Amerykański trębacz Tim Hagans swój pierwszy profesjonalny kontrakt otrzymał w 1974 roku kiedy wszedł w skład sekcji trąbek big-bandu Stana Kentona. W orkiestrze wybitnego muzyka spędził ponad dwa lata ( nagrywając i nauczając jednocześnie w Kenton Summer Clinics). Przez krótki czas grał także w orkiestrze Woody’ego Hermana, by niebawem przenieść się do Szwecji.  Następnych kilka lat zajęła mu praca w towarzystwie innych jazz-emigrantów,  takich jak Thad Jones, Ernie Wilkins, Sahib Shihab, działalność w big-bandach radia duńskiego i szwedzkiego, występy z własnymi zespołami w klubach i na festiwalach. W Szwecji nie porzucił działalności pedagogicznej, nauczając w różnych placówkach dydaktycznych: na uniwersytecie w Lund i w Instytucie Jazzowym w Malmoe, gdzie prowadził klasy trąbki, improwizacji i gry w zespole.

W 1981 roku powrócił do USA  przyjmując posadę w warsztatowej orkiestrze Blue Wisp Big Band (z Johnem Von Ohlenem jako liderem). Z zespołem tym dokonał szeregu doskonałych nagrań, w tym także własnych kompozycji. Był też nadal czynny jako nauczyciel, wykładając na Uniwersytecie Cincinnati historię jazzu, improwizację i grę na trąbce. Przyjmując stanowisko wykładowcy w Berklee School of Music przeniósł się do Bostonu. Wraz z karierą wykładowcy kontynuował własne projekty koncertowe i nagraniowe. Szczególnie ważny był jego autorski kwintet. Sporą aktywność estradową Tim Hagans przejawił w Nowym Jorku; udzielał nie tylko prywatnych lekcji jazzu i grał w różnych zespołach, prowadzonych m.in.  przez Boba Beldena, Boba Mintzera, Marca Coplanda, Vica Jurisa, Freda Herscha, Joe’ego Lovano, Gary’ego Peacocka i George’a Russela. Powracał często do Skandynawii ( no.w Helsinkach prowadził słynny big band  UMO). Dekady jego aktywności europejskiej i amerykańskiej dokumentują doskonałe albumy „Fire, Fury And Fun”- ze Stanem Kentonem, „Journey To Capricorn”-ze S. Kentonem, „Thad Jones’ Eclipse”- z Thadem Jonesem, „Almost Big Band”- z Erniem Wilkinsem, „Butterfly”- z Blue Wisp Big Band, „From The Neck Down”, „Live At Carmelo’s”-z Blue Wisp Big Band, „Rollin’ With Von Ohlen” czy  „Treasure Island” -z Bobem Beldenem. Początek lat 90-tych wypełniła trębaczowi intensywna praca nauczyciela i wykonawcy w Nowym Jorku. Doskonale odnalazł się w zespołach Aarona Coplanda, Andy’ego LaVerne’a i Marcusa Printupa. To wtedy powstały ciekawe albumy „Severe Clear”- z Andy’m LaVerne, „All Blues At Night” – z Marc’em Coplandem, „No Words” -z Joe Lovano), „Audible Architecture” -z Bobem Beldenem) oraz bestsellerowy „Hubsongs”- z Marcusem Printupem.

Styl gry  Tima Hagansa bierze swój początek z  tradycji be-bopu. Odznacza się intensywnym drivem, a w bardzo szybkich utworach suchym, ostrym nasadzaniem dźwięku. W powolnych tempach rozwija myśl w długich i logicznie skonstruowanych frazach, umiejętnie eksponująć pełne brzmienie swej trąbki. Jest z lirykiem, który sprawia że jego partie w balladach są szczególnie nastrojowe.

Dionizy Piątkowski