Skład zespołu
Piotr Schmidt – trąbka
Paweł Tomaszewski – fortepian
Michał Barański – kontrabas
Sebastian Kuchczyński – perkusja
Trąbka nie jest łatwym instrumentem, ale w jazzie bywa nieoceniona. Zwłaszcza, jak się jest wirtuozem, tak jak Piotr Schmidt. Młody artysta porwał publiczność, a brzmienie jego trąbki okazało się absolutnie niepowtarzalne. Zaprezentował zarówno swoje kompozycje, jak i aranżację muzyki Komedy – zwłaszcza przepięknie wykonaną kołysankę z filmu „Rosemary’s Baby”. Trębacz sięgnął także do kompozycji sprzed kilku dekad”.
Piotr Schmidt z lekkością porusza się w jazzowej strukturze. Interpretuje standardy Krzysztofa Komedy a także komponuje ciekawe i utrzymane w ryzach elokwentnego jazzu autorskie kompozycje, zapewniając swoim słuchaczom, niepowtarzalne wrażenia.
Muzycy zaprezentowali niesamowite zdolności techniczne oraz niezwykły kunszt, dając wspaniały popis na naprawdę wysokim poziomie. Wśród kompozycji, jakie mieliśmy okazję usłyszeć tego wieczoru, pojawiły się także dwie z kilku niedawno dopiero odkrytych, nieznanych światu do tej pory, napisanych przed laty przez Krzysztofa Komedę, które właśnie przez Piotra Schmidta zostaną w pełni opracowane i pokazane szerszej publiczności.
Trąbka Piotra Schmidta jest nastrojona na odbieranie najczulszych dźwięków historii, których autorami byli Stańko i Komeda. Dla pierwszego z nich Schmidt jest dziedzicem, który słucha Mistrza, ale ma swoje zdanie. Rozumie, że trąbka nie musi grać głośno, aby oddać krzyk. W przypadku spotkania Schmidta z twórczością Komedy – jazz nie jest jedynie ideą sensu stricte. Stanowi punkt wyjścia dla stylowości, która nie polega wyłącznie na żmudnym kreowaniu stylu – na przekór sobie, szuka wielobarwności, by z połączenia kolorów (frazowań i nut) powstał nowy obraz – cenny na miarę wrażliwości artysty i słuchaczy. Autorskość, interpretacja, oddech liryzmu, umiejętność słuchania zanim zacznie się samemu grać.
Galeria z koncertu
PIOTR SCHMIDT Quartet – Tribute to Stańko & Komeda
Piotr Schmidt jest artystą niezwykłym i najciekawszym trębaczem młodego pokolenia. Jego flagowy album „Tribute to Tomasz Stańko” lokuje go w gronie najważniejszych pretendentów spuścizny legendarnego trębacza. Ale także otworzył drogę do „złotej kolekcji” polskiego jazzu i prestiżowych estrad. Młody trębacz doskonale realizuje swoje projekty w ramach autorskiego kwartetu, duetu (z pianistą Wojciechem Niedzielą), energetycznej Electric Group oraz w gronie najwybitniejszych, polskich muzyków.
Piotr Schmidt ma na swoim koncie kilkanaście autorskich płyt i od lat notowany jest w czołówce Jazz Top Jazz Forum jako „najlepszy trębacz jazzowy roku“. Współpracował m.in. z takimi muzykami jak Walter Smith III, Alex Hutchings, Ernesto Simpson, Grzegorz Nagórski, Dante Luciani, Maciej Sikała, Piotr Baron, Wiesław Pieregorólka, Grzech Piotrowski, Wojciech Karolak, Wojciech Myrczek, Apostolis Anthimos, Marek Napiórkowski, Dominik Wania, Paweł Kaczmarczyk, Paweł Tomaszewski, Kazimierz Jonkisz, czy Michał Barański. Wraz z warsztatowym projektem „Saxcesful“ do kwartetu zaprosił także Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Zbigniewa Namysłowskiego, Henryka Miśkiewicza, Grzecha Piotrowskiego, Piotra Barona, Macieja Sikałę oraz Adama Wendta.
Piotr Schmidt wraz z kwartetem (w tym muzykami z zespołu Tomasza Stańko: basistą Maciejem Garbowskim i perkusistą Krzysztofem Gradziukiem oraz pianistą Wojciechem Niedzielą) stworzył subtelnie piękne odniesienie do muzyki wybitnego, zmarłego trębacza posiłkując się nostalgią i drapieżnością „stylistyki Stańki”. „Klimat niezwykle barwny, brzmieniem bawiący się klasyczną estetyką „ECM sound”, poetyką jazzu Tomasza Stańko – rekomenduje album Dionizy Piątkowski – ale i znakomitym wyczuciem i dystansem młodego trębacza i jego zespołu dla trębacza-mentora i legendy jazzu. Jest przy tym Piotr Schmidt instrumentalistą, który nie ściga się karkołomnymi pomysłami, ale buduje swój jazzowy świat dźwiękami, które same układają się w arcyciekawy, artystycznie i kreatywny patos: bo z jednej strony liryka i subtelność tematów, z drugiej drapieżność i emocja improwizacji. Jest w tej muzyce jakiś niewiarygodny „powiew jazzu”, blask muzyki Stańki, ale nie jest to li tylko owe „tribute”, lecz wyrafinowana estetyka piękna nowoczesnego jazzu“. Słychać to nie tylko w kompozycjach całego zespołu tak trafnie oddającego nastrój całego projektu, ale także w kompozycjach Piotra Schmidta a już najpełniej w klasycznym wręcz ujęciu w słynnej kołysance Krzysztofa Komedy z „Rosemary’s Baby”. Tworzy to z projektu Piotra Schmidta określony spójny organizm, który ze lekkością porusza się w pięknej, jazzowej strukturze. I czyni to nie tylko interpretując standardy Krzysztofa Komedy („Ballad from Knife in the Water” i „Ballad For Bert”), ale przede wszystkim w ciekawych i utrzymanych w ryzach elokwentnego jazzu autorskich kompozycjach trębacza. To ciekawe, utrzymane głównie w balladowym i subtelnym porządku, kompozycje przyporządkowane określonej konwencji, którą z mistrzowskim zaangażowaniem wykonują wytrawni instrumentaliści. To także jeden z ważniejszych projektów polskiego jazzu i nagrania, którymi z pewnością zachwycony byłby także Tomasz Stańko i Krzysztof Komeda.
Wybrana dyskografia
Maya, Live in Getxo, Black Monolith, The Mole People, Silver Project, Tear the Roof, Treezz, Dark Morning, Generation Next-Live at Jazz nad Odrą, Tribute to Andrzej Przybielski, Dark Forecast, Tribute to Tomasz Stańko, Saxcesful 1 & 2
