John Scofield Trio

Na ekskluzywnych koncertach ERY JAZZU zaprezentował się supertrio Scofield – Swallow – Stewart.

Scofield to gitarzysta i kompozytor tworzący najwspanialsze albumy współczesnego jazzu ,solista zespołów Billy’ego Cobhama, George’a Duke’a, Gary’ego Burtona, Charlesa Mingusa, Rona Cartera, Zbigniewa Seiferta, Joe Lovano, Jacka De Johnette’a, Larryego Coryella, Mika Sterna i Pata Metheny’ego. Zadebiutował, jako student Berklee School Of Music, nagrywając albumy wraz z Gerrym Mulliganem i Chetem Bakerem ale objawił się jako jazzowy innowator dopiero w formacjach Milesa Davisa. W połowie lat 80. grał z McCoyem Tynerem, Marc’em Johnsonem oraz Francuską Orkiestrą Państwową.

Najpełniej zaistniał realizując jednak własne pomysły w autorskich formacjach. Do współpracy pozyskał George’a Mraza, Adama Nussbauma, Steve’a Swallowa, Petera Erskine’a, Billa Friesella. Wspaniale rozwijał się jego talent kompozytorski, a wspólna gra z Charliem Hadenem i Jack’em DeJohnette pełna była inwencji i polotu. Będąc u szczytu kariery, Scofield zrealizował w 1991 r. kolejną wspaniałą płytę, Meant To Be i wyruszył na tournee z orkiestrą Mike’a Gibbsa. Udało mu się w ten sposób połączyć swoją swingującą grę na gitarze z nowatorskimi kompozycjami Gibbsa. Albumy Grace Under Pressure i What We Do były kontynuacją doskonałych i popularnych płyt, i pokazały, że Scofieldowi nie brakuje świeżych pomysłów. Na płycie Hand Jive gitarzysta powrócił do funkowo-soulowego jazzu (gościnnie wystąpił na nim znakomity saksofonista Eddie Harris).

Będąc jednym z najbardziej oryginalnych i utalentowanych współczesnych gitarzystów jazzowych lansował własną, charakterystyczną stylistykę i wirtuozerię. Perfekcyjnie zrealizowany album I Can See Your House From Here z udziałem Pata Metheny’ego, Steva Swallowa i Billa Stewarta okazał się jedną z najważniejszych płyt jazzu lat dziewięćdziesiątych. Otoczony plejadą gwiazd jazzu Scofield realizował swe kolejne albumy Quiet , Bump oraz najnowszy – Works For Me. Nagrania te gruntują pozycję artysty, jako jednego z najwybitniejszych gitarzystów dzisiejszego jazzu , którego krytycy i publiczność nagradza najznamienitszymi laurami ( od ankiet Jazz Times i Down Beatu po bestsellerowe notowania kolejnych płyt).

Bill Stewart – to jeden z najwszechstroniejszych perkusistów młodego pokolenie. Związany przede wszystkim z nowojorską sceną jazzową. Zadebiutował brawurowo na początku lat 80-ych pojawiając się w zespołach Charliego Hadena i Joe Hendersona. Formalnie dał się poznać szerszej publiczności w 1987 roku realizując – wspólnie ze Scottem Kreitzerem – album ” Kick’n Off „. Jednak prawdziwą karierę zdobył koncertując i nagrywając z gitarzystami : Patem Methenym i Johnem Scofieldem. Albumy ” Trio ” oraz ” Trio-Live ” ( z P.Methenym) i ” Meant To Be „, ” Quiet ” czy ” Hand Jive ” ( ze Scofieldem) stały się znaczącymi dokumentami nowoczesnego jazzu ostatnich lat. Perkusista jest także liderem własnych formacji, z którymi zarejestrował kilka ciekawych albumów. Debiutancki ” Snide Remarks ” zyskał doskonałe recenzje w prestiżowych, jazzowych magazynach w USA i w Europie. Stewart jest przede wszystkim doskonałym instrumentalistą w zespołach innych sław współczesnego jazzu ; jest przecież współtwórcą sukcesów Michaela Breckera, Dona Grolnicka, Jima Halla, Joe Hendersona, Maceo Parkera, Lee Konitza, Jamesa Moody, Joe Lovano, Chicka Corei, Larry’ego Goldingsa, Marca Coplanda a nawet albumów i koncertów Jamesa Browna.

