Daniel Erdmann – wyśmienity saksofonista i kompozytor wypracował przed laty charakterystyczne brzmienie i niewątpliwy zachwyt dla swojej, trudnej, improwizowanej muzyki. Jego charakterystyczna barwa saksofonu tenorowego i szeroka ekspresja, od czystych melodii po ochrypłe modulacje i migoczące abstrakcje, stały się określonym „trade mark” artysty. Rozległa dyskografia Daniela Erdmanna złożona jest głównie z ultranowoczesnych projektów realizowanych w duetach lub autorskich, małych zespołach. Jednym z ważniejszych jest trio Velvet Revolution, założone w 2015 roku wraz z francuskim skrzypkiem Theo Ceccaldim oraz brytyjskim perkusistą i wibrafonistą Jimem Hartem.
Théo Ceccaldi został okrzyknięty jako nowa gwiazda skrzypiec jazzowych. Théo , potomek muzycznej rodziny i starszy brat nie mniej imponującego wiolonczelisty Valentina Ceccaldiego, podąża śladem wielkich francuskich skrzypków jazzowych (Stéphane Grappelli, Jean-Luc Ponty, Didier Lockwood, Dominique Pifarély, Régis Huby). Jak wielu muzyków urodzonych w latach 80-tych Théo Ceccaldi przekracza wszelkie granice stylu. Melodyjne pobłażanie, klasyczne i tradycyjne motywy są mu oczywiście znane, ale równie istotne w jego grze jest bogactwo brzmieniowe ocierające się o onomatopeję, zorientowaną na muzykę współczesną. Niewzruszony konwencją Théo Ceccaldi z równym zachwytem gra rytmiczne akordy czy perkusyjne wzory ( jak na ukulele), jak i z werwą i zacięciem maluje skrzypcowe miniatury i rozwija spektakularną ekspresję szerokimi solowymi improwizacjami.
Daniel Erdmann spotkał brytyjskiego wibrafonistę Jima Harta w pociągu z Londynu do Paryża. Podczas podróży Jim Hart opowiedział mu o swoim planie przeprowadzki do Colmar w Alzacji. Hart zaczął bardziej koncentrować się na wibrafonie pod koniec lat 90-tych, podróżował do Ghany, by pracować nad zachodnioafrykańskimi rytmami oraz tradycjami Balafon i Gyil. Zebrane tam doświadczenia przenosi wspaniale do nowych, europejskich koncepcji.
Nazwa zespołu, Velvet Revolution, to ukłon w stronę artystycznej świadomości Daniela Erdmanna, której pozwolił przebić się w trio Das Kapital oraz w kwartecie z Samuelem Rohrerem, Vincentem Courtoisem i Frankiem Möbusem. Teraz dzieli się nim także z Ceccaldim i Hartem. Aksamitna rewolucja, pierwotnie określenie pokojowego zamachu stanu w Czechosłowacji w 1989 roku, jest tu szyfrem muzycznego odejścia, stylistycznej odnowy, która bynajmniej nie neguje historii, ale bezbłędnie i bardzo przekonująco tworzy indywidualną, progresywną formę. W Niemczech debiutancki album trio ( z 2016 roku „A Short Moment of Zero G”) zdobył dwie ważne nagrody: jazzowy Echo Prize oraz Nagrodę Niemieckich Krytyków Płytowych.
