Courtney Pine, podobnie jak wielu innych reprezentantów „czarnej” brytyjskiej sceny jazzowej, wyrósł z tradycji reggae i funky. Był członkiem hard-bopowego zespołu Dwarf Steps, złożonego z absolwentów, prestiżowej bostońskiej Berklee College Of Music, potem dołączył do lokalnych gwiazd reggae. W 1986 roku założył autorski Jazz Warriors, ale publiczność zauważyła go dopiero w orkiestrze „rolling stonesa”…. Charliego Wattsa, potem w zespołach George’a Russela i na koncertach z Artem Blakeyem. To właśnie A. Blakey zaprosił Pine’a do legendarnego Jazz Messengers. Młody saksofonista cieszył się już wtedy popularnością sięgającą daleko poza kręgi jazzowe, zaś jego pierwszy album „Journey To The Urge Within” stał się prawdziwym, jazzowym bestsellerem. Szerszej publiczności dał się w czasie koncertu z okazji 70-lecia urodzin Nelsona Mandeli, na stadionie Wembley. Na początku lat osiemdziesiątych był gościem wielu programów publicystycznych tyczących jazzu, zaś jego budząca respekt wiedza i poważne traktowanie przedmiotu sprawiły, że zdobywał dla tej muzyki wielu nowych entuzjastów. Bardzo ważne są jego prace dla filmu i telewizji (udział w nagraniu muzyki do filmu Alana Parkera „Angel Heart”, jak też w odcinkach programu telewizyjnego BBC ” Juke Box Jury”). W kwartecie Pine’a grały m.in. amerykańskie znakomitości, jak Kenny Kirkland (fortepian), Charnett Moffet (kontrabas) i Marvin „Smitty” Smith (perkusja). Z czasem stał się jednym z najważniejszych innowatorów funky- soul -black jazzu.
