artystów do koncertowania i śpiewania. Iberi łączy ich umiejętności i motywacje, ożywia różnorodną muzykę kościelną, kołysanki, piosenki do pracy, historyczne ballady, współczesne melodie miejskie i, co być może najbardziej znaczące w przypadku tego najnowszego wydawnictwa, piosenki na uczty. Album „Supra” to wybór takich właśnie piosenek, które można śpiewać na takich towarzyskich i rodzinnych uroczystościach. Słowo supra dosłownie oznacza „obrus”, powszechnie tłumaczy się je jako „ucztę”. Uczta jest integralną częścią gruzińskiego społeczeństwa – odwieczną tradycją, którą Gruzini doświadczają od dzieciństwa. Chociaż jest dużo śpiewu, wina i jedzenia, jest to duża wartość moralna, rodzinna i edukacyjna. Takie okazje pozwalają dzieciom uczyć się od starszych podstawowych wartości życiowych, takich jak miłość, szacunek i prawda, oraz zdobywać wiedzę o rodzicach, przodkach i ojczyźnie. Iberi – choć pozostają w pełnym poszanowaniu dla wpojonych im tradycji – to ich improwizowane podejście wydobywa zapierające dech w piersiach właściwości zbiorowego śpiewu. To – jak napisał New York Times „pięknie zharmonizowane piosenki z fragmentami niesamowitego dysonansu”.
