Bireli Lagrene Quartet

Bireli Lagrene jest syn popularnego w przedwojennej Francji gitarzysty Fiso Lagrene’a zadebiutował w 1978 roku na festiwalu w Strasbourgu. Jako nastolatek wiele koncertował w całej Europie, często w zespołach wybitnych artystów jazzu. Jego pierwsza autorska płyta 'Routes To Django”, była hołdem dla Django Reinhardta,wybitnego wirtuoza jazzu.Jednocześnie lansował „cudowne dziecko jazzowej gitary”, jak Lagrene’a komplementowała światowa prasa. Pod koniec lat 80. gitarzysta oddalił się od swingowego stylu Reinhardta, poświęcając całą uwagę jazz-rockowi i wspomaganej elektroniką estetyce fusion.

W kręgu jego najbliższych współpracowników znaleźli się: Larry Coryell, Vic Juris, Jaco Pastorius, Richard Galliano. Koncertował także z weteranami swingu: Bennym Goodmanem i Stephanem Grappellim. W połowie lata 1991 r. pojawił się obok kilku czołowych (od Erica Claptona po Johna McLaughlina) gitarzystów na międzynarodowym festiwalu gitarowym w Sewilii (Hiszpania). Ze sporym zainteresowaniem postrzegana jego autorskie trio (z Larrym Coryellem i Billym Cobhamem). Gitarzysta konsekwentnie powraca jednak do swingowej stylistyki. Najlepszym dowodem jest najnowszy album „Blue Eyes” – interpretacja wielkich standardów z repertuaru idola ery swingu – Franka Sinatry.

Routes To Django ( 1980), Bireli Swing’ 81 (1981), Concert And Space (1981; z Josephem Bowiem), 15 (1982), Zum Trotz (1983;z Janem Jankeje),Down In Town (1983), Musique Tzigane/Manouch (1984), Erster Tango ( 1985), Bireli Lagrene Ensemble Live (1985;z Victorem Jurisem), Stuttgart Aria (1986), Birelli Lagrene & Special Guests (1986; z Larrym Coryellem, Miroslavem Vitousem), Foreign Affairs ( 1986),Highlights (1987), Inferno (1987), Bireli Lagrene (1988; z L.Coryellem, M.Vitousem), Acoustic Moments (1990), Standards (1992),Live Marciac (1994), My Favourite Django (1996;z Anthonym Jacksonem,Dennisem Chambersem),New York Tango (z 1996;z Richardem Galliano)