W ciągu zaledwie kilku sezonów niemiecki trębacz i wokalista Till Bronner stał się idolem jazzu, artystą ,którego albumy sprzedawane są w milionowych nakładach a koncerty ściągają tłumy słuchaczy. Albumy „ Blue Eyed Soul”, „ Jazz Night „ czy „That Summer” prezentują doskonały, poddany nowoczesnemu brzmieniu smooth jazz. Komercyjna kariera młodego trębacza analizowana jest przez poważne media a kolorowe magazyny pełne są zdjęć oraz informacji o każdym, nie tylko muzycznym, kroku przystojnego jazzmana. Jego bestsellerowy album „Blue Eyed Soul” sprzedano w milionowym nakładzie; na listach jazzowych przebojów śmiało konkurował z płytami Diany Krall i Pata Metheny’ego.
Grę na trąbce studiował w Wyższej Szkole Muzycznej w Kolonii. Do najważniejszych jego nauczycieli należą: Prof. Malte Burba oraz amerykański trębacz jazzowy Bobby Shew. W 1993 roku ukazał się jego pierwszy samodzielny album ”Generations of Jazz”, na którym towarzyszyli mu tacy muzycy jak: Ray Brown, Jeff Hamilton, Frank Chastenier i Gregoire Peters. Album ten otrzymał od razu nagrodę Niemieckiej Krytyki Fonograficznej. Konsekwencją nagrody stała się stała współpraca koncertow z takimi gwiazdami jak: Dave Brubeck, Tony Bennett, Mark Murphy, James Moody, Monty Alexander, Nils Landgren oraz Klaus Doldinger i Joe Sample. W latach 90-tych Till Bronner był już znanym i popularnym muzykiem. Przez prawie dwa lata był jurorem telewizyjnego talent show „X Factor”, co spowodowało wykreowanie trębacza-jazzmana na europejskiego celebrytę. Obawiając się „syndromu celebryty” więcej uwagi odtąd poświęcał swoim jazzowym projektom: koncertuje w duecie (z basistą Dieterem Ilgiem), z międzynarodowym kwintetem jazzowym, oraz 20 osobową „Till Bronner-Orchestra”. Artysta występuje regularnie podczas wielkich festiwali muzycznych od North Sea Jazz Festival‘ w Rotterdamie i Montreux Jazzfestival po koncerty w nowojorskiej Carnegie Hall oraz Blue Note Jazz Club w Tokio.
Till Bronner nie jest przykładem „komercyjnej kariery” lansowanej przez media i modne rytmy smooth jazzu, lecz muzykiem ze sporym bagażem artystycznych doświadczeń. Absolwent prestiżowej Cologne Music Akademy jazzowe ostrogi zdobywał pod kierunkiem wybitnego pedagoga Jiggsa Whighama. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych jazzowej elokwencji i precyzyjnej techniki uczył się w orkiestrach Rhythm Combination & Brass – Petera Herbolzheimera oraz słynnym RIAS Big Band. Jednocześnie dał się poznać jako doskonały solista w zespołach uznanych jazzmanów: Dave’a Brubecka, Jamesa Moody’ego, Monty Alexandra, Klausa Doldingera. Do swoich zespołów zapraszali go m.in. Chaka Khan, Natalie Cole, Tony Bennett, Ray, Brown, Johnny Griffin. Nie przypadkowo zatem pierwszy autorski album „Generation of Jazz” nagrał z Rayem Brownem i Jeffem Hamiltonem – weteranami mainstreamu. W 1994 roku album ten zyskał dwa najbardziej prestiżowe laury: Deutschen Schallplatenkritik oraz nobilitujący Preis der Deutschen Plattenindustrie. Zrealizowane w kolejnych lalach albumy „My Secret Love „ – dedykowane karnawałowej fieście w Kolonii oraz „German Songs” (doskonałe aranżacje niemieckich kompozycji filmowych opracowanych na autorski zespół jazzowy oraz kwartet smyczkowy) ugruntowały pozycję trębacza, aranżera i kompozytora. Album „Midnight” ukazał odmienne oblicze muzyki Bronnera. Do nagrania zaprosił m.in. Micheala Breckera, Dennisa Chambersa, Anthonego Jacksona. Udział gwiazd jazzu spowodował, że album zyskał miano Platynowego w Niemczech i wylansował Till Bronnera także w Ameryce. W aureoli europejskiej gwiazdy jazzu koncertował w Carnegie Hall, a krytycy zgodnie przewidywali karierę dla jego „ eleganckiego,sex-jazzowego,smooth jazzowego brzmienia „. Album „Chattin’ with Chet” – muzyczna dedykacja Chetowi Bakerowi potwierdzał tylko zachwyt krytyków. W gronie muzyków, z którym Till Bronner zaczął teraz współpracować znaleźli się m.in. Chuck Loeb, Dean Brown, Mark Murphy, Bootsy Collins, Terrence Blanchard, Pat Metheny.
Najnowszy „The Good Life” to pierwszy album Tilla Bronnera zrealizowany dla Sony Music Masterworks. Zrealizowany z doskonałym kwartetem; basista John Clayton, perkusista Jeff Hamilton, pianista Larry Goldings oraz gitarzysta Anthony Wilson są także muzykami znanymi ze współpracy m.in. z Dianą Krall. Podobnie jak w poprzednich projektach Till Bronner opiera swoją muzykę wokół wielkich, sprawdzonych i popularnych standardów. Z jednej strony są to popularne „evergreeny” ( tytułowy „The Good Life” Sachy Distela, „Sweet Lorraine”– Cliffa Burwella czy słynny “ Come Dance With Me”), z drugiej strony wspaniale śpiewa i subtelnie komentuję nastrojowym brzmieniem trąbki ( i zespołu) wielkie standardy z tzw. american songbook ( np. „Change Partners” – Irvinga Berlina, “ Love Is Here To Stay “, “ I Loves You Porgy”– George’a oraz Iry Gershwinów). Wspaniale odnajduje się w swingowej i stylistyce własną kompozycją “Her Smile”. Album jest zgrabnym, nostalgicznym nawiązaniem do muzyki i przebojów wcześniej „ogranych” przez Frank Sinatrę, Billie Holiday czy Nat King Cole’a, teraz w ciekawej, nowoczesnej, swingowo-smooth jazzowej konwencji niemieckiego idola.
