Być może jest to najciekawszy zespół i projekt brytyjskiej wokalistki Normy Winstone, która dla słynnej ECM Records zrealizowała album „Descansado: Songs For Films”. To ciekawe wersje oraz interpretacje muzyki z filmów słynnych reżyserów ( Vittorio De Sica, Federico Fellini, Martin Scorsese, Jean-Luc Godard, Laurence Olivier, Franco Zaffirelli, Wim Wenders) teraz w brawurowej wokalistyce Normy Winstone oraz melodyjnych i popularnych tematach m.in. Nino Roty, Ennio Moricone, Michela Legranda, Madradeusa.
Brytyjska wokalistka Norma Winstone należy do nielicznych, awangardowych wokalistek, które swą sztukę umiejscawiają gdzieś między eksperymentem a jazzową improwizacją. Początkowo jej twórczość mieściła się w głównym nurcie jazzu i inspirowanej jazzem piosence popularnej, jednak szybko zwróciła się ku bardziej nowoczesnym gatunkom. W latach 60-tych zdobyła popularność dzięki współpracy z Michaelem Garrickiem, a jej śpiewanie coraz częściej zaczęło nabierać charakteru wokalnej instrumentacji. Przez kolejne dekady konsekwentnie kreowała swoją sztukę. Wraz z trębaczem (i mężem) Kenny’m Wheelerem i pianistą Johnem Taylorem była muzykiem słynnego trio Azimuth. Współpracowała także z Ralphem Townerem, Mike’m Westbrook’em i Eberhardem Weberem. Zrealizowała wtedy doskonałe albumy “Love Songs” ( z Mike’m Westbrook’em), “The Heart Is A Lotus” ( z Michaelem Garrickem), “ Edge Of Time”, “Azimuth”, “The Touchstone”, “ Fluid Rustle ” (z Eberhardem Weberem), “Live At Roccella Jonica”, “Azimuth’ 85”, “Somewhere Called Home”, “In Concert”, “Azimuth’ 95”, “Music For Large & Small Ensembles” (z Kennym Wheelerem), “Conference Of The Birds”, “Well Kept Secret”, “La Voce” , “How It Was Than…Never Again” (z Azimuth). Na przełomie lat 80-tych i 90-tych repertuar Normy Winstone uległ niewielkiej zmianie: artystka ponownie zajęła się wykonywaniem klasycznych piosenek sprzed lat, często z akompaniamentem Tony’ego Coe i Jimmy’ego Rowlesa.
Kilka lat temu Norma Winstone przyjęła zaproszenie od niemiecko-włoskiego duetu: Klaus Gessing (saksofony, klarnety) i Glauco Venier (fortepian). Kilka kolejnych koncertów uświadomiło jej, że oto powstał kolejny zespół, z którym może śpiewać nie tylko standardy, ale i własne teksty. Tak powstała idea muzycznej oraz inspirującej podróży do świata kina. Muzyka takich kompozytorów, jak Nino Rota ( „Amarcord”), Michel Legrand ( „His Eyes,Her Eyes” oraz „ Vivre Sa Vie”), William Walton ( „Touch Her Soft Lips And Part”), Bernard Herrmann („Taxi Driver-So Close To Me Blues”) i Ennio Morricone ( „Malena”) została zaprezentowana (w nowych aranżacjach Klausa Gesinga i Glauco Veniera) i przepiękne zaśpiewana przez Normę Winstone. Znakomite trio Winstone/Venier/Gesing wspomaga dwóch specjalnych gości: norweski perkusjonista Helge Andreas Norbakken i włoski wiolonczelista klasyczny Mario Brunello. Norbakken jest znany ze współpracy z Jonem Balke, Mathiasem Eick’em i Jonem Hassellem, natomiast Brunello to jeden z najzdolniejszych instrumentalistów specjalizujących się w muzyce współczesnej. Utwory znane z filmów Scorsese, Godarda, Wendersa, Zeffirellego, Oliviera i wielu innych nabrały nowego brzmienia i jazzowego kolorytu. W niektórych z nich słyszymy słowa Normy Winstone, która, będąc jedną z najwybitniejszych wokalistek jazzowych jest także znakomitą autorką tekstów.
