MEDESKI MARTIN WOOD

Medeski – Martin – Wood to jeden z najpopularniejszych zespołów jazzowych ostatnich lat, trio plasujące swój nowoczesny jazz między stylistyką fusion, modern – jazzem a modną awangardą. Poza kompozycjami autorskimi MMW przedstawia standardy jazzu oraz brawurowo interpretuje własny repertuar. Popularność i zachwyt u publiczności budowali licznymi koncertami klubowymi oraz wielomiesięcznymi trasami koncertowymi obejmującymi zarówno małe amerykańskie kluby, jak i prestiżowe (europejskie i japońskie) sale koncertowe. Od wielu sezonów trio MMW uznawane jest (np. w ankiecie czytelników i krytyków magazynu Down Beat) za jeden z najważniejszych zespołów „nowego jazzu”. Zdobywając ogromną popularność stali się faworytami jazzowego „young power” oraz zapowiedzią zmian stylistycznych i brzmieniowych, jakie niosą ze sobą lata przełom wieków.

Grupa powstała wiosną 1991 roku w nowojorskim Brooklynie. Klawiszowiec John Medeski, perkusista Billy Martin oraz basista Chris Wood zaproponowali brzmienie sformatowane tradycją rock- jazzu i fusion dodając impulsywny nerw modnego hip-hopu. To dla takiej właśnie muzyki stworzono określenie „avant-groove”, niekonwencjonalnego stylu opartego o najnowocześniejsze brzmienia i rytmiczne skojarzenia. Gdy latem 1991 rok pojawili się w prestiżowym nowojorskim klubie Village Gate wzbudzili sensację i zachwyt, który natychmiast przełożyli na realizację debiutanckiego albumu ” Notes From Underground”. W sesji gościnnie uczestniczyli także uznani amerykańscy awangardziści: saksofonista Thomas Chapin oraz puzonista Bill Lowe. Zgodnie z oczekiwaniami album zebrał doskonałe recenzje i stał się zaczątkiem kariery MMW. Chris Wood zarzucił swoje pomysły realizowane z warsztatową formacja Dumbo. John Medeski przerwał studia w bostońskim New England Conservatory of Music, by stać się bywalcem i ulubieńcem kultowego nowojorskiego klubu Knitting Factory. Początkowo trio zachwycało się akustycznymi możliwościami budowania nowego brzmienia; z czasem Medeski rozbudował swoje instrumentarium, by wnet panować z estrady także brzmieniem organów Hammonda oraz najnowocześniejszych elektronicznych klawiatur. Akustycznemu brzmieniu kontrabasu oraz rytmicznej perkusji nadano nową, charakterystyczną dla MMW barwę.

Liczne koncerty w USA budują doskonała reputację zespołowi, który swoja innowatorską muzyką burzy obowiązujące dotąd kanony elektrycznego jazzu. Muzyka jest bliższa bezpretensjonalnemu „groove” oraz mocno rozbudowana ekwilibrystyką elektroniczno -komputerową, wzmacniana licznymi samples – smaczkami. Albumy realizowane dla niezależnej Gramavision Disc („It’s A Jungle In Here”, „Friday Afternoon in the Universe”, „Snack-Man”) stają się forpocztą nowej,jazzowej dekady. Trio Medeski – Martin – Wood w połowie lat dziewięćdziesiątych jest już modnym zespołem i atrakcją najważniejszych amerykańskich festiwali. Ukoronowaniem tego okresu jest 8-tygodniowy kontrakt zespołu w bazie nowojorskiego, nowego jazzu – klubie Knitting Factory.

Nieoczekiwana zmiana dokonuje się w 1998 roku, gdy muzycy podejmują współpracę z legendarną wytwórnia Blue Note Records. Powstają niezwykle ciekawe albumy akustyczne, prezentujące nowe oblicze awangardowego trio. Współpraca z Blue Note Records trwała kilka lat. W 2005 roku muzycy zdecydowali nie kontynuować tego (podobno artystycznie krępującego ich) kontraktu. Wytwórnia, zobligowana swoją polityką wydawniczą, nie chciala wydawać wszystkich pomysłów, jakie chcieli realizować muzycy. Konsekwencja tej decyzji było zawiązanie własnej oficyny Indirecto Records. To dla Indirecto natychmiast zrealizowali serię albumów „Radiolarians” (realizacje w studio poprzedzały trasy koncertowe, gdzie ogrywano nowy materiał). W 2008 roku ukazał się „Radiolarians I”, kolejne dwa albumy pojawiły się rok później. Wyczekujących na nowe wydawnictwa fanów ucieszył także zestaw „Radiolarians: The Evolutionary Set”, zawierający trzy płyty studyjne, album koncertowy, z remisami (które stworzyli m.in. DJ Spooky i DJ Logic), podwójny LP z trzech sesji oraz DVD. Publiczność i krytycy byli ukontentowani: najciekawszy zespół dekady wykonał brawurowo swoje artystyczne credo!

