Skład zespołu
Cassandra Wilson – vocal
David Murray – saxophones
Lafayette Gilchrist – piano
Jaribu Shahid – bass
Andrew Cyrille – drums
Cassandra Wilson – vocal
David Murray – saxophones
Lafayette Gilchrist – piano
Jaribu Shahid – bass
Andrew Cyrille – drums
„Takiej Cassandry Wilson jeszcze nie słyszeliśmy. Na scenę wyszła dopiero po długim instrumentalnym wstępie kwartetu Murraya, w którym wyróżniała się kompozycja „Transitions” z ekspresyjnymi solówkami wszystkich członków zespołu… To, co robię z Davidem, znakomicie kontrastuje z muzyką bluesową opartą na brzmieniu gitary i kontrabasu, która dominuje w moim repertuarze. Dzięki niemu powróciłam do zakątka muzyki, w którym nie byłam ponad 10 lat – powiedziała podczas spotkania z fanami”
„Rytm koncertu wyznaczały tematy z albumu „Sacred Ground”. Energetyczne brzmienie przeniosło nas w klimaty post-coltrane’owskie… ukazały, że w ortodoksyjnie jazzowej konwencji wokalistka czuje się wyśmienicie. Reasumując, kolejna znakomita odsłona Ery Jazzu”
Charakterystycznym elementem ERY JAZZU są realizowane z niezwykłą starannością i artystycznym wyczuciem tzw. projekty specjalne. Publiczność i krytycy niezwykle gorąco przyjęli dotychczasowe i niepowtarzalne na światowym rynku jazzowym przedsięwzięcia, które zostały zainicjowane w ramach ERY JAZZU. Takimi znamienitymi projektami specjalnymi okazały się m.in. koncerty saksofonisty Jana Garbarka i The Hilliard Ensemble realizowane w największych świątyniach Polski, recital Al Di Meoli i Dino Salluzziego prezentujący nowe oblicze kompozycji Astora Piazzolli, wspólne koncerty Orkiestry Kameralnej „Amadeusz” Agnieszki Duczmal i gitarzysty Ala Di Meoli, koncerty Herbiego Hancocka wraz z Polską Orkiestrą Symfoniczną czy międzynarodowy projekt „Penderecki… Jazz”.
Tym razem wspólny projekt przygotowywany jest wraz z wybitnym amerykańskim saksofonistą Davidem Murrayem,z gościnnym udziałem popularnej wokalistki jazzowej Cassandry Wilson.
„New Black Saint Quartet ” jest powrotem tego wybitnego muzyka do pomysłów, jakie realizował w latach osiemdziesiątych w ramach ekspansji niezwykle dzisiaj kreatywnego nurtu New Black Music. Realizowane wtedy nagrania i koncerty skupiały elitę dzisiejszego jazzu. Także wtedy udział w projektach Davida Murraya brała (nieznana wtedy) wokalistka Cassandra Wilson. Dzisiaj, gdy pozycja Davida Murraya jest na rynku jazzowym niekwestionowana, a popularność wokalistyki Cassandry Wilson równa jest uznaniu jakie zyskują wielkie gwiazdy muzyki popularnej – ten projekt (i jedyny koncert w Polsce) staje się z pewnością ważnym epizodem w historii światowego jazzu.
DAVID MURRAY – saksofonista nie stroniący od muzycznych eksperymentów, jeden z najgenialniejszych innowatorów współczesnego jazzu, eksperymentator nowojorskiej sceny loftowej, który pod koniec lat siedemdziesiątych – wspólnie z Hamietem Bluiettem, Oliverem Lake’m i Juliusem Hemphillem – założyli legendarny World Saxophone Quartet, jeden z ważniejszych (obok Art Ensemble Of Chicago) zespołów ‘New Black Music „. Ostatnie dekady to dla saksofonisty czas doskonałe przyjmowanych autorskich zespołów. Każda z tych formacji budzi na całym świecie wielki zachwyt, bowiem wszystkie zespoły Murray’a odznaczają się doskonale sporządzonymi, oryginalnymi aranżacjami oraz śmiałymi, świetnie skrojonymi partiami solowymi. Własne, całkowicie indywidualne produkcje Murray’a noszą ślady jego rhythm and bluesowych i gospelowych korzeni oraz otwartość free – jazzowej swobody. Współpracował z Jamesem Carterem, Billym Bangiem, Jamesem Newtonem, Arthurem Blythem, Butchem Morrisem, Fredem Hopkinsem, Philem Wilsonem, Sunnym Murrayem, Jackiem De Johnettem, Jamesem „Blood” Ulmerem. Teraz do tej znamienitej listy można dopisać także projekt New Black Saint Quartet realizowany wspólnie z Cassandrą Wilson.
