Przeogromna dyskografia amerykańskiego saksofonisty Ernie’go Wattsa obejmuje kilkadziesiąt albumów realizowanych zarówno we własnych zespołach, jak i gościnnych sesjach w grupach innych liderów. Watts, poza własnymi autorskimi (jazzowymi) albumami pojawia się często, jako muzyk studyjny nawet w nagraniach i na koncertach The Rolling Stones, Whitney Houston, Franka Zappy. Sukces nagrań Charlie Hadena (Quartet West), Herbie Hancocka, Pata Metheny’ego jest także udziałem wszechstronnego saksofonisty.
Ernie Watts po uzyskaniu dyplomu Berklee College Of Music rozpoczął ponad dwuletnią (1966-68) współpracę ( i doskonałą jazzową szkołę) w orkiestrze Buddy’ego Richa. Komercyjną karierę rozpoczął od lukratywnej posady w zespole telewizji NBC, przygrywając w cyklicznym „Tonight Show”. Przez ponad dekadę angażował się do różnych (jazzowych i komercyjnych) przedsięwzięć, z czego najciekawsze okazały się koncerty i nagrania z Geraldem Wilsonem, Bobby Bryant’em (1969),z orkiestrą Olivera Nelsona, zespołami Jean- Luc Ponty’ego, Cannonballa Adderleya (1972) i Leonarda Feathera ( zwłaszcza ciekawy album „The Night Blooming Jazzmen” z 1975 roku).
Pod koniec lat 70-tych kariera Wattsa nabrała rozpędu, zwłaszcza gdy związał się (od 1977 roku) z popularną jazz-rockową grupą gitarzysty Lee Ritenoura Sporo koncertował i nagrywał, także z Sadao Watanabe ( 1977-78), Anitą O’Day (1978), J.J.Johnsonem (1980) oraz – ponownie – z G.Wilsonem. Komercyjnym sukcesem dla E. Wattsa okazał się udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej do filmu „Chariots Of Fire”, za co jazzmana nagrodzono ( w 1982 roku) prestiżowym Oskarem. Niezwykle ważnym okazały się także nagrania saksofonisty z Tomem Scottem, Stanleyem Clarke’m (1983), cykl płyt i koncertów z Lee Ritenourem (1983-84), eksperymentalny jazz w ramach Liberation Music Orchestra Charlie’go Hadena oraz nagrania z własnym kwartetem. Poza entuzjastycznie przyjętymi albumami zespołu Quartet West ), Ernie Watts doskonale odnalazł się ze swoją muzyką w latach 90-tych. Najciekawszymi okazały się nagrania realizowane pod własnym nazwiskiem, zwłaszcza albumy dla oficyny JVC. Nagrania te spowodowały, że jazzowa publiczność zwróciła baczniejszą uwagą na modern-jazzową konwencję zaproponowaną przez muzyków, którzy dotąd współpracowali w przeróżnych stylistykach ( np. Jasper van’t Hof, Gerri Allen, Jack de Johnette, Eddie Gomez, Steve Swallow).
“Wheel Of Time” jest kolejnym ważnym nagraniem E.Wattsa zrealizowanym przez standardowy kwartet. Tym razem nie jest on udziałem jazzowych gwiazd, lecz doskonałych muzyków europejskich. Pianista Christof Saenger, basista Rudi Engel oraz perkusista Heinrich Koebberling nie są być może znanymi postaciami światowego jazzu, ale są z pewnością doskonałymi instrumentalistami oraz sprawnymi wirtuozami jazzowej synkopy. Z drugiej strony są także współautorami ciekawych kompozycji doskonale wpisujących się w koncepcję nowoczesnego, hard-bopowego kwartetu.
