Andrzej Trzaskowski (23.03.1933-16.09.1998) to pionier jazzu w Polsce, pianista, kompozytor, dyrygent, krytyk muzyczny, a także publicysta. Tworzył utwory fortepianowe, orkiestrowe, kameralne oraz muzykę filmową i teatralną. Koncertował w wielu krajach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych, gdzie współpracował między innymi ze Stanem Getzem. Wydany w ramach archiwalnej serii Polish Radio Jazz Archives album prezentuje nagrania formacji kierowanych przez Andrzeja Trzaskowskiego, które zarejestrowano podczas festiwalu Jazz Jamboree ’62 oraz w Studio S-1 Polskiego Radia w Warszawie w 1962 roku.
Płyta zawiera sesje legendarnego zespołu The Wreckers, z którym Andrzej Trzaskowski koncertował w roku 1962 na festiwalach w Newport i Waszyngtonie, klubach jazzowych Nowego Jorku, San Francisco i Bostonu. The Wreckers był pierwszym polskim zespołem zaproszonym na koncerty do USA. Obok lidera-pianisty grali w nim wówczas saksofoniści: Zbigniew Namysłowski i Michał Urbaniak, kontrabasista Roman Dyląg i perkusista Adam Jędrzejowski. Album „Polish Radio Jazz Archives” zawiera dwa nagrania z festiwalu Jazz Jamboree `62, dokonane w Filharmonii Narodowej przez Polskie Nagrania (kompozycja Andrzeja Trzaskowskiego „Full Stop” oraz standard Milesa Davisa „Get Blues”). Na płycie znajdują się również nagrania Trio Andrzeja Trzaskowskiego, które przedstawia trzy miniatury fortepianowe („Introwersja”, „Transformation” i „Requiem dla Scotta LaFaro„) zarejestrowane w Studio Polskiego Radia w Warszawie w 1962 roku. Siedem pozostałych nagrań, które prawdopodobnie nie były wcześniej publikowane to jazzowe standardy Juliana Cannonballa Adderleya, Horace’a Silvera, Charliego Parkera i Benny`ego Golsona.
Legendarny kompozytor i pianista nowoczesnego jazzu Andrzej Trzaskowski pochodzi z jednego z najstarszych polskich rodów szlacheckich (indygenat z XV wieku od króla Władysława Warneńczyka). Ród Trzaskowskich pieczętujący się herbem Trzaska posiadał do lat 70-tych XVIII wieku dobra ziemskie na wschodnich rubieżach Pierwszej Rzeczypospolitej, utracone definitywnie w wyniku pierwszego rozbioru. Dziadek Andrzeja, Bronisław Trzaska Trzaskowski, był sławnym językoznawcą. Jego ojciec, dr Stanisław Trzaskowski, był wybitnym prawnikiem, w okresie międzywojennym sędzią apelacyjnym w Krakowie. Poza prawem studiował fortepian i wiolonczelę m.in. w konserwatorium w Wiedniu.
Andrzej Trzaskowski to wybitny pianista, kompozytor, aranżer, także krytyk i publicysta muzyczny. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Krakowie (w klasie fortepianu) oraz Wydział Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiował także kompozycję i teorię muzyki współczesnej ( m.in. u Bogusława Schaeffera i Eugeniusza Rudnika). Od najwcześniejszych lat interesował się jazzem: już jako licealista grał w zespole RHytm Quartet, a w czasie studiów był jednym z współtwórców legendarnego zespołu Melomani. Swój pierwszy, autorski zespół Jazz Believers zaprezentował na historycznym (bo pierwszym w Warszawie) Jazz Jamboree’58. Zasadniczo od tego czasu jest liderem lub współtwórcą wielu kolejnych, jazzowych zespołów, z którymi pojawiał się na prestiżowej estradzie Jazz Jamborees. Z jednej strony swój jazzowy talent skrywał w grupach The Wreckers, autorskim Kwintecie i Sekstecie, z drugiej strony lansował i zapraszał do swoich pomysłów najwybitniejszych polskich jazzmanów: Zbigniewa Namysłowskiego, Romana Dylągiem, Janusza Muniaka, Włodzimierza Nahornego, Jacka Ostaszewskiego, Tomasza Stańko, Michała Urbaniakiem.
Wraz z zespołem The Wreckers – jako pierwszy polski muzyk – prezentował polski jazz w Stanach: w 1962 grał na festiwalach w Newport i Washingtonie, klubach jazzowych Nowego Jorku, San Francisco i Bostonu. Koncerty zapoczątkowały międzynarodowe sukcesy lidera i jego zespołów, były także doskonałą rekomendacją rodzącego się polskiego modern-jazzu oraz – co najbardziej znamienne- zaowocowały licznymi kontraktami i nagraniami. Dla Trzaskowskiego okres ten był najznamienitszym w jazzowej, estradowej karierze. To właśnie wtedy koncertował i nagrywał z gigantami jazzu : Stanem Getzem, Lucky’m Thompsonem, Philem Woodsem, Art’em Farmerem. W latach 60-tych Andrzej Trzaskowski był powszechnie uważany za luminarza polskiej sceny jazzowej oraz wybitną osobowość europejskiego modern-jazzu. Dowodem zaufania oraz poklasku dla twórczości Trzaskowskiego była oferta współpracy z rozgłośnią NDR w Hamburgu, dla której komponował, prowadził warsztaty jazzowe oraz wykładał kompozycję jazzową. Podobną funkcję pełnił (od 1974 roku) także w Polsce, gdzie był szefem Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji. W ramach warsztatowej orkiestry Studio S-1 zrealizował wiele nagrań, pozwolił na rozwijanie się jazzowych talentów (w orkiestrze grali niemal wszyscy liczący się muzycy młodego pokolenia, ale także Tomasz Stańko, Zbigniew Jaremko, Zbigniew Namysłowski).
Andrzej Trzaskowski postrzegany był przede wszystkim jako muzyk jazzowy a najlepszy okres jego estradowej działalności to lata 60-te i 70-te. Niemniej był znamienitym kompozytorem utworów orkiestrowych, kameralnych i solowych, muzyki do filmów krótkometrażowych, fabularnych i animowanych, muzyki teatralnej. Obok pracy kompozytorskiej był także wybitnym publicystą: był współautorem “Leksykonu kompozytorów XX wieku”, redaktorem haseł działu jazzowego “Encyklopedii muzycznej PWN” oraz artykułów w krajowej i zagranicznej prasie muzycznej.
