Amerykański trębacz Nat Adderley to najmłodszy brat Cannonballa Adderley’a, artysta równie kreatywny, co niepokorny. Zaczynał jako… wokalista, ale w okresie mutacji misiał wybrać trąbkę. We wczesnych latach 50-tych grał w prowadzonej przez brata orkiestrze wojskowej. Jego właściwa kariera rozpoczęła się w 1954 roku, gdy został zaangażowany na rok do brawurowego, nawiązującego do rhythm and bluesa big-bandu Lionela Hamptona. Dalsze doświadczenie zdobywał m.in. u Woody’ego Hermana i J. J. Johnsona. W 1960 roku nagrał autorską płytę „Work Song”, na której zaprezentował doskonale wyważoną mieszaninę soul-jazzu i kameralnej stylistyki cool ( poprzez wprowadzenie m.in. wiolonczeli czy gitary, na której grał Wes Montgomery). Jego obszerna dyskografia obejmuje znakomite albumy stanowiące historię amerykańskiego jazzu. Najważniejsze to z pewnością “That’s Nat”, “To The Ivy League From Nat”, “Introducing Nat Adderley”, “Branching Out”, “Much Brass”, “In The Bag”,“ That’s Right”, “Work Song”, “Naturaly”, “Live On Planet Earth’62”,“The Adderley Brothers In New Orleans’62”, “Little Big Horn”, “Autobiography”,”Sayin’ Something”, “Live At Memory Lane’67”, “The Scavenger”, “Comin’ Out Of The Shadows”, “You, Baby”, “Calling Out Loud”, “Zodiac Soul”, “Soul Of The Bible”, “Double Exposure”, “Don’t Look Back”, “A Little New York Midtown Music”, “On The Move”, “ Blue Autumn”, “We Remember Cannon”, “The Old Country”, “ Remembering Dinah-A Salute To Dinah Washington”, “Live at the Floating Jazz Festival ’94”, “Working”, “Good Company”. W latach 60-tych i 70-tych Nat Adderley występował przeważnie z bratem Cannonballem Adderley’em, a po jego śmierci przejął prowadzenie zespołu, w którym proponował pełną ciepła i pierwotnego bluesa wersję bopu. Dał się również poznać jako muzyk licznych formacji, jak Paris Reunion Band saksofonisty Nathana Davisa.
