W moich poszukiwaniach „komedowców” trop zaprowadził mnie do Szwecji i zespołu Komeda. Ślad okazał się jednak fałszywy, bowiem pod pseudonimem poznańskiego muzyka jazzowego, Krzysztofa Komedy-Trzcińskiego, skrywała się…. pop-rockowa formacja z Umeå.
Grupa powstała w połowie lat 80-tych, jako zespół post-punkowy, pod wpływem muzyki takich zespołów jak Can, Devo czy The Velvet Underground. Wkrótce zaklasyfikowano ich muzykę jako przebojowy pop-indie. Początkowo grupa nazwała się Cosma Komeda, na cześć kompozytora Vladimira Cosmy oraz muzyka jazzowego i kompozytora Krzysztofa Komedy. Ich pierwszy profesjonalny występ miał miejsce dopiero w 1991 roku na Buster Keaton Festival w ich rodzinnym Umeå. Wtedy nazwę zespołu skrócono do tajemniczego Komeda a kwartet szkolnych kolegów składał się z wokalistki Leny Karlsson, gitarzysty Henrika Anderssona (w 1994 roku zastąpionego przez Mattiasa Norlandera z zespołu Blithe), basisty Marcusa Holmberga i brata Marcusa, Jonasa Holmberga, który grał na perkusji. Debiutancki album „Pop På Svenska” ukazał się w 1993 roku przynosząc popularność kwartetowi Komeda, który stał się formacją znana nie tylko w Szwecji i Skandynawii, ale także w całej Europie. Ich popularność znacznie wzrosła, zwłaszcza w USA, po wspólnych trasach koncertowych z Jeffem Beck’em i Benem Foldsem Five. Stali się niezwykle popularni dzięki koncertom oraz klipom w MTV. Kwartet młodych, szwedzkich muzyków nie zdecydował się jednak – mimo ciekawych, merkantylnych ofert- na pozostanie i kontynuowanie karier w USA i po wydania albumu „What Makes It Go” w 1998 roku zawiesił działalność koncertową.
A w 2001 roku Komeda, już jako trio ( po odejściu gitarzysty Mattiasa Norlandera, który podjął w Sztokholmie pracę inżyniera oprogramowania) próbowali koncertować w Skandynawii lub tworzyli inne autorskie formacje: w 2002 roku Marcus Holmberg dołączył do gitarzystów Fransa Perrisa i Magnusa Kollberga, tworząc zespół The Most ( później grał w grupie Woodlands), w 2010 roku Jonas Holmberg zrealizował swój eksperymentalny spektakl audiowizualny „ Gilles & Felix”. Muzycy przez lata kontynuowali prace głównie tworząc muzykę ilustracyjną oraz teatralną. Komeda zrealizowali ciekawą muzykę do filmu animowanego „Pettson och Findus – Kattonauten” oraz nagrywali (pod nazwą Projektor 7) muzykę do niemych filmów. W 2006 roku „Check It Out”, z albumu ”Kokomemedada” został użyty w reklamach Old Navy a piosenka „Out from the Rain” z tego samego albumu została wykorzystana w reklamie Kirby: Canvas Curse na Nintendo.
Dyskografia zespołu obejmuje ponad dwadzieścia albumów i kilkadziesiąt przebojów, które pojawiały się na listach popularności w Europie i USA. Najważniejsze płyty to „ Orgelexpress with Komeda”, „Live in Darmstadt”, ”Traffic”, “Plan 714 till Komeda”, “Rhythmus Maximus”, “Trad Goes Pop”, “The Happy Organ”, “Midnight Dancing”, “Clouded Room of Happiness”, “Deck of Cards”, “Deat Beat from Komeda”, “Bongo Frenzy”, “Lena & Other Delight”, “Komeda a GoGo”, “Mexican Hat Dancing”, “Bartok with a Beat”, “Komeda in Osaka”, “Time For Komeda”, “Travels in Stereo”, “Pop pa Svenska” oraz składankowe “ The Genius of Komeda”, “The Musical Spectrum of Komeda”, “Top Hits” i “Komeda Hit Parade” – wszystkie nie mające żadnego stylistycznego związku i artystycznego odniesienie do muzyki Krzysztofa Komedy – Trzcińskiego.
