Legendarni gitarzyści Charlie Byrd i Herb Ellis na jedynym koncercie w Polsce. Bossa Nova Trio (Charlie Byrd-gitara, Herb Ellis-gitara, Joe Byrd-kontrabas) to niekwestionowane gwiazdy kolejnej edycji Poznań Jazz Fair. Amerykański gitarzysta Charlie Byrd to legenda jazzu, artysta współpracujący i nagrywający z gigantami tej muzyki: od Woody’ego Hermana po Stana Getza. Jest niekoronowanym królem jazzowej samby, wykreowanej w latach 60-ych wspólnie z A.C.Jobimem, Astrud Gilberto i S.Getzem. Ogromną popularność zyskał koncertując i nagrywając z Great Guitars Trio, wirtuozami jazzowej gitary: Barney Kesselem, Laurindo Almeidą oraz Herb Ellisem. Byrd zaczynał grać na gitarze we wczesnym dzieciństwie i już w drugiej połowie lat 30-tych doszedł do imponującej techniki. W czasie wojny poznał Django Reinhardta i od czasu do czasu obaj gitarzyści grywali razem. Po wojnie był już w pełni profesjonalnym muzykiem. Należał do wielu popularnych orkiestr tanecznych, ale pod koniec lat 40-tych porzucił estradę i zaczął studiować w klasie gitary klasycznej. Po nauce u wielu sławnych mistrzów – jak Andreas Segovia- Byrd powrócił do USA i zamieszkał w Waszyngtonie. W utworzonym przez siebie zespole wykonywał wprawdzie jazz, ale przetworzony przez techniki muzyki klasycznej i czasem w przejętych z niej formach. W końcu lat 50-tych należał do orkiestry Woody’ego Hermana, a na początku następnej dekady występował ze Stanem Getzem. Dokonane przez nich nagrania muzyki latynoskiej wieszczyły tryumfalną karierę bossa novy. W 1973 roku Byrd założył wraz z Barneyem Kesselem i Herbem Ellisem zespół Great Guitars. Od końca lat 70-tych i przez całe lata 80-te Byrd był stałym gościem międzynarodowych estrad, czasem, solo, czasem w duecie, a najczęściej z Great Guitars. Jazzowa twórczość Byrda jest zdominowana jego klasycznym wykształceniem i zainteresowaniem innymi formami muzyki. W jego solach brak czasem tak swobodnego swingu, jaki prezentują choćby koledzy z zespołu np. Kessel i Ellis, za to pod względem techniki, smaku i zmysłu formy mało ma sobie równych. Charlie Byrd to tradycja jazzowej samby i bossa novy.
Gitarzysta Herb Ellis uczył się w North Texas State College, gdzie jednym z jego kolegów był Jimmy Giuffree. Po otrzymaniu dyplomu grał w wielu big-bandach, m. in u Jimmy’ego Dorseya oraz w Casa Loma Orchestra. Następnie, wraz z kolegami z sekcji rytmicznej Dorseya, Johnem Frigo i Lou Carterem stworzył trio Soft Winds, a w 1953 r. zajął miejsce Barneya Kessela w triu Oscara Petersona, gdzie pozostał przez następnych pięć lat (na kontrabasie obu muzyków wspierał najczęściej Ray Brown). Po rozstaniu się z Petersonem przez cztery lata akompaniował Elli Fitzgerald; współpracował także z Julie London, a potem na 10 lat pracował (jako ilustrator muzyczny) w telewizyjnych i filmowych studiach Los Angeles. We wczesnych latach 70-tych zaczął występować z innymi gitarzystami: Joe Passem, Charliem Byrdem czy Kesselem. W grze Ellisa dominują pierwiastki bluesa oraz stylistyki Charliego Christiana. Jego akompaniament w sekcji przepojony jest pierwotnie surową ekspresją i pod tym względem rzadko który ze słynnych kolegów może mu dorównać. Podobnie wiele surowego, bluesowego piękna mają improwizacje Ellisa.
