Bohaterami albumu są muzycy, którzy spotykali się wcześniej przy okazji realizacji swoich autorskich projektów w ECM Records. Być może konsekwencją tych spotkań  jest album „Breaking The Shell” ikony gitary Billa Frisella, organisty Kita Downesa i perkusisty Andrew Cyrille’a. Ta wyczekiwana, wspólna płyta trio prezentuje wyjątkową i rzadko spotykaną kombinację instrumentów: gitary elektrycznej z organami piszczałkowymi i perkusją. Rezultatem jest medytacja nad brzmieniem i okazja dla trzech niezwykle kreatywnych artystow do swobodnego poruszania się w zupełnie nowym wymiarze.

Bill Frisell koncertował i nagrywał z  Eberhardem Weberem, Mike’m Gibbsen, Janem Garbarkiem, Charliem Hadenem, Carlą Bley, Juliusem Hemphillem, Guntherem Hampelem i Johnem Scofieldem. Przełomowymi dla gitarzysty okazały się lata 80-te  gdy związał się  z jazzowymi awangardzistami: Ronaldem Shannonem Jacksonem, Melvinem Gibbsem, z harmolodyczną formacją Johna Zorna ‘Naked City’. Także wtedy, gdy z Johnem Surmanem i Paulem Motianem grał w kwartecie Paula Bley’a oraz – wraz z  saksofonistą Joe Lovano i perkusistą Paulem Motaniem – stworzyli legendarne Trio. Jakby na przekór awangardowym projektom nagrywał także pogodne melodyjki rodem z muzyki country („Nashville”) lub przebojowe piosenki Johna Lennona  („All We Are Saying”). Jego, wydany w  2014 roku, album „ Guitar in the Space Age” otrzymał nominację do Grammy Awards w kategorii Najlepszy Współczesny Album Instrumentalny. Biografia artysty przyprawia o zawrót głowy (współpracował z najważniejszymi jazzu i okolic tej muzyki) a dyskografia jest równe imponująca, co różnorodna: od skrajnie awangardowych projektów z zespołami Johna Zorna po przebojowe płyty w stylistyce prostego, amerykańskiego folku i country. Niezwykle ciekawie prezentują się sesje, jakie gitarzysta zrealizował (w trio lub w kwartecie) dla monachijskiej ECM Records oraz pakiet nagrani dla macierzystej Blue Note Records.

Brytyjski pianista i organista  Kit Downes to zdobywca prestiżowej BBC Jazz Award, nominowany do Mercury Music Award i artysta z ekskluzywnym kontraktem z ECM Records.  Dał się poznać znakomitymi koncertami solowymi ( grając na fortepianie, organach kościelnych i fisharmonii) oraz z autorskimi zespołami  Enemy, Troyka oraz Elt. Współpracuje z takimi artystami jak Squarepusher, Empirical, Benny Greb i Sam Amidon, ze skrzypkiem Aidanem O’Rourke, kompozytorem Maxem de Wardenerem oraz w trio organowym z Reinierem Baasem i Jonasem Burgwinkelem. Ciekawie przedstawia się jego współpraca z saksofonistą Tomem Challengerem, wiolonczelistką Lucy Railton oraz kompozytorem Shivą Feshareki. Kompozycje Kita Downesa zamówione zostały przez znamienite instytucje (od Cheltenham Music Festival, London Contemporary Orchestra, Ensemble Klang na ReWire Festival po  Scottish Ensemble, Cologne Philharmonie i Wellcome Trust). Dla ECM Records zrealizował kilka doskonalych sesji: „Vermillion” oraz „Dreamlife of Debris” – rekomendowany przez BBC Music Magazine  jako „dzieło o nieziemskiej urodzie”.

Weteran amerykańskiego, “czarnego” jazzu, perkusista Andrew Cyrille także nagrywa dla ECM Records. Jest absolwentem słynnej Juilliard School a naukę gry na perkusji zaczął pobierać u legendarnego Philly’ego Jo Jonesa. We wczesnych latach 60-tych współpracował w nocnych klubach ze  skandalizującą śpiewaczką Nellie Lutcher, a także saksofonistami tenorowymi Colemanem Hawkinsem i Illinoisem Jacquetem. W 1965 roku rozpoczął kilkunastoletnią współpracę z Cecilem Taylorem, występując jednocześnie ze znanymi przedstawicielami  soul-jazzu, Stanley’em Turrentine’em i Juniorem Mance’em. W 1969 roku nagrał w Paryżu album „What About” będący jednym z nielicznych udanych przykładów nagrania solowego perkusisty. W 1971 roku, wraz z Milfordem Gravesem i Rasiedem Alim, utworzył zespół Dialogue Of The Drums. W 1977 roku towarzyszył Carli Bley podczas jej europejskiej trasy; w latach 80-tych koncentrował się na nagraniach własnej grupy Manao (z trębaczem Tedem Danielsem, saksofonistą Davidem S. Ware’em i kontrabasistą Nickiem de Geronimo). Nagrał również dwa albumy w duecie z  Jimmym Lyonsem oraz płytę w trio z Lyonsem i Jeanne Lee. W ostatnich latach współpracuje z Reggie Workman Ensemble, występuje w duetach z Marilyn Crispell i nagrywa z wieloma, stylistycznie różnymi, artystami: od Horace’a Tapscotta i Geri Allen po Anthony’ego Braxtona i Billy’ego Banga. W 1990 roku odbył trasę koncertową z free-jazzowym kontrabasistą Paulem Rogersem i byłym gitarzystą Lou Reeda, Markiem Hewinem, z programem, w którym kompozycje Johna Coltrane’a przeplatały się z psychodelicznym transem.

Jest zatem album „Breaking The Shell” triumwiratem luminarzy muzyki improwizowanej, prezentującym coś zdecydowanie nowego i odważnego, łączącym mało prawdopodobne połączenie gitary elektrycznej i perkusji z organami piszczałkowymi. Sun Chung, założyciel i producent Red Hook Records, wcześniej wyprodukował trzy albumy studyjne z Cyrille’em w trio i kwartecie z Billem Frisellem.  Współpracując z Kitem Downesem przygotował grunt pod skomplikowany i rozległy pejzaż dźwiękowy sesji „Breaking the Shell”. Album został nagrany w ciągu dwóch wiosennych dni w maju 2022 r. w spokojnej scenerii St. Luke in the Fields w Greenwich Village w Nowym Jorku. Ten kościół z architekturą przypominającą angielską wieś i pieczołowicie utrzymanymi organami w stylu barokowym zapewnił muzykom wyjątkowe miejsce. Historyczne organy z 27 głosami i 1670 piszczałkami wymagały od Kita Downesa szybkiego dostosowania do ich unikalnych cech, prezentując nieskończony zakres możliwości. Zarówno niezwykłe instrumentarium, jak i właściwości dźwiękow