Choć jazz Zbigniewa Namysłowskiego poddawany jest nieustannym zmianom to jego charakterystyczny styl, jazzowo-słowiańskie kompozycje i perfekcja wykonawcza doskonale precyzują jazz Namysłowskiego. Saksofonista w imponujący sposób demonstruje niesłabnącą kreatywność i potencjał twórczy. Zamysł artystyczny jazzu Namysłowskiego polega na tym, że mimo złożonych i wyrafinowanych oraz karkołomnych środków ekspresji, kompozycje Namysłowskiego brzmią soczyście, toczą się wartko, z wyraźnym tanecznym pulsem, z nieodzowną dawką humoru i folkloryzującym przytupem.
W serii „Polish Radio Jazz Archives„, wydawanej przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia, można znaleźć najciekawsze nagrania jazzowych sesji i koncertów z Archiwów Polskiego Radia wśród nich płyty z nagraniami Krzysztofa Komedy, Mieczysława Kosza, Zbigniewa Seiferta, Wojciecha Karolaka, Janusza Skowrona, Stana Getza, Dona Ellisa, Dizzy Gillespie’go i wielu innych. W rocznice śmierci wybitnego saksofonisty ukazał się – w serii Polish Radio Jazz Archives – album Zbigniewa Namysłowskiego „Radio sessions 1974-1995”.
Zbigniew Namysłowski (9.09.1939-7.02.2022) to jeden z najważniejszych saksofonistów jazzowej Europy i niezwykle znany i popularny muzyk jazzowy. Był jednym z współtwórców tzw. „polskiej szkoły jazzu” a jego słynny Quartet ( Z. Namysłowski, Włodek Gulgowski, Tadeusz Wójcik i Czesław Bartkowski) oraz koncert w czasie festiwalu Jazz Jamboree w 1963 roku był oczywistą manifestacją kreatywności saksofonisty. Z wykształcenia wiolonczelista, z wyboru puzonista, saksofonista (alt, sopranino i sopran), flecista a także wyśmienity kompozytor i aranżer. Jako pierwszy polski muzyk jazzowy, nagrał za granicą płytę: w 1964 roku londyńska wytwórnia Decca Records zarejestrowała płytę „Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Group: Lola”. Był muzykiem zespołów Krzysztofa Komedy realizując z nim wiele sesji oraz nagrań w tym kultowy „Astigmatic”. Przez wiele lat Zbigniew Namysłowski był artystą, który nie tylko kreował nowe jazzowe stylistyki, ale promował muzyków, którzy w jego zespołach zdobywali największe, muzyczne doświadczenie (np. Czesław Bartkowski, Leszek Możdżer, Sławomir Kulpowicz). Namysłowski otaczając się najlepszymi polskimi muzykami miał łatwość budowania nowych zespołów, w których dawał innym muzykom możliwość własnej autokreacji. Najlepszymi przykładami są grupy Air Condition, The Q czy Namysłowski-Śmietana Band oraz jego liczne mutacje autorskich kwintetów i kwartetów.
Album „Radio sessions 1974-1995” jest szczególnym dokumentem muzyki Zbigniewa Namysłowskiego. Wybitnemu artyście towarzyszą znakomicie muzycy: Wojciech Karolak, Paweł Jarzębski, Czesław Bartkowski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Zbigniew Wegehaupt, Leszek Możdżer, Cezary Konrad i Piotr Wojtasik. Na dwóch płytach CD zebrano zestaw różnych zespołów Zbigniewa Namysłowskiego ( z czterech sesji w latach 1974, 1975, 1992 i 1995). Dwie pierwsze z nich, to jakby prolog i epilog do koncepcji ( wydanej przez Polskie Nagrania w 1975 roku) płyty „Kujaviak Goes Funky”. W tym czasie Namysłowski prowadził kwintet w różnych konfiguracjach personalnych. Pod koniec lat 70-tych, Zbyszek Namysłowski spędził dwa lata w Nowym Jorku, po czym wrócił do kraju z pomysłem na jazz-rockowy kwintet Air Condition, który przez kolejne cztery lata święcił sukcesy na krajowych scenach i w studiach nagraniowych. Potem Namysłowski powrócił do koncepcji kwartetu ( sesja z 1992 roku) i kwintetu ( sesja z 1995 roku). Szczęśliwie nagrania te zostały zachowane w archiwum Polskiego Radia i znalazły się na drugim krążku okolicznościowego albumu.
