Poznański Sepia Ensemble, jeden z nielicznych zespołów muzyki współczesnej w Polsce zrealizowal dla prestiżowej DUX Recordings album „Contemporary Musicians” prezentując przekrojowe spektrum możliwości oraz fascynacji muzyków. Album „Contemporary Musicians” jest swego rodzaju wizytówką repertuarową oraz interpretacyjną zespołu oraz muzyków. Wśród utworów  pojawiają się nie tylko kompozycje napisane specjalnie dla Sepia Ensemble ( „Rocking Music”, „”Gestures for Clarinet, Piano and Cello”, „Scherzo”)  ale też  kultowe „Quartetto per archi no. 1”  Krzysztofa Pendereckiego, czy  ”Vindarna växlar” Larsa Carlssona prezentujące ciekawe brzmienie „sound artu”.  Sepia Ensemble powstał w 2012 roku w Poznaniu z inicjatywy kompozytorów Artura Kroschla i Rafała Zapały. W jego skład wchodzą muzycy, których łączy szczególna pasja wykonywania muzyki najnowszej. Artyści często poszerzają akustyczne brzmienia o środki elektroniczne. Trzon zespołu tworzą muzycy-soliści : Olga Winkowska ( skrzypce), Anna Szmatoła (wiolonczela), Paulina Graś- Łukaszewska (flet), Paulina Kończal (obój), Aleksandra Dzwonkowska-Wawrzyniak (wibrafon, instrumenty perkusyjne), Ostap Mańko (skrzypce), Szymon Jóźwiak ( klarnet), Wojciech Jeliński (puzon), Tomasz Sośniak (fortepian)  oraz znany z ciekawych projektów autorskich kontrabasista Patryk Piłasiewicz. Nad całością brawurowo panuje dyrygentka Katarzyna-Tomala-Jedynak.

Wśród nowości oficyny DUX Recordings jak zwykle zestaw klasyki, nowoczesnej muzyki współczesnej oraz światowe premiery. Taką jest sesja „Reverie – Polish Cello Miniatures”, przygotowana przez duet Anna Wróbel ( wiolonczela) i Małgorzata Marczyk (fortepian). W zestawie doskonale interpretacje miniatur m.in. Feliksa Nowowiejskiego, Aleksandra Wielhorskiego, Emanuela Kani, Ignacego A. Meyera, Zygmunta Noskowskiego, Maurycego  Karasowskiego, Władysława Żeleńskiego.  Znakomite Bellarti Trio ( Agnieszka Panasiuk-fortepian, Anna Wandtke-skrzypce i Paweł Panasiuk-wiolonczela) albumem „Piano Trios” prezentują kompozycje Antona Arensky’ego i Dmitra Shostakovicha. Tym samy tropem podąża Trio Legend  ( Krzysztof Katana-skrzypce, pianistka Anna Zahaczewska-Książek i wiolonczelistka Monika Krasicka-Gajownik) proponując nie tylko „Piano Trio” Szostakowicza ale także Artura Malawskiego. To dwa „tria fortepianowe”, skomponowane przez wybitnych twórców, Dymitra Szostakowicza i Artura Malawskiego. Oprócz formy i składu kompozycje te łączą tragiczne losy ich twórców, uwikłanych w trudną historię XX wieku. Dymitr Szostakowicz jest uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców swojej epoki. Działał jednak w Radzieckiej Rosji, kraju, gdzie rodziły się wielkie talenty, lecz gdzie działały także mechanizmy zniewolenia człowieka i krępowania prawdziwej ekspresji przez zbrodniczy reżim stalinowski. „Trio fortepianowe e-moll op. 67” kompozytor napisał w 1944 roku, w cieniu okrutnej wojny, złowieszczej cenzury i nadchodzącego terroru. Może dlatego jest to dzieło głęboko tragiczne, wykorzystujące do granic możliwości ekspresyjne walory instrumentów, operujące kontrastami, wciągające słuchacza w dramatyczną narrację dźwięków. Równie wyraziste jest „Trio fortepianowe” Artura Malawskiego z 1953 roku, artysty zepchniętego na margines życia artystycznego w reżimowej wówczas Polsce, z powodu jego bezkompromisowej postawy wobec sztuki. W utworze tym kompozytor stosuje całe bogactwo środków, by uzyskać szeroką skalę emocji, oddających, być może, niełatwą rzeczywistość codzienną w trudnych czasach.

24 Caprices for Solo Violin”  Pierre’a Rode’a przygotowała skrzypaczka Roksana Kwaśnikowska. „Vingt-Quatre Caprices en Forme d’Etudes pour le Violon seul dans les Vingt-Quatre Tons de la Gamme” na skrzypce solo Pierre’a Rode’a, obok analogicznego cyklu autorstwa Niccolò Paganiniego, uznaje się za jedno z najistotniejszych dzieł muzyki skrzypcowej wczesnego romantyzmu. Kompozycje Rode’a są zaawansowane i nowatorskie, a ich wkład w rozwój wykształconego w XIX wieku cyklu miniatur instrumentalnych jest niezaprzeczalny. Cykl kaprysów Pierre’a Rode’a jest swoistym almanachem zabiegów i technik, niezbędnych dojrzałym skrzypkom podczas publicznych występów. Jest również świetnie skomponowanym dziełem muzycznym, ciekawym melodycznie, pełnym kolorystyki, błyskotliwych zabiegów agogicznych i zróżnicowanych form ekspresji. Interpretacji tego niezwykłego cyklu podjęła się znakomita solistka, kameralistka i pedagog Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina,Roksana Kwaśnikowska.

Flecista Agata Igras wraz z pianistą Mariuszem Rutkowskim zrealizowali dla DUX Recordings „Transcriptions for Fute and Piano” Karola Szymanowskiego. Natomiast trzy kompozycje ( Richard Galliano, Bronisław K. Przybylski i Krzysztof Olczak) zawarto na płycie „Accordion Concertos” przygotowanej przez akordeonistę Michała Gajdę wraz z CoOperate Orchestra pod kierunkiem Adama Domurala. Słynną „Suitę Klawesynową” Johanna Sebastiana Bach znakomicie przedst