Chet Baker ( 23.12.1929-13.05.1988) – to jeden z najbardziej lirycznych trębaczy jazzowych. Brzmienie Bakera ucieleśniało idee tzw. szkoły cool muzyków z Zachodniego Wybrzeża, którzy zdominowali amerykańską scenę jazzową Ameryki w latach 50-tych. Chet Baker uczył się muzyki podczas pobytu w wojsku i wkrótce po odejściu do cywila, w 1951 roku znalazł miejsce w zespole Charliego Parkera. Sławę przyniosła mu współpraca z Gerrym Mulliganem w jego słynnym kwartecie; w 1953 roku, po kolejnym krótkim okresie współpracy z Charliem Parkerem, założył własny zespół, z którym odnosił znaczące sukcesy. Chet Baker utrzymywał zespół przez trzy lata, ale rola lidera mu nie odpowiadała, a poza tym nie potrafił znieść presji i pokus sławy. Popadł w uzależnienie od narkotyków, z którym walczył przez resztę życia. Siłą rzeczy często cierpiała na tym także jego muzyka. W latach 80-tych Chet Baker, któremu jakoś udało się zapanować na uzależnieniem, stał się częstym gościem międzynarodowych estrad jazzowych; próbował też sił w muzyce pop, czego przykładem płyta „Shipbuilding” Elvisa Costello. Prawdopodobnie najlepsze dokonania trębacza z tamtych lat można znaleźć na serii płyt duńskiej wytwórni SteepleChase Records, które nagrał w trio z Doug’em Raney’em i Nielsem-Henning’em Orsted’em Pedersenem. W okresie największych osiągnięć Bakera, jego srebrzyście brzmiące, delikatne frazy, choć nieco ograniczone pod względem amplitudy emocjonalnej i doboru dźwięków, nadały wielu słynnym nagraniom wyraźne piętno. Jednakże brak pewności siebie rzadko pozwalał mu na pokazanie w pełni swej indywidualności czy wyłamanie się ze stylistycznego kanonu wprowadzonego przez Milesa Davisa. Film „Let’s Get Lost” (1989) ukazuje ostatnie lata niełatwego życia tego wyśmienitego artysty, który zginął po wypadając z okna amsterdamskiego hotelu.
Chet Baker – This Is Always – SteepleChase Records
Patricia Barber – Remixed –Premonition Records Cab Calloway & His Orchestra – Remastered – JSP Records
dionizy2017-07-29T13:32:39+02:00