Weteran jazzu – Steve Swallow – już w college’u grał nowoczesny be-bop wraz z Ianem Underwoodem – późniejszym saksofonistą Franka Zappy. W 1960 r. podjął współpracę z trio Paula Bleya, by następnie koncertować i nagrywać z Jimmym Giuffre’em, Artem Farmerem i George’em Russellem. W 1964 r. krytycy magazynu Downbeat wybrali go najlepiej zapowiadającym się młodym artystą. W lipcu następnego roku Swallow dołączył do kwartetu Stana Getza, w którym pozostał do 1967 r. W latach 1967-70 grał w kwartecie Gary’ego Burtona, a w latach 1970-73 występował z pianistami: Artem Lande’em i Mike’em Nockiem. Od początku lat 70. sporadycznie współpracował z Mike’em Gibbsem najczęściej pracował z awangardową kompozytorką i pianistą Carlą Bley. Z pianistką zrealizował ważne nagrania nowoczesnego jazzu lat 70. i 80. W 1980 r. wydał album Home z muzyką do wierszy Roberta Creeleya. Komponował też dla Gibbsa, Burtona i Chicka Corei („Arise Her Eyes”, „Chelsea Bells”, „Como En Vietnam” i „Hotel Hello”). John Scofield, który przez wiele lat grał i nagrywał ze Swallowem, uważa go za swego najważniejszego muzyka. Pod koniec lat 80. basista nagrał serię duetów z Carlą Bley i nawiązał współpracę z brytyjskim saksofonistą Andym Sheppardem (w 1991 r. grał z nim w trio, do którego zaprosił także Carlę Bley).Jest jednym z wybitnych basistów nowoczesnego (awangardowego) jazzu, konsekwentnie poruszającym się w obranej stylistyce, chętnie zapraszanym do współpracy z najwybitniejszymi jazzmanami ( Paula Motiana, Kipa Hanrahana , Pata Metheny’ego…)

You Can’t Go Home Again (1972;z Chetem Bakerem), The Best Of Billy Cobham (1974), Carnegie Hall Concert (1974;z Ch.Bakerem,Gerrym Mulliganem),John Scofield Live (1977), Rough House (1978), Who’s Who (1979), Ivory Forest (1979), Bar Talk (1980), Shinola (1981), Out Like A Light (1981), John Scofield – John Abercrombie (1981), More Sightings (1982), Star People (1983;z Milesem Davisem) , Decoy (1983;z M.Davisem),Electric Outlet (1984), You’re Under Arrest (1984;z Milesem Davisem), Bass Desires (1985),Movies (1986), Siesta:Soundtrack (1987;z Marcusem Millerem,M.Davisem),Still Warm (1987), Ask (1987;z Roberto Gatto),Blue Matter (1987), Blues Bred In The Bone (1988;z Rayem Andersonem), Stories (1988;z Tomem Harrellem),Loud Jazz (1989), Falt Out (1989), Pick Hits Live (1989), East Coast Blow Out (1989), By Any Means Necessary (1989;z Garym Thomasem), Time On My Hands (1990), Slo Sco (1990), Great European Jazz Orchestras (1990), The John Scofield Quartet Plays Live (1991), Swallow (1991), Meant To Be (1991), Grace Under Pressure (1992), Gary Burton & Friends-Six Pack (1992), Times Like These (1992;z Garym Burtonem),What We Do (1993), The John Scofield Quartet Plays Live ( 1993; z Joe Lovano), The Earth Wants You (1993;z Mosem Allisonem),Two For The Show (1993), Present Tense (1994), I Can See Your House From Here (1994; z Patem Methenym), Hand Jive (1994).Groovin Elation (1995), Chartbusters! (1995), Dragonfly (1995),Herbie Hancock The New Standards (1996), Quiet (1996),The Best Of: The Blue Note Years (1996); Bump (2000);Works For Me (2001)