Muzycy trio nawiązali także doskonałą współpracę z gitarzystą Johnem Scofieldem. Współpraca ta zaowocowała nie tylko koncertami, ale przede wszystkim wspaniałymi albumami nagranymi wraz z genialnym gitarzystą. Raz liderem nagrań był John Scofield (album „A Go Go”), innym razem kwartet lansowany jako MSMW (albumy „Out Louder” oraz koncertowy „In Case the World Changes Its Mind”). Jako kwartet Medeski – Scofield – Martin & Wood stali się także atrakcja licznych festiwali europejskich, choć najpełniej funkcjonują jako trio MMW. W zespole niewątpliwym liderem jest multiinstrumentalista John Medeski. Pianista trio to wirtuoz organów Hammonda i innych instrumentów klawiszowych. Gra m.in. na fortepianie, organach Hammonda, melodyce, melotronie, klawinecie, ARP String Ensemble, fortepianie elektrycznym Wurlitzera, syntetyzerze Moog Voyager, organach Wurlitzera i syntetyzerze Yamacha. Choć kojarzony jest głownie jako weteran nowojorskiej sceny awangardowej (pracuje z Johnem Zornem, Marc’em Ribotem, Johnem Lurie, Stevem Bernsteinem),to koncertuje także z gospel-rockową formacją The North Missisippi All Stars, pojawia się w koncertach The Dirty Dozen Brass Band, w folk -bluesowym zespole The Wood Brothers (MMW + brat Chrisa, Oliver Wood). Współpracuje z T-Bone Burnettem, K.D.Lang, Maceo Parkerem. Największą popularność i uznanie zyskał jednak jako lider formacji Medeski – Martin -Wood.

Amerykańskie media określiły trio Medeski – Martin – Wood najważniejszych zespołem nowoczesnego jazzu ostatnich dekad. Nie bez powodu najczęstszym odniesieniem było porównywanie do legendarnej formacji fusion – jazzu, grupy Weather Report. Niemniej dzisiaj MMW to najwspanialsza kwintesencja szeroko pojmowanego acid – jazzu, fusion i jazzowej awangardy złączonych impulsywnym funky oraz energetycznym hip – hopem.

Notes From the Underground (1992), It’s a Jungle in Here (1993), Friday Afternoon in the Universe (1995), Shack-man (1996), Farmer’s Reserve (1997), Bubblehouse (1997), Combustication (1998),A Go Go (1998; z Johnem Scofieldem), Combustication Remixes (1999), Last Chance to Dance Trance (1999), Tonic (2000), The Dropper (2000), Electric Tonic (2001), Uninvisible (2002), End Of The World Party (Just in Case) (2004), Note Bleu-Best of the Blue Note Years 1998-2005 (2006), Out Louder (2006; z Johnem Scofieldem), Let’s Go Everywhere   (2008), Zaebos (2008), Radiolarians I (2008), Radiolarians II (2009), Radiolarians III (2009), Radiolarians: The Evolutionary Set (2009), The Stone:Issue Four (2010), MSMW Live: In Case the World Changes Its Mind (2011; z Johnem Scofieldem)

John Medeski:
Jazz Composers Orchestra – Flux (1992), Mandala Octet – The Lost Elephant (1992), Billy Lowe & Philippe Crettien – Sunday Train (1993), Ken Schlaphorst – When the Moon jumps (1993),Dougie Bowne – One Way Elevator (1994), David Fiuczynski & John Medeski – Lunar Crush (1994), Ken Schaphorst – Over the Rainbow (1996), The Word (2001), John Scofield Band – Überjam (2002), Billy Martin & John Medeski – Mago (2007), Will Bernard – Blue Plate Special (2008)