Skład zespołu
Vinx – śpiew, instrumenty perkusyjne
Jacek Szwaj – fortepian
Kacper Smoliński – harmonijka
Dawid Kostka – gitara
Damian Kostka – gitara basowa
Mateusz Brzostowski – perkusja
Vinx – śpiew, instrumenty perkusyjne
Jacek Szwaj – fortepian
Kacper Smoliński – harmonijka
Dawid Kostka – gitara
Damian Kostka – gitara basowa
Mateusz Brzostowski – perkusja
Ponad trzygodzinny (!) program objął zarówno standardy w rodzaju wykonanej przez artystę solo „My Funny Valentine”, jak i nasączone soulem utwory z „Don’t You Talk To Me Like That” Willa Downinga. Muszę przyznać, iż młodzi poznańscy muzycy w konfrontacji z charyzmą amerykańskiego wokalisty wypadli doskonale. Sprawdziły się partie harmonijki ustnej perfekcyjnie wplecione w poszczególne utwory, a solówki gitarowe Dawida Kostki stanowiły ozdobę niejednego utworu. Sympatycznym ukłonem w stronę poznańskiej publiczności okazała się wpleciona w program koncertu kołysanka Krzysztofa Komedy z filmu „Rosemary’s Baby”.
Publiczność bawiła się znakomicie i, zdaje się, szczególnie przypadł jej do gustu szeroki wachlarz stylistyczny, jaki artyści zaproponowali. Nad całością panował Vinx, obdarzony charakterystycznym, mocnym, ciemnym głosem, wspaniale wpisującym się w repertuar z kręgu soulu, czy nawet gospel, bluesa i ballady – jakiego sporo słyszeliśmy tego wieczora. Artysta świetnie spełniał się też w bardziej rytmicznych utworach – także wówczas, gdy towarzyszył sobie na bębnie, odwołując się też do tradycji Afryki czy elektrycznych, jazz-rockowych klimatów, przywołując żartem także echa muzyki klubowej. Bardzo udanie partnerowali mu poznańscy muzycy. Świetne wrażenie robił Dawid Kostka zarówno z wyczuciem grający w tych wolnych, „klimatycznych” utworach, jak i wtedy, gdy mógł ostrzej zabrzmieć na gitarze elektrycznej. Udanie kręgosłup rytmiczny utrzymywali jego brat – Damian Kostka na kontrabasie i gitarze basowej oraz perkusista Mateusz Brzostowski. Wiele braw zebrał też Jacek Szwaj, towarzyszący liderowi na fortepianie i instrumentach klawiszowych. Niezwykłego smaku całości dodawało muzykowanie Kacpra Smolińskiego na harmonijce ustnej.
Vinx należy do grona najpopularniejszych solistów – wokalistów, którzy pojawiają się na estradach całego świata. Obdarzony charyzmą estradowca i talentem na miarę Bobby’ego McFerrina jest gwiazdą m.in. ostatniego Montreal Jazz Festival i klubowych koncertów w nowojorskim Blue Note. Nadto jest wykładowcą prestiżowej The Berklee College of Music w Bostonie oraz autorem rozlicznych, autorskich projektów. Amerykański wokalista Vinx to także bohater koncertów i nagrań z największymi jazzu i estrady. Do współpracy zapraszają go Stevie Wonder, Sting, Herbie Hancock, Sheryl Crow, Branford Marsalis, Ernie Watts, Taj Mahal, Ricki Lee Jones, Cassandra Wilson, Brenda Russell ale także Cher,Tom Jones i Will Downing.
Vincent De Parrette (wraz z autorskim Vinx Trio) pojawił się w Polsce po raz pierwszy na Poznań Jazz Fair w 1996 roku. Przedstawił wtedy autorskie trio, którym porwał publiczność niezwykłą żywiołowością muzyki i estradowej ogłady. Amerykański wokalista zawładnął estradą brawurowymi interpretacjami standardów i własnych kompozycji nawiązujących do gospel, jazzu, afrykańskiego rytmu i bluesowej melodyki. Przebogata dyskografia wokalisty obejmuje dzisiaj kilkanaście doskonałych albumów (z najnowszym „Love Never Comes Too Late”) i jest doskonałą rekomendacją wspaniałej sztuki wokalnej amerykańskiego artysty.
„Vinx nie kopiuje znanych wokalistów – rekomenduje Dionizy Piątkowski, szef Ery Jazzu. Jest w swojej sztuce niezwykle naturalny i przekonywujący. Doskonale odnajduje się zarówno w wielkich standardach, od gospel ‘Amazing Grace” po Gershwin’owską kołysankę. Jest bardzo blisko dzisiejszej, przebojowej muzyce soul, ale mocno pulsuje brzemię jazzu i ludowej tradycji Południa USA. Słychać w jego piosenkach sporo funky, bluesa, rhythm ‘n bluesa a nawet rozkołysanej bossa-novy. Vinx nie stroni pod muzycznych eksperymentów ; często inicjuje multi-kulturowe sesje. Tak jest także teraz, gdy do współpracy zaprosił grupę poznańskich muzyków. Soulowo-funkowych brzmień z elementami bluesa i jazzu nie będzie końca! Vinx ze swoja muzyczną elokwencją i nienaganną technika wokalną, wspaniałym poczuciem rytmu i muzycznej zabawy jest przecież atrakcją każdego festiwalu. Czy trzeba ciekawszej inauguracji klubowej Ery Jazzu?”
