Bill Evans (16.08.1929-15.09.1980) był jednym z najważniejszych pianistów w całej historii nowoczesnego jazzu. Studiował w Southeastern Louisiana University, a w czasie wakacji grywał z Mundellem Lowe’em i Redem Mitchellem i właśnie wtedy po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę środowiska jazzowego. Po służbie wojskowej (1951-54), w latach 1954-55 występował z Jerry’m Waldem, później do 1956 roku studiował w nowojorskiej Mannes School of Music i rozpoczął stałą współpracę z klarnecistą Tonym Scottem. Poprzez Mundella Lowe’a nawiązał kontakt z wytwórnią Riverside Records, w której (w 1956 roku) zadebiutował , nagraną w trio, płytą „New Jazz Conceptions”. Później dokonał nagrań z Charlesem Mingusem i George’em Russellem a w 1958 roku dołączył do Milesa Davisa i odegrał ważną (m.in. poprzez spopularyzowanie improwizacji modalnej) rolę w powstaniu przełomowej w dziejach jazzu płyty „Kind Of Blue”. Po jednym sezonie Bill Evans opuścił formacje Milesa Davisa, by założyć trio i odtąd w takim właśnie kameralnym składzie występował najchętniej. Nagrania z kontrabasistą Scottem La Faro i perkusistą Paulem Motianem (m.in. „Portrait In Jazz„, „Explorations” oraz zapis koncertów w Village Vanguard) są do dziś kwintesencją jazzu wykonywanego w trio a pomiędzy muzykami istniała wręcz telepatyczna więź. Po tragicznej śmierci La Faro nagrania Evansa z innymi kontrabasistami nie miały już takiego wymiaru, choć bardzo ciekawie rozwijała się jego współpraca np. z Eddiem Gomezem. Bill Evans nagrywał też solo (techniką wielośladu wykonując dwie nakładające się na siebie partie, jak na „Conversation With Myself”),w duetach z Jimem Hallem, Bobem Brookmeyerem i Tony’m Bennettem, a także w większych składach ( m.in. z Lee Konitzem, Zootem Simsem i Freddiem Hubbardem). Pod koniec życia Evans zawiązał nowe trio, z Mark’em Johnsonem na kontrabasie i Joe La Barberą na perkusji.
