Peter White Smooth Jazz Band

Kiedy przed laty w prasie amerykańskiej ukazały się recenzje albumu „Caravan of Dreams „brytyjskiego gitarzysty Petera White’a recenzenci natychmiast nazwali go „Patem Methenym smooth-jazzu”. Odtąd określenie to najpełniej oddaje zarówno stylistykę muzyki, jak i wirtuozerię artysty. W popularnej serii gwiazd radiowej Trójki „Smooth Jazz Cafe” nagrania Petera White’a często są przebojami zarówno audycji jak i bestsellerowych płyt. Tak na dobra sprawę to jednak nie rekomendujące recenzje i liczne nagrody lecz udział gitarzysty w nagraniach i koncertach najwybitniejszych i najpopularniejszych artystów dzisiejszego jazzu, rocka i muzyki rozrywkowej wykreowały Petera White’a jako twórcę nieograniczonych, artystycznych brzmień i skojarzeń. Stał się także poszukiwanym sidemanem ubarwiającym swą grą i pomysłami albumy takich gwiazd jak Matti Bianco, Craig Chaquico, Richard Elliot, David Koz, Boney James, Groover Washington, Rick Brown, Kirk Whalum, Gato Barbieri, Chris Botti czy „nasza” Basia Trzetrzelewska.

„Fenomen smooth jazzu – wyjaśnia Dionizy Piątkowski, dyrektor Ery Jazzu – polega przede wszystkim na umiejętnym przekazaniu trudnej ortodoksji jazzu w pogodnych, melodyjnych rytmach i przebojowych nagraniach. Poprzednia Smooth Jazz Gala Ery Jazzu pokazała jak wielkim powodzeniem i popularnością cieszą się jazzowe hity grane i śpie-wane przez jazzmanów, że wspomnę koncert niemieckiego trębacza i wokalisty Tilla Broennera – idola europejskiego smooth-jazzu. Dzisiaj ze etykietą smooth-jazzu promuje się wielu artystów, choć ta trudna sztuka łączenia jazzu z przebojowym brzmieniem udaje się tylko nielicznym. Peter White jest takim doskonałym przykładem i wzorcem współ-czesnego smooth-jazzu.”

Jak wszyscy nastolatkowie Peter White zaintersował się grą na gitarze elektrycznej i jak wielu swoich rówieśników zauroczony był muzyką swoich rodaków z grupy The Beatles. Nim pierwsze amatorskie próby stworzenia własnego zespołu okazały się sukcesem przez kilka lat praktykował w modnym i popularnym zespole Ala Stewarta. To w tym zespole P. White odniósł pierwsze sukcesy : nagrał bestsellerową płytę Stewarta „Year of the Cat”, sporo koncertował i za namową lidera coraz częściej grał także na gitarze akustycznej. „Byłem oszołomiony tymi sukcesami i wydawało mi się, że świat legł u moich stóp”. Przełomem okazał się jednak czas jego okazjonalnego grania w grupie brata Danny’ego, który wciągnął do nowej formacji Matt Bianco. Połączenie rozkołysanych latynoskich rytmów, new wave, popu i jazzu stało się impulsem do kontynuacji takiej własnej stylistyki, ale także zwracało uwagę innych na zdolnego instru-mentalistę .Do swojego autorskiego projektu pozyskała go młoda wokalistka Basia (Trzetrzelewska) i niebawem Peter White stał się jej nadwornym gitarzystą oraz współautorem bestsellerowych albumów (np. „Time & Tide”) i światowej kariery polskiej wokalistki.

Nagrany w 1990 roku solowy, debiutancki album „Reveillez-Vous” ugruntował pozycje gitarzysty i stał się najczęściej graną płytą w angielskich stacjach radiowych. Kolejne autorskie albumy były już tylko konsekwencją twórczą i budowaniem popularności modnego artysty. W 1995 roku Peter White zdecydował się na korektę stylistyki: z pop-jazzowej wirtuozerii przeszedł na stronę modnej i popularnej konwencji smooth -jazzu. Zrealizował entuzjastycznie przyjmowany album „Caravan of Dreams” oraz wielką trasę koncertową „Guitars & Saxes Tour” z udziałem niekwestionowa-nych gwiazd smooth -jazzu: Craiga Chaguico, Richarda Elliota, Warrena Hilla.

Kolejne albumy artysty (np. „Perfect Moment” oraz „Glow”) doskonale zafunkcjonowały także na amerykańskim rynku zdobywając muzykowi ogromna publiczność. Obsypany licznymi i prestiżowymi nagrodami („od Guitarist of The Year” po coroczne Smooth Jazz Awards) doskonale zaistniał także jako współtwórca nagrań i koncertów innych, wybitnych artystów. Precyzyjnie roz-różniany jako gitarzysta-wirtuoz modnego smooth-jazzu zapraszany był do współpracy przez m.in. Gato Barbieri’ego, Davida Koza, Boneya Jamesa, Mindi Abaira, Philipa Baileya, Grovera Washingtona i wielu, wielu innych.

W rozległej dyskografii Petera White’a szczególnie ważny jest jeden z ostatnich albumów artysty; nagrany w 2004 roku „Confidental” jest swego rodzaju syntezą pomysłów i możliwości stylistycznych, brzmienowych i technicznych gitarzysty. Podobnie jak w poprzednich projektach zaprosił wielu uznanych muzyków: od Chrisa Botti po Paula Brow-na i powstały wręcz wzorcowe przeboje smooth jazzu: od rytmicznej latynoskiej ballady („She’s in Love”) po rhythm and bluesowe brzmienie („Quiet Storm”) oraz subtelnie romantyczne gitarowo-akordeonowe Sweet Away”.

Peter White i jego zespoły prezentują swego rodzaju konglomerat nurtów i melodii podawanych w doskonałym, przebojowym, często wręcz tanecznym wymiarze. Może właśnie dlatego muzyka gitarzysty jest niezwykle popularna i często prezentowana w stacjach radiowych na całym świecie, a koncerty przypominają, już po kilku chwilach, rozkołysane zabawą i dźwiękiem dyskoteki. „Staram się być w swojej muzyce wiarygodny – mówi Peter White – grać radością i zabawą. Nie stronię od modnych przebojowych rytmów, ale zawsze pobrzmiewa w nich jazz Gram smooth-jazzem! Gram by bawić się wraz z moimi słuchaczami!”.

Time & Tide (1986; z Basią Trzetrzelewską);
London, Warsaw, New York (1989; z Basią Trzetrzelewską);
Reveillez-Vous (1990),
Excusez-Moi (1991),
Promenade (1993),
Another Time,Another Place (1993; z Matt Bianco),
Reflections (1994),
Caravan of Dreams(1996),
Songs of the Season (1997),
1998 Perfect Moment (1998),
Glow (2001),
Matt’s Mood ( 2004; z Matt Bianco),
Confidential (2004),
Playin’ Favorites (2006)