CASSANDRA WILSON – jedna (obok Abbey Lincoln, Dianne Reeves, Nnenny Freelon, Dee Dee Bridgewater) z najznamienitszych i najpopularniejszych wokalistek jazzu. Od dziewiątego roku życia pobierała lekcje gry na fortepianie i gitarze. W 1975 r. zaczęła występować profesjonalnie; śpiewała głównie materiał folkowy i bluesowy z różnymi grupami rhythm and bluesowymi. Na scenie jazzowej objawiła się dzięki rekomendacji perkusisty Alvina Fieldera; zaistniała także na jazzowej estradzie jako wokalistka The Black Arts Music Society z rodzinnego Jackson. W 1981 r. przeniosła się do Nowego Orleanu, gdzie podjęła współpracę z saksofonistą Earlem Turbintonem. W 1982 r., za namową trębacza Woody’ego Shawa,przyjechała do Nowego Jorku i tam pracowała z kontrabasistą Davidem Hollandem i wokalistką Abbey Lincoln. W 1985 r. wzięła udział w nagraniu albumu Motherland Pulse Steve’a Colemana, a szefowie niemieckiej wytwórni JMT zaproponowali jej nagranie autorskiej płyty. Debiutancki album Point Of View został zrealizowany wraz z Coleman i gitarzystą Jean-Paul Bourelly. Nagranie to okazało się przełomowym w karierze pianistki: posypały się oferty współpracy od najznakomitszych nowojorskich jazzmanów. Jednym z nich był (prowadzący trio „New Air” ) Henry Threadgill, który niebawem opracował aranżacje jej kolejnego albumu Days Aweigh. Mieszanka „przydymionego” głosu i dynamicznej, bujnej muzyki zawieszonej między psychedelią i swingiem, była zniewalająca. Przychylność bardziej konserwatywnej publiczności amerykańskiej wokalistka pozyskała zbiorem standardów Blue Skies, który w 1988 r. wybrany został przez „Billboard” jazzowym albumem roku. Nowatorski longplay Jumpworld dowiódł, iż Wilson nie da się jednoznacznie sklasyfikować: znalazły się na nim zarówno elementy rapu, funky, jak i klasycznego jazzu i bluesa. Wydana w roku 1991 płyta She Who Weeps była konsekwentną kontynuacją tej stylistyki. W międzyczasie artystka wzięła udział w kolejnych sesjach nagraniowych Steve’a Colemana, a także muzyków związanych z jego formacją M-Base.
Kolejne nagrania i koncerty potwierdzały juz tylko klasę pianistki i wokalistki.
Albumy „Blue Light Til Dawn” oraz „New Moon Dauther” honorowane były licznymi nagrodami i zyskiwały bestsellerowe nakłady. Dzisiaj Cassandra Wilson jest niekwestionowaną divą wokalnego jazzu i wielka gwiazdą światowej estrady.
