Skład zespołu
AL Di Meola – guitars
Gumbi Ortiz – percussions
Ernie Adams – drums
Mario Parmisano – piano
AL Di Meola – guitars
Gumbi Ortiz – percussions
Ernie Adams – drums
Mario Parmisano – piano
„…to trochę muzyka mojej duszy i natury. Ja nie tylko jestem tym fatalnym facetem z tras koncertowych, ale również romantykiem domatorem. Ta płyta to muzyka, której sam chętnie posłuchałbym w czasie Bożego Narodzenia. Jest jeszcze jedna ważna rzecz, mimo specyficznego charakteru muzyki tej można słuchać cały rok”
„Tradycją ERY JAZZU stają się świąteczne projekty „Christmas” mówi Dionizy Piatkowski, dyrektor ERY JAZZU – Ubiegłoroczny sukces Detroit Gospel Singers ( koncerty w Warszawie zgromadziły blisko pięć tysięcy słuchaczy !) oraz zainteresowanie prezentacją wybitnych artystów jazzu w repertuarze ” świątecznym ” stały się inspiracja, by zrealizować kolejny, specjalny projekt .Tym razem w ramach ERY JAZZU wystąpi legendarny gitarzysta Al Di Meola Przygotowywany jest specjalny program ” Christmas Night” oparty głównie o bestsellerowy album trio Meoli „Winter Nights”
Al Di Meola objawił się w jazz-rockowych latach siedemdziesiątych ; rozkochany w folkowych rytmach amerykańskiego Południa właśnie wtedy odkrył swój j a z z : ten zawieszony między pogodnymi rytmami fusion, ortodoksją synkopy oraz „blue note” a latynoskim tangiem, sambą i folklorem flamenco. Takie pojmowanie muzyki stało się dla gitarzysty źródłem spektakularnego sukcesu, ludycznej wręcz popularności, zachwytu krytyki i aplauzu słuchaczy. Rosnące zainteresowanie jazzem skłoniło go do podjęcia nauki w Berklee School of Music ,współpracy z zespołem fusion Barry’ego Milesa, oraz nagrań i koncertów z ” Return To Forever ” Chicka Corei. Dopiero w 1976 r. zdecydował się na karierę solową ; zrealizował ( przeważnie jazz-rockowe) albumy dla prestiżowej Columbii. W latach 1982 i 1983 nagrał dwie płyty ze słynnym akustycznym triem gitarowym (wraz z Johnem McLaughlinem i Paco de Lucia ). W 1985 r powstał legendarny Al Di Meola Project, najsłynniejsza ” warsztatowa” formacją gitarzysty. Nagrania z Chickiem Coreą („Return To Forever”, „No Mystery”, „Romantic Warrior” ), wieloletnia współpraca z Johnem McLaughlinem i Paco De Lucia ( „Friday Night In San Francisco”, „Passion, Grace & Fire”), nagrania z Larrym Coryellem i Birellim Lagrene ( „Super Guitar Trio”), eksperymenty z rockmanami: Philem Collinsem i Billem Brufordem, a nade wszystko poszukiwanie „własnej” stylistyki umiejscawiały muzykę Al Di Meoli w miejscu, z którego łatwo wskoczyć w komercyjny obieg nagród i list przebojów. Z drugiej strony twórczość Al Di Meoli nigdy nie poddawała się takim uproszczeniom. Kilkanaście autorskich albumów zyskało rekomendujące recenzje, prestiżowe nagrody i wielomilionowe nakłady. Bestsellerowe albumy ( „Elegant Gypsy”, „Friday Night In San Francisco” ) potwierdzały jedynie zachwyt i uwielbienie dla gitarowej stylistyki Al Di Meoli.
W jego muzyce miesza się delikatne, klasyczne brzmienie gitary akustycznej z futurystycznymi brzmieniami syntezatorów i etnicznymi brzmieniami instrumentów perkusyjnych . Di Meola należy do najciekawszych współczesnych gitarzystów jazzowych, wyróżniającym się otwartością na inne obszary muzyki; zainspirowany jazzem, etniczną world-music, latynoskim rytmem i melodią . Zaskoczył muzyczny świat albumami „Heart Of The Immigrants”, „World Sinfonia” oraz ” Di Meola Plays Piazzolla”. Projekty te stały się dla gitarzysty syntezą muzycznych inspiracji; subtelną folkloryzującą, jazzową suitą. Muzyką emocji i nastroju. Improwizacją jazzu i melodyjnego rytmem tango.
Artysta zawsze poszukiwał nowych brzmień i muzycznych skojarzeń. Czynił to zarówno w jazz-rockowej wirtuozerii „Electric Rendezvouz”, „Scenario”, jak i w „Kiss My Axe”. Szczególnego wymiaru nabrała muzyka Al Di Meoli, gdy nad jazzową improwizacją panować począł latynoski rytm, subtelnie asymilowany folklor. Gitarzysta zawsze czerpał inspiracje dla swojej muzyki z folkloru latynoskiego. Początkowo zauroczony jazzową „fiestą” Chicka Corei, później brawurowym trio De Lucia- McLaughlin- Di Meola, wreszcie jazzowymi sambami Airto Moreiry.
Al. Di Meola jest częstym gościem ERY JAZZU -kontynuuje Dionizy Piątkowski – ale za każdym razem prezentuje inne oblicze swojej muzyki. Jest twórcą niezwykle kreatywnym i pokornym, chętnym do realizacji ciekawych, muzycznych pomysłów. To właśnie w ramach ERY JAZZU zrealizował specjalne i niepowtarzalne koncerty ” Meola Plays Piazzolla” z argentyńskim bandoeonistą Dino Saluzzim oraz „The Grande Passion” z Orkiestra Kameralną „Amadeus” Agnieszki Duczmal. Kolejny koncert „Christmas Night” przygotowywany jest także specjalnje dla ERY JAZZU
Where Have I Known You Before (1974; z Return To Forever);No Mistery (1975; z Return To Forever);Romantic Warrior (1976; z Return To Forever);Land Of The Midnight Sun (1976);Elegant Gypsy (1977);Casino (1978);Splendido Hotel (1979);Roller Jubilee (1980);Friday Night In San Francisco (1980; z Johnem McLaughlinem, Paco De Lucią);Electric Randevous (1981);Tour De Force Live (1982);Scenario (1983);Cielo e Terra (1983);Passion, Grace And Fire (1983; z McLaughlinem, De Lucią);Soaring Through A Dream(1985);Tiramu Su (1987);Heart Of The Immigrants (1993);Kiss My Axe (1993);The Best Of Al Di Meola (1993);World Sinfonia (1993);Orange And Blue (1994);The Rite Of Strings (1995; z Jean-Luc Pontym, Stanleyem Clarkiem);Di Meola Plays Piazzolla (1996);The Guitar Trio (1996; z De Lucią, McLaughlinem);Cielo e Terra (1996);This Is Jazz (1997);The Infinite Desire (1998);Winter Nights (1999);The Grande Passion (2000);Anthology (2000);Flesh On Flesh (2002); Era Jazzu- Christmas Night (2003)