„The Poetry of Jazz: Live at the Blue LLama” to świadectwo nieustannego rozwoju artystycznego wokalisty Allana Harrisa oraz jego talentu do opowiadania historii poprzez piosenki. Artysta poszerza granice jazzu, zapraszając publiczność do doświadczania znanych słów w zupełnie nowym kontekście muzycznym oraz emocjonalnym. To drugi album Allana Harrisa,który ukazuje jego wyjątkową umiejętność zacierania granic między śpiewem, scatowaniem i spoken word. Repertuar koncertu przeplata poezję Williama Szekspira, Dylana Thomasa, Mai Angelou, Langstona Hughesa i Mary Oliver z oryginalnymi kompozycjami i wyborem standardów jazzowych. To siedemnasty, autorski album gitarzysty i wokalisty, który wciąż na nowo definiuje jazz.Ten urodzony w Brooklynie i mieszkający w Harlemie wokalista, gitarzysta i autor tekstów z dumą prezentuje „The Poetry of Jazz: Live at Blue LLama” – projekt, który został nagrany na żywo w klubie Blue LLama Jazz Club w Ann Arbor. Koncertowa sesja w prestiżowym klubie ukazuje Allana Harrisa wraz ze znakomitym zespołem (pianista John Di Martino, basista Jay White, perkusistka Sylvia Cuenca i skrzypek Alan Grubner).
Album rozpoczyna się utworem „Groovy People” – radosnym hołdem dla Lou Rawlsa. Wokalista nadaje utworowi ciepłego i zachęcającego brzmienia, by przejść zgrabnie do klasycznego wiersza Langstona Hughesa z 1925 roku „The Weary Blues”. Wiersz ten to jeden z filarów renesansu harlemskiego, w pleciony w muzyczną opowieść o samotnym pianiście z Lenox Avenue. Podczas całego koncertu Allan Harris tworzy żywe, emocjonalne pary, które pogłębiają recepcję każdego utworu: sonet Williamsa Szekspira wtapia się w „Midnight Sun”, łącząc ponadczasową miłość z wiecznym pięknem; „Autumn”- łagodna ballada o zmianie i poddaniu się, poprzedza „Wild Geese” Mary Oliver; „Charade” – melancholijna melodia Manciniego i Mercera, eksploruje kruchą granicę między performansem a rzeczywistością, z kolei „Shallow Man” zestawiono z „Do Not Go Gentle into That Good Night” Dylana Thomasa, ujawniając wspólną potrzebę oporu, czy to w pokusie samozadowolenia, czy w ostateczności śmierci. W „Desafinado” Antônio Carlosa Jobima oraz „Sonecie 116” Szekspira wokalista łączy swoją oszczędną, przejmującą interpretację utworu „With You I’m Born Again” z zachwycającą odą Lorda Byrona „She Walks in Beauty”. Spopularyzowana przez Ninę Simone, tradycyjna, afroamerykańska pieśń folkowa „Sea Line Woman” przeplata się z buntowniczą, bezkompromisową narracją Mai Angelou „Still I Rise” a „Secret Moments” idealnie komponuje się z utworem Elizabeth Barrett Browning „How Do I Love Thee”. Finałem jest „Time Just Slips Away” – idealnie komponujący się z utworem Roberta Frosta „The Road Not Taken”. Tak jak podróżnik Frosta odnalazł transformację na mniej uczęszczanej ścieżce, tak Allan Harris zabiera słuchaczy w podróż muzycznych odkryć, która pięknie łączy poezję, jazz i soul.
