To dla nagrań i koncertów francuskiego akordeonisty krytycy i słuchacze rozkochali się w charakterystycznym brzmieniu określanym odtąd jako „new tango musette Richarda Galliano„. W europejskich oraz amerykańskich ankietach krytyków Richard Galliano uchodzi za najwybitniejszego interpretatora jazzowego tango oraz muzyki Astora Piazzolli. Otrzymał Django Reinhardt Prix – jedno z najważniejszych wyróżnień francuskiej Academie du Jazz. To właśnie nagrania „jazzującego tango” przyniosły Richardowi Galliano największym sukces i uznanie. Wśród autorskich płyt, które zyskały wspaniałe i rekomendujące recenzje znalazły się albumy zrealizowane wspólnie z Tootsem Thielemansem („Laurita”), z wirtuozami syntezatorów: Herbiem Hancockiem i Joe Zawinulem,operowy projekt z Enrico Ravą („L’Opera Va”), koncerty i nagrania z Michelem Petruccianim,Stephanem Grappellim, Birellim Lagrene, Garym Burtonem, Wyntonem Marsalisem. Najnowszy album „Tribute to Nino Rota” zrealizowany dla prestiżowej oficyny Deutsche Grammophon jest najlepszą wizytówka kreatywności Richarda Galliano. Nostalgiczne, romantyczne kompozycje Nino Roty (gł. do filmów Federico Felliniego) stają się w wykonaniu francuskiego akordeonisty jazzującymi standardami oraz swingującymi perełkami wyszukanych, improwizowanych brzmień.
Richard Galliano należy do grona najwybitniejszych europejskich twórców, dla których jazz, muzyka klasyczna, przeboje muzyki rozrywkowej i etnicznej stanowią jednakowe i ważne źródła inspiracji. Jedno jest jednak niepodważalne: Galliano jest wybitnym akordeonistą oraz niedoścignionym interpretatorem m.in. muzyki Astora Piazzolli. Przełomowym momentem w muzyce i karierze francuskiego akordeonisty były koncerty z argentyńskim kompozytorem i bandeonistą Astorem Piazzollą. To właśnie genialny Latynos nauczył Richarda Galliano, innego traktowania rytmu, harmonii oraz melodii. Muzyka Astora Piazzolli, owe melodyjne, folkowo–jazzowe „nuevo tango” stało się dla Galliano ważną inspiracją. Jego „tango musette” zaczęło łączyć jazzową improwizację Jarretta, Parkera i Coltrane’a z impresjami Ravela i Debussy’ego.
