Projekt Atse Tewodros został stworzony przez Gabriellę Ghermandi w 2010 roku, by połączyć włoskich i etiopskich muzyków wspierając ich wzajemny, artystyczny dialog. Pomysl pierwotnie zrodził się w Addis Abebie dzięki współpracy etiopskiego kompozytora Aklilu Zewdy i profesora Berhanu Gezawa. Project Atse Tewodros został nazwany na cześć etiopskiego cesarza Atse Tewodrosa II, który rządził w latach 1855–1868 i jest powszechnie uważany za ojca współczesnej Etiopii. Był pierwszym cesarzem, który dał Etiopii szansę na modernizację przy jednoczesnym poszanowaniu jej tradycji. W podobny sposób Project Atse Tewodros prowadzi swoją misję bazując na uszanowanie tradycyjnej muzyki etiopskiej.
W realizację koncepcji włączyła się Gabriella Ghermandi – piosenkarka, performerka, powieściopisarka i autorka opowiadań. Urodziła się w Addis Abebie w 1965 roku, jej ojciec był Włochem, a matka Etiopką. Wychowała się w Etiopii. W 1979 roku, rok po śmierci ojca, Ghermandi przeprowadziła się na stałe do Włoch. Równolegle do swojej pracy jako autorka i piosenkarka-autorka tekstów zbudowała znaczącą pozycję jako wykonawczyni narracji zaadaptowanych z etiopskiej tradycji ustnej i muzycznej. Oprócz wystąpień na wielu międzynarodowych konferencjach i instytucjach była mentorem American Association for Italian Studies. „ Jest tak wiele do odkrycia, jeśli chodzi o muzykę etiopską – mówi o projekcie Gabriella Ghermandi. W Etiopii jest co najmniej osiemdziesiąt różnych grup etnicznych, z których każda ma inną muzykę i rytmy. Część tej muzyki jest związana z funkcjami tradycyjnych ceremonii, które zanikają, a wraz z nimi zniknie również muzyka, która należy do tych ceremonii. W moich projektach uwielbiam badać i wydobywać nieznaną muzykę wielu grup etnicznych, aby dzielić się niesamowitą różnorodnością etiopskich gatunków muzycznych i tradycji. Pracuję z muzykami, którzy grają na tradycyjnych etiopskich instrumentach, pokazując samym etiopskim muzykom, jak tradycyjne instrumenty mogą dialogować z nowoczesnymi instrumentami, a także z różnymi podejściami do jazzu. Jako córka włoskiego robotnika i Etiopki, moi rodzice spotkali się w wyniku wojny. Lubię tworzyć muzykę z grupą, która łączy artystów z dwóch narodów, które walczyły ze sobą, to forma uzdrawiania, praktykowania pokoju. Przede wszystkim pragnę przynieść światu jak najwięcej etiopskiej muzyki”.
Już w latach 60-tych etiopski artysta Mulatu Astatke, Etiopii zaczął promować muzyczne pomysły połączenia muzyki zachodniej i etiopskiej, szukając analogii zarówno w lokalnych orkiestrach z lat 50-tych, jak i w estetyce amerykańskiego jazzu. Sporą popularność zdobył wtedy zespół prowadzony przez Ormianina Kervoka Nalbandiana, który aranżował etiopskie melodie i skale na zachodnie instrumenty, jednocześnie starając się zachowywać ich unikalny, lokalny charakter. Publiczność była dość sceptyczna co do „zachodnich” wibrafonów, elektrycznych instrumentów klawiszowych, efektów i latynoskich rytmów. Dała się jednak porwać nowej muzyce, a stolica kraju na przełomie lat 60-tych i 70-tych nazywana była często jako „swinging Addis Abeba” a popularność zdobyli tacy muzycy, jak Mahmoud Ahmed, Tlahoun Gèssèssè, Alèmayèhu Eshèté. Project Atse Tewodros koncentruje się także na tworzeniu utworów muzyki etiopskiej z wpływami jazzu, włączając muzykę grup etnicznych, których muzyka jest stosunkowo nieznana poza Etiopią. Grupa tworzy piosenki w ośmiu różnych językach i oprócz grup etnicznych z gór oferuje muzykę Kunama, Gamo, Gofa i innych.