Paco De Lucia – światowej sławy hiszpański gitarzysta flamenco, autor kilkudziesięciu wybitnych albumów, setki nagród oraz innowacji, jakie wprowadził do muzyki. Zdefiniował swój własny styl, odbiegający od klasycznych brzmień flamenco, przez co – także dzięki gitarzyście – ta specyficzna kultura Andaluzji zyskała sławę światowego zjawiska. Jego muzyczny dialog pomiędzy dźwiękami latynoskimi, jazzem, etnicznym flamenco i muzyką klasyczną były źródłem zarówno jego muzycznego zauroczenia, jak i ogromnej muzycznej wrażliwości. Jego słynne Trio jest najwybitniejszym projektem w historii muzyki gitarowej.
Jako solista zadebiutował w 1967 roku wirtuozerskim albumem flamenco „La fabulosa guitarra de Paco de Lucia”. Jednak dopiero dwa lata później zrealizował „Fantasia Flamenca” – swoją autorską prezentację flamenco, w której zawarł impulsywność rytmiki, żar ludowej melodii oraz swobodę jazzowej improwizacji. Kolejne albumy stanowiły już oczywistą kontynuację obranej przez gitarzystę stylistyki. Albumy „Fuente y Caudal” i „Almoraima” przyniosły mu międzynarodową sławę i wprowadziły artystę oraz jego jazzowe flamenco na najważniejsze salony świata. Koncertował zarówno z grupami tanecznymi oraz legendarnym śpiewakiem Camaronem de la Isla, ale także doskonale funkcjonował jako solista w orkiestrowych prezentacjach wielkich dzieł muzyki klasycznej. Jego interpretacje „Concierto de Aranjuez” stanowią klasykę gatunku i są ważnymi nagraniami w historii nie tylko muzyki rozrywkowej. Przełomowa okazał się współpraca z gitarzystami jazzowymi, którzy wspólnie z hiszpańskim wirtuozem flamenco stworzyli autorskie Trio. Kiedy w 1981 roku do sklepów płytowych trafił album „Friday Night in San Francisco”, stanowiący rejestrację zagranego rok wcześniej koncertu, świat muzyki oniemiał. Płyta nagrana wraz z gitarzystami Alem Di Meolą i Johnem McLaughlinem okazała się najlepiej sprzedającym się albumem jazzu (osiągnęła poziom sprzedaży niemal 2 milionów egzemplarzy). De Lucia często wracał do tej koncepcji prezentacji (także z Larrym Coryellem) ale coraz bardziej oczywista stawała się jego autorska koncepcja flamenco. Realizowane nagrania i koncerty stawały się teraz ważnymi wydarzeniami artystycznymi, a sam gitarzysta uchodził za jednego z najważniejszych wirtuozów jazzowego flamenco.
Paco de Lucia to nie tylko znamienity wirtuoz gitary, ale także ambasador prowincjonalnej, ludowej muzyki i kultury – flamenco, z której uczynił światową modę oraz rozpropagował na estradach całego świata. Jest dzisiaj ikoną muzyki flamenco, której dodał elokwencji jazzu i motoryki rocka oraz elegancji muzyki klasycznej. Budując własny styl stworzył specyficzne brzmienie, szukał inspiracji poza ludową melodyką, odważnie eksperymentował, włączając do swoich nagrań jazzowy saksofon, rockową perkusję, elektryczny bas. Ta muzyczna otwartość sprawiła, że był zapraszany do współpracy z największymi gwiazdami muzyki rozrywkowej i jazzu.