Nie dziwi zatem,że oryginalny wokalista zapraszany jest nie tylko przez wybitnych i popularnych artystów (od Petera Gabriela po Stinga, Stevie Wondera, Cassandrę Wilson, Cher i Zucherro), ale także jest bohaterem licznych sesji i nagrań przygotowywanych w ramach autorskich projektów). Nie bez powodu współproducentem trzech, entuzjastycznie przyjętych przez publiczność i krytyków albumów jest Sting, który nie kryje zachwytu dla Vinxa („jego barytonowy głos nurkując i wznosząc się melodiami wprawia mnie w zdumienie i podziw„). Mistrz jazzowej wokalistyki Al Jarreau komplementuje: „jak ma się taki głos, to przyszłość wokalistyki jazzowej jest zabezpieczona”, a Stevie Wonder potwierdza, że „śpiew Vinxa jest prezentem, jaki możesz dać tylko tym których szanujesz”.
W ramach festiwalowej Ery Jazzu realizowany jest wspólny Poznań Jazz Project: koncert wybitnego wokalisty z warsztatowa formacją znamienitych, poznańskich muzyków. Blisko dwadzieścia lat temu swoim afro-jazzowym recitalem rozkołysał wielotysięczną publiczność Poznań Jazz Fair, teraz wracamy z nowym, wspólnym koncertem.W ramach specjalnego projektu pojawi się warsztatowy Poznan Jazz Projekt – grupa zdolnych instrumentalistów: Kacper Smoliński – student harmonijki w Jazz Institut w Berlinie. Zdobywca wielu nagród indywidualnych oraz zespołowych wraz z zespołem Weezdob Collective na konkursach polskich i zagranicznych; Jacek Szwaj to pianista i wokalista jazzowy, muzyk sesyjny i multiinstrumentalista. Studiował w AM Katowicach i w Poznaniu, brał udział w wielu oryginalnych projektach muzycznych i festiwalach w kraju i zagranicą. Jest laureatem Pierwszej Nagrody „ Transatlantyk Instant Composer 2012” w międzynarodowym konkursie improwizacji w ramach Festiwalu Filmu i Muzyki Transatlantyk. Wraz z basistą Damianem Kostką i perkusistą Mateuszem Brzostowskim współtworzy autorski projekt jazzowy, inspirowany stylistyką Roberta Glaspera i Herbiego Hancocka; Mateusz Brzostowski – wszechstronny perkusisty doskonale odnajdujący się pop-music, funky, jazzie, fusion, gospel, muzyce klasycznej, hip hopie oraz eksperymentalnej elektronice. Brał udział w realizacji kilku znamienitych płyt i koncertuje m.in Mietkiem Szcześniakiem, Natalia Niemen, Jankiem Samołykiem, Ewą Urygą. Dawid Kostka – poznański gitarzysta, kompozytor i muzyk sesyjny. Ukończył z wyróżnieniem studia na kierunku gitara jazzowa, na Poznańskiej Akademii Muzycznej. Laureat wielu nagród na konkursach min. Jazz Juniors, RCK Pro Jazz Festiwal, Poznań Jazz Contest, Tarnów Jazz Contest 2014. Był również finalistą pierwszej edycji prestiżowego międzynarodowego konkursu „Śmietana Jazz Competition”. Lider takich zespołów jak Global Schwung Quintet czy Acid Groove. Koncertuje i nagrywa wraz z Anną Serafińską, Dorotą Miśkiewicz, Urszulą Dudziak, Sławkiem Uniatowskim, Kayah czy Ewą Bem; Damian Kostka – poznański kontrabasista i gitarzysta basowy. Ma na swoim koncie wiele nagród zespołowych zdobytych na festiwalach i konkursach takich jak: International Tarnów Jazz Contest, RCK Pro Jazz Festival, Bielska Zadymka Jazzowa, Czech Jazz Contest, Ogólnopolski Przegląd Zespołów Jazzowych i Bluesowych Gdyńskiego Sax Clubu, Niemen Non Stop, Discovered by Good Time Radio oraz Jazz Juniors i Krokus Jazz Festiwal, Jazz nad Odrą, Jazz Fruit w Pradze, na których otrzymał również wyróżnienia indywidualne.Pobierał nauki u wielu znanych muzyków. Byli to m.in.: Ron Carter, Gary Peacock, Dominique di Piazza, Dariusz Oleszkiewicz. Na stałe współpracuje z zespołem Weezdob Collectvie z którym jesienią roku 2015 wyda debiutancki album…
Lips Stretched Out (1995);
Little Drummer Boy, Rooms in My Fathas Room (1991),
I Love My Job (1992),
More Music From Northern Explosure (1994),
Voice & Percussion- Solo Live (2000);
Big 'N’Round (2011),
The Mood I’m In (2002),
Love Never Comes Too Late (2014)