Po debiutanckim „Nothing To Prove” to już drugi album Michała Martyniuka, jednego z najbardziej obiecujących polskich pianistów i kompozytorów jazzowych, nominowanego do nagrody Fryderyki 2019 w kategorii Debiut Roku, zdobywcy drugiego miejsca na konkursie Made In New York 2018 w Nowym Jorku. Album „Nothing To Prove” był ważnym, przemyślanym pomysłem pianisty i kompozytora, w którym zgrabnie łączył elementy zachowawczego amerykańskiego jazzu z tym , co jest pulsem dzisiejszej muzyki europejskiej. Z jednej strony ortodoksyjny, jazzowy dogmat, z drugiej świeżość i polot melodyjnej improwizacji.
Michał Martyniuk – pianista i kompozytor urodzony w Szczecinie, przez ostatnia dekadę – skutkiem emigracji rodziców – mieszkał w Nowej Zelandii, gdzie ukończył studia o kierunku jazzowym, uzyskując dyplom Jazz Performance na Uniwersytecie w Auckland. Zdobył silną pozycję w branży muzycznej dzięki wyjątkowemu podejściu do kompozycji oraz sposobu wykonywania muzyki na żywo. Reprezentuje kolejne pokolenie muzyków, którzy chcą zbudować coś ekscytującego, odzwierciedlającego tradycję kreatywności i współpracy. Pianista początkowo sporadycznie pojawiał się w „kraju przodków”, najczęściej rezydując we Wrocławiu. Tam także zaprezentował swoja pierwszą, zarejestrowaną na antypodach, płytę „Odyssey”. Muzyk szybko stał częścią polskiego środowiska jazzowego, co w połączeniu z pewną jego „egzotyką”, powodowało, że chętnie zapraszany był do współpracy także przez polskich muzyków. Pojawiał się wraz z wieloma znanymi artystami Australii oraz Nowej Zelandii ale także w zespołach wybitnych jazzmanów, takich jak John Patitucci, Randy Brecker, Francisco Mela, Tama Waipara, Lewis McCallum oraz grupami muzycznymi Sola Rosa czy Batucada Sound Machine. Od 2014 roku jest stałym członkiem zespołu saksofonisty Nathana Hainesa oraz pracuje z Sylwestrem Ostrowskim. Michał Martyniuk ma na swoim koncie szereg udanych występów na ważnych festiwalach : od gali Made In NY Jazz Competition 2018 i udziału w słynnym Java Jazz Festival po koncert finałowy Tribeca Performing Arts Center w Nowym Jorku, kiedy zagrał na jednej scenie z Randy’m Breckerem i Johnem Patituccim. Młody pianista grał z licznymi muzykami, realizując wszechstronne projekty, w tym gościnny występ z kwartetem Darka Rubinowskiego w ramach Vertigo Summer Jazz Festival. Odbył również serię koncertów w klubach jazzowych na terenie całego kraju, prezentując swoją muzykę polskiej publiczności. W marcu 2019 roku muzyk miał okazję zagrać na scenie szczecińskiej Filharmonii w ramach Szczecin Jazz Festiwal 2019, a podczas trasy koncertowej, która odbyła się w maju 2019, Michał Martyniuk zagrał ze swoim składem na festiwalach w Kuala Lumpur oraz w Wietnamie i na festiwalu jazzowym w Manili na Filipinach. ” Michał zyskał silną reputację w branży muzycznej dzięki swojemu wyjątkowemu podejściu do wykonywania i komponowania muzyki na żywo – rekomenduję pianistę profesor Ron Samsom, szef Jazz Studies Auckland University. Reprezentuje kolejne pokolenie muzyków, którzy chcą zbudować coś ekscytującego, odzwierciedlającego tradycję kreatywności i współpracy“.
Album „Nothing to Prove” był z pewnością efektem tych artystycznych spotkań i wspaniałym dokumentem kreacji pianisty, jego muzyki i postrzegania dzisiejszego jazzu. Materiał na „ Resonate” Michał Martyniuk przygotowywał w Nowej Zelandii i w Polsce. Muzyka zainspirowana została podróżami i ludźmi, których artysta napotkał na swojej drodze. Michał Martyniuk nie sili się na rozbudzoną efektywność brzmień, buduje je ciekawymi schematami, tak by każdy z muzyków zespołu odnalazł się w tej skomplikowanej, jazzowej strukturze. Do takiej koncepcji dobrał sobie doskonałych muzyków, którzy dzisiejszy jazz traktują z pietyzmem, poszanowaniem tradycji ale i z młodzieńczą nonszalancją i energią. Saksofonista Jakub Skowroński ( laureat Nagrody Ery Jazzu) jest skupionym, opanowanym instrumentalistą a każdy dźwięk jest dla niego ważny i przemyślany. Buduje gra nostalgiczny, wręcz be-bopowy nastrój i fakturę ; gitarzysta Kuba Mizerski jest wprawnym solistą, podporządkowanym rygorowi gry zespołowej i skomplikowanej materii kompozytorskiej Martyniuka. Sekcja rytmiczna ( polska; Kuba Gudz – perkusja i Bartek Chojnacki – kontrabas oraz nowozelandzka: Ron Samson i Cameron McArthur) jest pulsem tej muzyki, d