Dee Dee Bridgewwater , jak niegdyś w latach trzydziestych Joséphine Baker, stała się ulubieńcem nie tylko jazzowej publiczności. Tak jak niegdyś Ella Fitzgerald, Billie Holiday, Sarah Vaughan, Dinah Washington, Carmen McRae czy Betty Carter dzisiaj to Dee Dee Bridgewater jest uniwersalną inkarnacją ich wokalnej sztuki, królową scata, swobodnie, zmysłowo i ekspresyjnie czującą się w każdym kontekście tej muzyki. Dee Dee Bridgewater to jedna z ikon współczesnej wokalistyki jazzowej, artystka o ugruntowanej pozycji zawodowej, niezwykle popularna i uwielbiana na całym świecie. Wielokrotnie nagradzana i nominowana do prestiżowych nagród (od Grammy Awards po Jazz Academy Awards) jest dzisiaj bodaj najważniejszą wokalistką , która w niezwykle umiejętny sposób łączy jazz z muzyką rozrywkową, etniczną i wspaniałą sztuką estradową. Wokalistka łączy energię, wirtuozerię, swing, grację, humor i radość muzykowania. Francuski krytyk magazynu Jazz Hot pisał zachwycony : ” Dee Dee Bridgewater jest jedną z największych artystek tego końca wieku i , gdy chodzi o wokalistykę jazzową, jedną z piękniejszych obietnic na następny wiek” .
Pierwsze doświadczenia muzyczne zdobywała w zespołach ojca, Matthew Garreta, znanego w Memphis muzyka oraz nauczyciela. Potem przyszło autorskie trio wokalne specjalizujące się w rytmach hitach rocka i rhythm and bluesa, by później – już w Nowym Jorku – związać się z orkiestrą Thada Jonesa i Mela Lewisa. Współpracuje także z zespołami Franka Fostera, formacją bluesmana Buddy’ego Terry’ego, saksofonistą Pharoahem Sandersem, grupami perkusisty Normana Connorsa i basisty Stanley’a Clarke’a. Zdolna wokalistka bierze udział w przełomowej dla jazzu premierze koncertowej „Freedom Now’s Suite” innowatora jazzu Maxa Roacha. Jest gościem projektów najwybitniejszych jazzu : od Sonny’ego Rollinsa, Dextera Gordona i Dizzy’ego Gillespie’ego po koncerty z Billym Harperem, Rolandem Kirk’em i Jeanne Lee. Europejczycy odkryli Dee Dee Bridgewater dopiero w 1973 roku, gdy wokalistka oczarowała publiczność i krytyków francuskiego Festival de Chateauvallon. Przez kolejne lata Dee Dee Bridgewater precyzyjnie czuwa nad kreacją własnej sztuki i kariery. Z jednej strony gra rolę Billie Holiday w sztuce „Lady Day”, uczestniczy w powstaniu opery „Cosmopolitan Greetings” George’a Gruntz i Allena Ginsberga, z drugiej każdego wieczoru zapełnia salę prestiżowego klubu New Morning. „Afro Blue’ – jej pierwszy własny album jest sporym wydarzeniem i prologiem kolejnych, wielkich sukcesów. Wokalistka nagrywa wspaniałe albumy jazzowe „Keeping Tradition” (1992), „ Love and Peace” (1994) – poświęcony muzyce Horace Silvera, „Dear Ella ‘ (1997) – przepiękny hołd złożony Elli Fitzgerald i nagrany z plejadą jazzowych gwiazd. Koncertowy album ‘Live at Yoshi’s ” ukazuję wirtiuozerię artystki , gdzie jest miejsce na swing ,emocję nastroju, energię muzyki budowaną gracją wokalistyki. Potwierdza swój kunszt albumem „ J’ai Deus Amours” z brawurowymi, jazzowymi interpretacjami wielkich standardów muzyki francuskiej oraz „ To Billie With Love: A Celebration of Lady Day” z sugestywnymi interpretacjami songów Billie Holiday, czy „Red Earth” zrealizowanym z artystami z egzotycznego Mali.
