John Stubblefield to doskonale wykształcony muzycznie amerykański saksofonista tenorowy i sopranowy, flecista, klarnecista, aranżer i kompozytor : uczył się w Horace Mann High School (1960-63), University of Arkansas (1963-67), Vandercook College of Music (1967-70), University of Indiana (1967).Już w czasie studiów grał w różnych ( nie tylko jazzowych ) zespołach, m.in. z Eddie Fischer Band (1959), York’em Wilburnem ( 1960-63) Art’em Potterem, zespołami soulowymi Jackie’ego Wilsona, Solomona Burke (1964) oraz The Drifters (1966). Prowadził także jazzowo-soulowy, autorski kwintet (1967). Kiedy w 1967 roku przeniósł się do Chicago poddał się modnej wtedy nowej, jazzowej stylistyce i włączył się w nurt „ new black music” reprezentowany przez twórców skupionych wokół AACM. Już wkrótce grał w zespołach Josepha Jarmana (1967), Little Juniora Parkera (1968) oraz w sztandarowej dla całej idei AACM – The Art Ensemble of Chicago (1969). Nowinki stylistyczne, brzmieniowe oraz filozofię AACM przeniósł ( w 1971 roku) do Nowego Jorku. Początkowo grał z warsztatowym big bandem Collective Black Artists, później z zespołem legendarnej pianistki Mary Lou Williams oraz w grupach Stanley’a Cowella (1971). Coraz częściej otaczał się najlepszymi twórcami jazzu: grał z Charlesem Mingusem (1972-73), Roy’em Brooks’em (1973-74), w orkiestrze Gila Evansa (1974), zespołach Franka Fostera, Tito Puente (1972-74), Dollara Branda oraz grupie towarzyszącej soulowemu piosenkarzowi Marvinowni Gay’e (1973). Do swoich zespołów zapraszali go :Cecil McBee, Roy Haynes (1974-75), Billy Taylor, Thad Jones i Mel Lewis (1975), Nat Adderley (1976-77), Benny Powell (1978), Reggie Workman (1979-83). Grał w big bandzie McCoy Tynera ( od 1984 roku), zespołach Freddie’go Hubbarda, Randy’ego Westona, George’a Russella (1985). Przez kilka sezonów ( zastępując Josepha Hemphilla) grał w słynnym World Saxophone Quartet (1986-88), współpracował z Kenny’m Barronem ( od 1986 roku), Teruo Nakamurą (1986-91), Jerry’m Gonzalesem ( 1987-88), Louisem Hayes’em (1989-90) zespołami Billy’ego Harta a w latach dziewięćdziesiątych w różnych mutacjach Mingus Big Band. Przez wiele lat prowadził także autorskie zespoły ( z najwyżej cenionym przez krytyków ) kwartetem.
Przebogata dyskografia Johna Stubblefielda obejmuje takie wybitne albumy, jak „Town Hall –Trio & Quintet (z 1972 roku zrealizowany wraz z Anthonym Braxtonem), “African Space Program” (1973; z Dollarem Brandem), “Don’t Look Back”, “What If” ( 1986; z Kenny’m Barronem), “Countin’ The Blues”, “Live At Fat Tuesdays” (1988;z K. Barronem), “Obatala”, “African River” ( 1989; z D. Brandem), “The Crawl”, “Una Max”, “Quickstep” ( 1991;z K. Barronem), “Amethyst”, “Morning Song”, “Nostalgia In Times Square”, “F-Stop ( 1993; z Craig’em Harrisem), “Live In Time”, “A Tribute To Someone”, “Blackadelic Blue” (1994; z Jean Paulem Bourelly’m), “Things Unsee” ( 1995; z K. Barronem) czy “Bushman Song”( z Gerri Allen).
