Jest jedną z niewielu kobiet jazzu, która gra na instrumentach perkusyjnych. Terri Lyne Carrington – jako wirtuoz gry na instrumentach perkusyjnych -doskonałą reputację zdobyła koncertując i nagrywając w zespołach najwybitniejszych twórców jazzu : od Wayne’a Shortera i Pharoaha Sandersa po Dizzy Gillespiego i Davida Sandborna. Choć jej autorskie albumy są równie doskonałe i muzycznie dopracowane, to popularność przynoszą jej projekty realizowane dla wybitnych liderów. Edukację muzyczna zdobywała pod czujnym okiem dziadka Matta Carringtona ( perkusisty z zespołów Fatsa Wallera, Duke’a Ellingtona i Chu Berry’ego) oraz ojca, saksofonisty Sonny’ego Carringtona. Z pewnością rodzinne koneksje i rekomendacje ułatwiły młodej adeptce perkusji debiut u boku jazzowych legend: Clarka Terry’ego, Dizzy Gillespie’go i Rahsaana Rolanda Kirka. Zachwycona estradowymi prezentacjami oraz otoczona aureolą jazzowych legend podjęła naukę w prestiżowej bostońskiej Berklee School of Music. W annałach tej jazzowej uczelni odnotowano nie tylko, że była najmłodszym muzykiem, jaki uzyskał stypendium tej jazzowej „ wylęgarni talentów ” , ale także , że ( w 2003 roku ) uzyskała honorowy doktorat tej prestiżowej , muzycznej instytucji.Wielu studentów, dziś wybitnych muzyków, pamięta jej liczne szkolne zespoły, klubowe koncerty na campusie i w klubach Bostonu. Koncertując z warsztatowymi formacjami trafia ( w 1995 roku) do zespołu Wayne Shortera, by przez kolejne lata być nadwornym perkusistą m.in. w zespołach Pharoaha Sandersa, Stana Getza , Ala Jarreau, Davida Sanborna, Nathana Davisa, Herbiego Hancocka, Joe Sample, Cassandry Wilson, Clarka Terry’ego. W 1989 roku Terri Lyne Carrington nagrała debiutancki, solowy album „ Real Life Story ” z gościnnym udziałem Carlosa Santany, Grovera Washington Jr., Dianne Reeves, Wayne Shortera, Patrice Rushen, Geralda Albrighta i Johna Scofielda. Płyta była tak doskonała, że zyskała nominacje do Grammy Award. Album ten był dla Terri Lyne Carrington nagraniem – matrycą wielu kolejnych projektów. Odtąd by nagrywać autorskie albumy zapraszała najdoskonalszych muzyków by realizowali jej pomysły a często i jej kompozycje. Jej najciekawsze albumy to m.in. “Scoop”, “ Greg Osby And Sound Theatre”, “ Quintessence”, “Different Perspectives”, “Blue Skies”, “Different Moods”, “Crossroads”, “Sketchbook”, “High Life”, “ Original Visions”.
Najnowszy album „ The Mosaic Project ” jest kolejna, zgrabną propozycją Terri Lyne Carrington. Do realizacji pomysłu zaprosiła tym razem najwybitniejsze wokalistki jazzowe: Cassandrę Wilson, Dee Dee Brigewater, Esperanzę Spalding, Nonę Hendryx, Carmen Lundy i Diannę Reeves. Pikanterii tej muzycznej mozaice dodaję zespół złożony wyłącznie z kobiet ( m.in. Geri Allen – instrumenty klawiszowe, Sheila E.- instrumenty perkusyjne, Ingrid Jansen – trąbka, Patrice Rushen- keyboards, Linda Taylor-gitara). Finałowy „ Sisters on The Rise / A Transformation ” jest wspaniałym bonusem i swoistym hymnem tego mozaikowego projektu. Jednak to nie jest album jednego brzmienia i nastroju. Różnorodność wynika głównie z udziału artystek o ogromnym potencjałem wokalnym oraz indywidualnym podejściu do muzycznej materii. W swoim nienagannym soulowo-jazzowym nastroju śpiewa Dee Dee Bridgewater ( „Soul Talk”), kompozycje liderki „Wistful ” brawurowo interpretuje Cassandra Wilson, wielką klasę ukazuje Dianne Reeves ( „ Echo ”). Wspaniale rozegrano beatlesowski cover „ Michelle” zaśpiewany przez Gretchen Parlato oraz „ Simply Beautiful ” Ala Greena z wokalnym udziałem Cassandry Wilson.