DAVID MURRAY
Wild Flowers 4 (1976), Flowers For Albert (1976), Low Class Conspiracy (1976), Sentiments (1976; z Synthesis), Solomon’s Sons (1977; z Jamesem Newtonem), And Low Class Conspiracy : Penthouse Jazz (1977), And Low Class Conspiracy : Holy Siege On Intrigue (1977), Live At The Lower Manhattan Ocean Club (1978), Last Of The Hipmen (1978), Let The Music Take You (1978), Sur-Real Saxophone (1978), Conceptual Saxophone (1978), Organic Saxophone (1978), Interboogieology (1978), The London Concert (1979), 3D Family (1979), Steppin’ With The World Saxophone Quartet (1979), Sweet Lovely (1980), Solo Live (1980), No Ware (1980; z Music Revalation Ensemble), Ming (1980), Home (1982), Murray’s Steps (1983), Wilber Force (1983; z Wilberem Morisem), Morning Song (1984), Concert At The Public Theatre’82 (1984; z Clarinet Summit), Live At Sweet Basil (1985), Children (1985), Concert At The Public Theatre ’82 Volume 2 (1985; z Clarinet Summit), Live At Sweet Basil Volume 2 (1986), David Murray (1986), In Our Style (1986; z Jackiem DeJohnette), Live At Brooklyn Academy Of Music (1986 ;z World Saxophone Quartet),Plays Duke Ellington (1986;z World Saxophone Quartet),Dances And Ballads (1987;z World Saxophone Quartet), New Life (1987), The Healers (1987; z Randym Westonem), The Hill (1988), Blues For Coltrane (1988; z McCoy Tynerem), Lovers (1988), Southern Belles (1988; z Clarinet Summit), Rhythm And Blues (1988;z World Saxophone Quartet), Music Revelation Ensemble (1988), The People’s Choice (1988), I Want To Talk About You (1989), Deep River (1989), Ming’s Samba (1989), Golden Sea (1989; z Kahil El’ Zabarem), Lucky Four (1990), Ballads (1990), Spirituals (1990), Elec. Jazz (1990; z Music Revelation Ensemble), Hope Scope (1991), Quintet (1991;z Jamesem Newtonem),Special Quartet (1991), Live At The Peace Church (1991), Remembrances (1992), Shakill’s Warrior (1992), Big Band (1992), A Sanctuary Within (1992), After Dark (1992; z Music Revelation Ensemble), In Concert (1992; z Davem Burrellem), Fast Life (1993), For Aunt Louise (1993),Ugly Beauty (1993;z Donalem Foxem) Real Deal (1993; z Milfordem Gravesem), Death Of A Sideman (1993), Moving Right Along (1993;z World Saxophone Quartet), The Jazzpar Prize (1993), Shakill’s II (1993), Tea For Two (1993), Black And Black (1993), Ballads For Bass Clarinet (1993), Jazz Baltica Ensemble (1993),Blue Monk (1993;z Aki Takase),Live’ 93 Acoustic Octfunk (1994),MX (1994), Tenors (1994), Picasso (1994), Body And Soul (1994), Saxman (1994), Jazzosaurus Rex (1994),South Of The Border (1994), The Tip (1995), Windward Passages (1996;z Davem Burrellem),Flowers For Albert (1996),The Hill (1996), Dark Star (1997),Love & Sorrow (1997),The Fodeuk Revue (1997),Long Goodbye:A Tribute To Don Pullen (1997), Creole (1998),Speaking In Tongues (1999), Seasons (1999),David Murray Octet Plays Trane (2000), Like A Kiss That Never Ends (2001),Yonn-Di (2002),Circles – Live in Cracow (2003; z Marcinem i Bartłomiejem Olesiami),Now Is Another Time (2003), Live At The Village Vanguard (2003),David Murray & the Gwo-Ka Masters (2004; feat.Pharoah Sanders), Sacred Ground (2007; z Cassandrą Wilson)
CASSANDRA WILSON
Motherland Pulse (1985;ze Stevem Colemenem),Point Of View (1986), Five Elements (1986), World Expansion (1986), Straight From The Top (1987; z Jimem DeAngelisem, Tonym Signą, Days Aweigh (1987), Blue Skies (1988;z Mulgrew Millerem), Season Of Reneval (1989;z Gregem Osbym), Karma (1990;z Robinem Eubanksem), Black Science (1990), Jumpworld (1990), She Who Weeps (1991), Live (1991), Drop Kick (1992;ze S.Colemenem),Dance To The Drums Again (1992), After The Beginning Again (1993), Blue Light ‘Til Dawn (1993),New Moon Dauther (1995), Modern Jazz Stories (1996;z Courtneyem Pine’m.), Dream Of The Elders (1995;z Davem Hollandem),Rendezvous (1997;z Jackym Terrasonem), Traveling Miles (1999), Belly Of The Sun (2002), Sings Standards (2002), Glamoured (2003),Thunderbird (2006), Sacred Ground (2007; z Davidem Murrayem)