Amerykański perkusista Don Alias szczyci się niezwykle rozległa dyskografią, realizowaną z najwybitniejszymi artystami jazzu, od Herbie’go Hancocka, Leni Stern i  Joe Lovano po   Milesa Davisa Johna Scofielda, Chicka Coreę, Marcusa Millera i  kultową formację  Weather Report.

Don Alias ( 25.12.1939-28.03.2008) w młodości uczył się gry na pianinie i gitarze,  ale ogłady estradowej nabrał grając na różnych instrumentach perkusyjnych w knajpach rodzinnego Nowego Jorku. To właśnie wtedy poznał i często wspólnie grywał z Mongo Santamarią,  Armando Perazem oraz innymi muzykami latynoskimi.  Na zawodowej estradzie zadebiutował brawurowo: grał z Dizzy’m Gillespiem oraz Earthą Kitt na słynnym Newport Jazz Festival w 1975 roku. Mimo znacznego sukcesu artystycznego podjął studia (biochemia !) w Carnegie Institut  i przez kilka lat (1962-68) pracował jako biochemik w Bostonie. Nie zarzucając muzyki nagrał ( w 1962 roku) wraz z Johnnym Lytle swój debiutancki album „Don Alias/Johnny Lytle”. O dalszej karierze zdecydowały z pewnością studia w Berklee School of Music (1966-67),gdzie w ramach uczelnianych zespołów grał w bostońskich klubach z Chickiem Coreą,  Alanem Dawsonem,  Tony’m Williamsem. W 1967 roku  wrócił do Nowego Jorku by grywac w różnych,  nieformalnych zespołach jazzowych i rockowych.Ale już w 1969 roku związał się z grupą Milesa Davisa ( z którą odbył  europejską trasę koncertową).Terminowanie u Milesa Davisa spowodowało, iż perkusista stał się modnym i chętnie zapraszanym instrumentalistą: koncertował i nagrywał ( w latach siedemdziesiątych) z Charlesem Mingusem, Jeremy Steig’em Mongo Santamarią,  Elvinem Jonesem,  Stanem Getzem, Herbiem Hancock’em, Jaco Pastoriusem, Patem Methenym, zespołami Blood,  Sweat and Tears oraz Carlosem Santaną.

Swój pierwszy autorski zespół Stone Alliance założył wraz z Genem Perlą, Kennym Kirklandem, Stevem Grossmanem i Janem Hammerem. Sukces nowoczesnego fusion  jakie proponował spowodował, iż zespół Stone Alliance w latach 80-tych był jednym z ciekawszych zjawisk jazzowych,  choć sam Don Alias interesował się już perkusyjnymi projektami nowego jazzu. W 1984 roku założył awangardową formację Keebekwa (zespół na pięć perkusji), z  którą nie powtórzył już jednak sukcesu poprzedniej grupy. Od 1986 roku coraz częściej pojawiał się w zespołach innych liderów:  najczęściej grał  z Carlą Bley i Davidem Sanbornem, pracował w zespołach Kenny’ego Kirklanda, Micheala Breckera, Ala Jarreau,  Charliego Hadena. Stał się poszukiwanym perkusistą dla wielu projektów koncertowych i elokwentnym muzykiem studyjnym. Rozległa dyskografia perkusisty jest jego najlepszą rekomendacją. Obejmuje m.in. takie albumy jak „On The Corner”- z Milesem Davisem,  „Another Bitches Brew”- z M. Davisem, „Black Market”- z Weather Report,  „My Spanish Heart”- z Chicke’m Coreą,  „Miroslav” – z Miroslavem Vitousem,  „Tap Step”- z C. Coreą,  „Straphagin”- z Brecker Brothers, „Again and Again” – z Chick’em Coreą,  „Peter Erskine”,  „Carla”- z Carlą Bley,  „Fleur Carnivore”- z C. Bley, „Sextet”- z C. Bley, „Secrets”-z Leni Stern, „Amdala”- z M. Davisem,  „Odds and Evens”- z Mike’m Sternem,  „The Very Big Carla Bley Band”, „Closer To The Light”- z Leni Stern),  „Dream Keeper „-z Charliem Hadenem, „One Music” – z Bobem Mintzerem,  „Nelson Rangell”, „Swallow”- ze Stevem Swallowem, „Ten Songs”-z Leni Stern, „Now You See It…Now You Don’t”- z Michaelem Breckerem), „Touchstone”- z C. Coreą,  „Hand Jive”-z Johnem Scofieldem, „Tenor Legacy”-z Joe Lovano), „Alive & Cooking”-z Tanią Marią), „Reincarnation Od A Love Bird”-z Paulem Motianem, „Take Off”-z Barbarą Dennerlein, „The Sun Don’t Lie”- z Marcusem Millerem, „Groove Elation”-z J. Scofieldem), „Tales From The Hudson”-z M. Breckerem), „The New Standards”– z Herbiem Hancockiem, „Give And Take”- z M. Sternem, „Oneness”- z Jack’em De Johnettem i wiele wiele innych.

Dionizy Piątkowski