“Live in Berlin 1971” to niepublikowany wcześniej koncert Weather Report w zachodnioberlińskim Haus des Rundfunks, monumentalnym gmachu zaprojektowanym przez światowej sławy architekta Hansa Poelziga. Materiał powstał w ramach cyklu jazzowych warsztatów organizowanych na zlecenie rozgłośni NDR z Hamburga. Muzycy przygotowali wtedy nie tylko krótki występ na potrzeby telewizji, ale zagrali (3 września 1971 roku) pełnowymiarowy koncert, który teraz ukazuje się (podwójny CD i LP) jako „Live in Berlin 1971″. Pikanterii sesji nadaje fakt, iż zaledwie kilka miesięcy wcześniej (w maju 1971 roku) ukazał się debiutancki album „Weather Report”, rozpoczynający wielka karierę zespołu i zaproponowanej fusion jazzowej stylistyki.
Weather Report, obok Return To Forever oraz Mahavishnu Orchestra, stanowił o sile jazz-rocka i fusion-jazzu lat 70-tych i 80-tych. Choć zespoły te znacznie różniły się stylistycznie to znamiennym jest, iż zdołały wypracować muzykę (kompozycje, brzmienie, styl) stanowiącą dziś klasykę nowoczesnego jazzu. Każda z tych formacji wylansowała wybitne indywidualności; w Weather Report byli to nie tylko liderzy Joe Zawinul i Wayne Shorter, ale także plejada wspaniałych muzyków: Miroslav Vitous, Alphonse Mouzon, Alex Acuna, Dom Um Romao, Alphonso Johnson, Peter Erskine, Joe Pastorius, Victor Bailey, Omar Hakim, Mino Cinelu. Kultowa dzisiaj Weather Report utworzona została w grudniu 1970 roku z inicjatywy Joe Zawinula (instrumenty klawiszowe) i saksofonisty Wayne’a Shortera. Obaj pracowali wcześniej w zespole Milesa Davisa (1969-71) i wzięli udział m.in. w nagraniu jego przełomowego albumu „Bitches Brew”. Oprócz nich w pierwszym składzie Weather Report znaleźli się także Airto Moreira (perkusja) i Miroslav Vitous (bas). Pierwszy album nagrany dla wytwórni CBS Records wypełniły kompozycje Wayne’a Shortera i Joe Zawinula. W połowie lat 70-tych grupa zaczęła wykorzystywać coraz więcej elementów rockowej rytmiki i nowoczesnej technologii. Kulminacją tego procesu był album „Black Market”, na którym Joe Zawinul zagrał na syntezatorze, a basista Jaco Pastorius wystąpił pierwszy raz z grupą (odszedł w 1980 roku). Szczyt popularności Weather Report przypadł na przełom lat 70-tych i 80-tych. Zespół koncertował i nagrywał wtedy w składzie: Zawinul, Shorter, Pastorius i Pete Erskine (perkusja). W 1982 roku za perkusją zasiadł Omar Hakim z zespołu George’a Bensona. W połowie lat 80-tych Joe Zawinul i Wayne Shorter realizowali już swoje solowe płyty i konsekwentnie oddalali się od koncepcji Weather Report, by w 1986 roku Weather Report przestał nagrywać i koncertować. Wayne Shorter prowadził własny zespół, a Joe Zawinul stanął na czele autorskich formacji.
Dyskografia Weather Report to klasyka fusion-jazzu i obejmuje takie kultowe albumy, jak koncertowy “Live in Tokyo’72”, “I Sing The Body Electric” , “Sweetnighter”, “Mysterious Traveller”, “Talel Spinnin’” , “Black Market” , “Heavy Weather”, “Mr. Gone”, “8:30” ,“Night Passage”, “Procession” ,“Domino Theory” , “Sportin’ Life” oraz debiutancki „Weather Report” z 1971 roku. Album ten zdefiniował ducha fuzji jazzu i rocka, niespokojnej kreatywności, chęci odkrywania nowych dźwiękowych krajobrazów i świadomości, że istnieje nowa publiczność, która chce dzielić się takimi odkryciami. To nie przypadek, że czterech z pięciu oryginalnych członków zespołu – klawiszowiec Joe Zawinul, saksofonista Wayne Shorter, basista Miroslav Vitous i perkusista Airto Moriera – grało z ojcem chrzestnym fusion, Milesem Davisem, a perkusista Alphonse Mouzon wniósł do nowego pomysłu niestrudzoną siłę napędową. Krótkie, gęsto napisane utwory były jak plany zespołu, który będzie je rozwijał podczas występów na żywo. Kilka miesięcy później, w Berlinie zarejestrowano koncertową prezentacje albumu. Kompozycje z kultowej, debiutanckiej płyty („Morning Lake”, „Waterfall”, „Orange Lady”, ”Umbrelas”, „Eurydice”) opublikowano na drugim krążku „Live in Berlin 1971”, ale berlińska sesja zawiera także „Directions” (wykonywane przez Joe Zawinula jeszcze z Milesem Davisem) czy „Moto Grosso Feio” (z solowego albumu Wayne’a Shortera o tym samym tytule). W sali Haus des Rundfunks pojawił się nie tylko Weather Report (Joe Zawinul, Wayne Shorter, Miroslav Vitouš, Alphonse Mouzon i Dom Um Romão), ale także trzech zaproszonych gości – szwedzki puzonista Eje Thelin oraz brytyjscy saksofoniści Alan Skidmore i John Surman. Historyczne, nigdy dotąd niepublikowane nagranie z 3 września 1971 wypełnia znakomity „Live in Berlin 1971„.
