Być może to najpiękniejsze piosenki jazzu, jakie wraz z pianistami zaśpiewała Ella Fitzgerald. Zebrane z wielu sesji duety z wybitnymi pianistami jawią się jak najdoskonalszy album Królowej Jazzu. Słynne nagrania – które wcześniej były perełkami w katalogach Decca, Verve i Pablo- teraz zebrane zostały w dwupłytowy CD jako „The Complete Piano Duets” ( wraz z ciekwaym komentarzem i benedyktyńskimi detalami przygotowanymi przez wybitnego kolekcjonera i krytyka muzycznego, Willa Friedwalda).
Ella Fitzgerald była mistrzynią w każdym formacie muzycznym, ale było coś szczególnie zachwycającego w jej duetach z fortepianem. Stało się to jasne, kiedy pianista Ellis Larkins został po raz pierwszy zaproszony ( w 1950 roku) do współpracy przy jej albumie „Ella Sings Gershwin“. Pianista twierdził, że „głęboko wierzy, że sam akompaniament fortepianowy najlepiej posłuży niezwykłym talentom tej wokalistki”. A producent Milt Gabler zauważył, że Ella „ po prostu uwielbiała śpiewać z Ellisem”. Album z utworami Gershwina osiągnął taki sukces, że w 1954 roku Ella Fitzgerald nagrała z Larkinsem kolejną płytę głos i fortepian „Songs In A Mellow Mood” tym razem zawierający standardy tzw. Great American Songbook. To był początek ogromnego sukcesu wokalistki, która dzięki charakterystycznej serii bogatych, orkiestrowych wydawnictw serii Song Book pokazała się także jako artystka intymnej formy głosu. Subtelność wokalistyki jazzowej lat 50-tych okazała się niedoścignionym standardem a trzyoktawowy głos Elli Fitzgerald brzmiał równie zjawiskowo, co melancholijnie i niezwykle sugestywnie. Czasami, tak jak na albumach „Ella Fitzgerald Sings The Cole Porter Song Book” i „Ella Fitzgerald Sings The Duke Ellington Song Book”, jej nagrania w duecie umieszczane były pomiędzy tymi z big bandami i orkiestrami. Teraz, po raz pierwszy w historii, wszystkie znakomite duety Elli Fitzgerald z fortepianem zostały zebrane na jednym wydawnictwie.
Ella Fitzgerald uwielbiała takie brzmienia i subtelne budowanie nastroju. Jej sesje-duety z fortepianem zarejestrowano jako albumu „ Ella Fitzgerald Sings The Cole Porter Song Book” ( 1956), „ Ella Fitzgerald Sings The Duke Ellington Song Book” ( 1957) oraz w 1960 roku „Ella Fitzgerald Sings Songs From Let No Man Write My Epitaph” zawierający utwory z filmu, w którym pojawiła się jako pianistka i wokalistka. To był także jej trzeci album, któremu towarzyszył tylko fortepianowy akompaniament pianisty Paula Smitha. W 1964 roku wykonała porywającą interpretację utworu „Somewhere In The Night” z pianistą Tommym Flanaganem (wydany na płycie koncertowej w 1964 roku jako „ Ella at Juan-Les-Pins »). Ostatnim ważnym dokumentem współpracy Elli Fitzgerald z pianistami był album „Ella i Oscar” – duet z 1975 roku z genialnym Oscarem Petersonem.
Zestaw „The Complete Piano Duets” prezentuje piosenki w kolejności chronologicznej, w której zostały nagrane, tworząc miniaturowy przegląd twórczości Elli Fitzgerald z różnych okresów. Jest zatem jej wczesna sesja z Ellisem Larkinsem („Someone To Watch Over Me,” „But Not For Me,” „I’ve Got a Crush On You”), jest nagranie z Paulem Smithem, gdy wspólnie grają Cole’a Portera („Miss Otis Regrets”), jest także muzyka z dramatu kryminalnego z 1960 roku „Let No Man Write My Epitaph” ( piosenki „Black Coffee,” „Angel Eyes,” „I Cried For You”). W zestawie pojawia się także francuski koncert Elli z Tommym Flanaganem z 1964 roku („Somewhere In The Night”) oraz wspaniałe duety z Oscarem Petersonem z lat 70-tych („Mean to Me,” „How Long Has This Been Going On?,” „April In Paris”).
Will Friedwald zachwyca się tymi sesjami oraz geniuszem Elli Fitzgerald, która „… była tak znakomita we wszystkim — szczególnie w scatach i swingach — że miały one tendencję do przyćmiewania jej śpiewu balladowego. Jednak, jak pokazuje każdy z utworów wydanych w tej kolekcji, Ella Fitzgerald była niezrównaną wykonawczynią piosenek miłosnych, a ballad w szczególności. Podobnie jak jej najbliżsi znajomi artyści, Louis Armstrong, Frank Sinatra, Nat King Cole i Billie Holiday, Fitzgerald mogła zagłębić się nie tylko w słowa, ale także w wewnętrzne znaczenie piosenki i wydobyć głębokie prawdy, które autor tekstu miał cały czas na myśli”.
