Wszyscy świętują pół wieku od premiery albumu wszechczasów, kultowego krążka „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” grupy The Beatles. Poza audiofilskimi wznowieniami, okolicznościowymi wydawnictwami oraz dorocznym, liverpool’skim The Beatle Week także wielu artystów włącza do swojego programu urocze i przebojowe piosenki Johna Lennona i Paula McCarney’a. Z pewnością ciekawym pomysłem jest album „Saluting Sgt.Pepper” zrealizowany przez brytyjskiego, kontrowersyjnego pianistę i kompozytora: Django Bates we współpracy z Frankfurt Radio Big Bandem, gitarzystą Stuartem Hallem i triem Eggs Laid By Tigers (Martin Ullits Dahl,Jonas Westergaard, Peter Bruun) przygotował własną koncepcję „beatlesowskiego” hitu.
Django Bates to kultowy i kontrowersyjny brytyjski artysta poruszający się w jazzowej konwencji i stylistyce, ale nie stroniący także od fascynacji muzyką rockową, przebojami pop-music oraz eksperymentami muzycznej awangardy. Grę na fortepianie zaczynał jako samouk, ale już w latach 70- tych trafił do London’s Centre for Young Musicians, gdzie uczył się także na gry trąbce i skrzypcach. Dodatkowo uczęszczał na kurs dla młodych muzyków w Morley College. W 1978 roku, po dwóch tygodniach, zrezygnował z nauki w słynnej Royal College of Music i rozpoczął współpracę z młodymi muzykami ( lokalnymi oraz emigrantami), którzy zdominowali później brytyjską scenę jazzową W 1983 roku, gdy na swoim koncie miał już współpracą w Timem Whiteheadem, Stevem Argóellesem (z którym grywał w trio Human Chains), Billem Brufordem, Harrym Beckettem i grupą Zila – Dudu Pukwany , wraz z innymi założył słynną formację Loose Tubes. Po występach z kwartetem First House, alcistą Kenem Stubbsem i jazz-rockową grupą Billa Bruforda – Earthworks, w 1986 roku Django Bates występował z orkiestrą George’a Russella podczas jego brytyjskiej trasy.
Gra i kompozycje Django Batesa są tak eklektyczne, że niełatwo je zaliczyć do jakiegokolwiek nurtu.Czy to na instrumentach klawiszowych czy na sakshornie tenorowym (niezbyt rozpowszechnionym w jazzowych kręgach instrumencie, na którym niezwykle efektownie gra Bates) pokazuje się jako wyrazisty i odważny improwizator, będący zawsze w doskonałej, kreatywnej formie. W 1990 roku nagrał własną kompozycję „Music For The Third Policeman” opartą na powieści Flann O’Brien ze specjalnie stworzoną na tę okazję formacją Powder Room Collapse Orchestra. Po występach z norweską śpiewaczką Sidsel Endresen, podczas jej brytyjskiej trasy koncertowej w 1991 roku, Django Bates powołał do życia kolejną formację, Delightfull Precipice (nazwę wziął od jednej z płyt Loose Tubes) i przedstawił z nią spektakl, w którym udział brał także… cyrk. Kontrowersyjną okazała się także płyta „Play The Music Of Jimi Hendrix” z autorskimi wizjami kompozycji genialnego rockmana. Najciekawszymi w dyskografii brytyjskiego muzyka z pewnością są płyty „First House”,” Cashin’ In” – z grupą Human Chain, „ Cantilena” – z First House, kontrowersyjna „ Music For The Third Policeman”, „Great European Jazz Orchestras”, „Les Jardins Du Casino” , „Summer Fruits”, “You Live and Learn”, „Spring is Here/Shall we Dance”, “Beloved Bird”, ”Confirmation “ oraz najnowsze dzieło “Saluting Sgt.Pepper” .
Tym razem Django Bates z ogromną dozą artystycznego humoru, doskonałych improwizacji oraz przemyślanej aranżacji bawi się największymi hitami The Beatles. Nowego, muzycznego wymiaru nabierają słynne przeboje „. Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”, “With A Little Help From My Friends”, “Lucy In The Sky With Diamonds”, “When I’m Sixty Four”,” Lovely Rita”, “Good Morning, Good Morning”, ” A Day In The Life”,“Getting Better”, “She’s Leaving Home”. Jako całość koncepcja albumu „Saluting Sgt.Pepper” jest perfekcyjna i jak na improwizowany jazz precyzyjnie dopracowana. Choć jest w tej muzyce sporo przebojowej nostalgii, to broni się wspaniale ( po pięciu dekadach !) doskonałym, artystycznym tworzywem. Teraz w niezwykle sugestywnej, jazzowej odsłonie.