Narodowy Instytut Fryderyka Chopina jest największym centrum szopenowskim na świecie, które w pełni i wszechstronnie promuje, chroni, bada i upowszechnia dziedzictwo wybitnego kompozytora Fryderyka Chopina. Wielostronna i różnorodna działalność Instytutu jest odpowiedzią na twórczość i losy kompozytora – bogate, niejednoznaczne, stające jako wyzwanie i zadanie przed kolejnymi pokoleniami zafascynowanych tą muzyką i postacią słuchaczy, wykonawców i naukowców. Instytut, powołano w 2001 roku, ale działalność zapoczątkowała w już 1899 roku Sekcja im. Fryderyka Chopina przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, przekształcona w 1934 roku w Instytut Fryderyka Chopina, którego nazwę – aktualną do dziś – zmieniono w 1950 roku na Towarzystwo im. Fryderyka Chopina. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina jest organizatorem prestiżowego Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina oraz festiwalu „Chopin i jego Europa”, podczas którego występują wybitne gwiazdy, takie jak Martha Argerich, Maria João Pires, Nelson Goerner, Janusz Olejniczak, Philippe Herreweghe, Orchestre des Champs Elysées prezentujące twórczość F. Chopina w znakomitych wykonaniach i bogatych kontekstach.
Niezwykle ważną dziedzina działalności Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina jest dokumentacja oraz edycja nagrań. Ogromna dyskografia znaczona oficyną wydawniczą NIFC obejmuje kilkadziesiąt wydawnictw obejmujących szerokie spektrum nagrań, projektów oraz rejestracji archiwalnych dokumentujących twórczość polskiego kompozytora. Dla pełnej ekspozycji oraz dbając o różnorodność edycji nagrań ukazują się w specjalistycznych seriach wydawniczych, które obejmują m.in. „Dzieła Wszystkie Fryderyka Chopina”, nagrywane przez pianistów na instrumentach współczesnych, „Koncerty zatrzymane w czasie” z unikalnymi rejestracjami festiwalowymi, dokumentację laureatów Konkursu Chopinowskiego w serii „Portrety Najlepszych„, serię „Debiuty” promującą młode talenty . Jest także seria „Muzyka wybrana przez Chopina„, „Rezonans” oraz „Muzyka czasów Chopina” prezentujące muzykę pokolenia i czasów Fryderyka Chopina. Pod szyldem NIFC ukazują się także rejestracje koncertów muzyków jazzowych (Tomasz Stańko, Adam Bałdych) interpretujących improwizacjami kompozycje Mistrza Fryderyka.
Najnowsza edycja „The Real Chopin/New Series” czyli „Dziełą Wszytskie Fryderyka Chopina” realizowane na istrumentach historycznych to nagranie Aleksandry Świgut, obdarzonej wielką charyzmą młodej polskiej pianistki, laureatki Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych. Pianistka zrealizowała sesję „Variations” grając na fortepianie Erarda z 1858 roku, z kolekcji NIFC. Jej pierwszą płytę, z utworami Roberta Schumnanna, nagraną razem z wiolonczelistą Marcinem Zdunikiem, NIFC wydał w 2014 roku. Teraz na płycie z serii „The Real Chopin” znalazły się Wariacje na temat „Là ci darem la mano”, „Scherzo cis-moll”, „Barkarola”, „Mazurki op. 67”, „Sonata b-moll” i „Contredanse Ges-dur” oraz „Improwizacje własne na temat Preludium e-moll Chopina”, dedykowane Szábolcs’owi Eszténiyi’emu.
W dokumentacyjnej serii „Koncerty zatrzymane w czasie” ukazały się dwa nowe albumy:” „Widma” Stanisława Moniuszki przygotowane przez formację Europa Galante pod kierunkiem włoskiego dyrygenta Fabio Biondi. To sceny liryczne z poematu Adama Mickiewicza „Dziady” z udziałem wybitnych polskich aktorów ( Andrzej Seweryn, Danuta Stenka, Jan Englert, Włodzimierz Press) oraz Podlasie Opera & Philharmonic Choir. Nagranie jest rejestracją koncertu w ramach „Chopin i jego Europa”. W tym samym, 2022 roku, w 173 rocznicę śmierci Fryderyka Chopina zabrzmiało „Requiem” Wolfganga Amadeusa Mozarta Mozarta…po raz pierwszy w wersji na fortepian solo. Arcydzieło o wyjątkowym zakorzenieniu w kulturze Zachodu, niegdyś rzadko wykonywane, w oryginale dostępne było w ograniczonym wymiarze. Mając do dyspozycji fortepian, który w XIX wieku stał się uniwersalnym medium przekazu muzycznego, kompozytorzy wykorzystywali go do tworzenia wersji, pozwalających na obcowanie szerszemu gronu słuchaczy z dziełami wieloobsadowymi (opera, oratorium, symfonie), które w salach koncertowych czy w świątyniach wykonywane były sporadycznie. Mozartowskie „Requiem” wykonał w Bazylice św. Krzyża w Warszawie, przed sercem Fryderyka Chopina, na instrumencie Erarda z 1858 roku, ukraiński wirtuoz Vadym Kholodenko.
